لحظه حساس در حیات مصر: تحولات جدید سر و سامان نمی گیرند و حکومت بر سر کار نیز عرصه را رها نمی کند. و این به واقع به یک پدیده نگران کننده تبدیل شده است. وزرای امور خارجه برخی کشورها، و همچنین برخی رسانه ها و تحلیلگران براین عقیده اند که شورش های مردمی به هدف پایان بخشیدن به دیکتاتوری مبارک به نوبه خود خطرناک است، چراکه می تواند راه قدرت را برای اسلام گرایان باز کند.
آن ها می گویند ممکن است اخوان المسلمین، یک جنبش سیاسی مذهبی افراط گرای سنی که در سال ۱۹۲۸ تأسیس شده، قدرت را به دست گیرد. این جنبش در مصر و برخی کشورهای اسلامی از اعتبار نسبتاً خوبی برخوردار است. این گروه و همچنین دانشجویان و مردم طبقه متوسط پس از جرقه های تظاهرات در تونس که موفق به سرنگونی دیکتاتوری بن علی شد، قیام خود را آغاز کردند و خواستار دو چیز شدند که هیچ یک از کارشناسان سیاسی مصر باور به تحقق آنها در وضعیت فعلی را ندارند: برکناری مبارک و فراخوان برای برگزاری انتخابات آزاد.
اکنون به مصری ها هشدار داده شده که ممکن است نام این حزب مذهبی از صندوق های رأی خارج شود. این استدلال ها با مطرح کردن پیامدهای چنین احتمالی که می تواند به شدت بر روابط مصر با اسراییل تأثیر گذارد همراه بوده است.
اکنون “واقع گرایی سیاسی” چهره خشن خود را نشان می دهد. آنچه که در رم رد می شد، یا در لندن غیرقابل تصور به نظر می رسید، مهم نیست که در قاهره به وقوع بپیوندد. این یک موقعیت وقیحانه و هولناک است که به سوی ناامیدی پیش می رود. زیرا کاملاً مشخص است که احزاب تشکیلات اسلامی درحال به دست آوردن زمینه های امیدوارکننده در کشورهای خاورنزدیک هستند؛ جدا از مورد ایران می توان به مورد ترکیه اشاره کرد: کشوری که حاکمان فعلی آن به حزبی با ریشه های اسلامی تعلق دارند، ولی به سیستم های دموکراتیک و انتخابات آزاد نیز احترام می گذارند، ترکیه را از عضویت در سازمان ناتو خارج نکرده اند و حتی مایل اند از اعضای اتحادیه اروپا باشند.
مصر به مانند ایران نیست. بگذاریم مصری ها خود براساس منافع شان برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند. آنها حق دارند آزاد باشند و آزادانه تصمیم بگیرند.
منبع: دیاریا دلئون، ۵ فوریه
