به دنبال انتشار اخباری در رسانه های وابسته به دولت و از جمله جهان نیوزدر مورد شرکت شیرین عبادی و اکبرگنجی در کنفرانسی با شرکت کاریکاتوریست دانمارکی، گنجی با انتشار نامه ای خبر از ترک کنفرانس لایپزیک داد.
در این نامه با دروغ خواندن خبر جهان نیوز آمده است:
جهت شرکت در کنفرانس دو روزه یی که با حضور برندگان ده سال گذشته ی جایزه ی آزادی رسانه ها در روز جمعه و شنبه( 9-8 اکتبر 2010) برگزار می گردد، بعدازظهر پنج شنبه 7 اکتبر به شهر لایپزیک سفر کردم. پس از رسیدن به هتل، اطلاع دادند که کاریکاتوریست دانمارکی هم در این کنفرانس شرکت دارد و یکی از برندگان این جایزه در سال کنونی است و جمعه شب طی مراسمی با حضور وزیر کشور آلمان و دیگر مدعوین جایزه به وی اهدا می گردد. پرسیدم چرا از قبل چنین امری را به ما خبر نداده بودید؟ گفتند: نیروهای امنیتی به دلیل خطراتی که جان این کاریکاتوریست را تهدید می کند، اجازه ندادند تا آغاز کنفرانس، خبر شرکت این فرد در اختیار دیگران قرار گیرد.گفتم، اولاً: شما آزاد هستید به هر کس تشخیص می دهید جایزه بدهید، بنده هم آزاد هستم در کنفرانسی که خود تشخیص می دهم شرکت کنم.ثانیاً:شما شعار آزادی سر می دهید اما ما را به اینجا می کشانید و سپس به ما می گوئید با افرادی که در لیست ارائه شده حضور نداشته اند کنفرانس مشترک برگزار کنیم.مسأله ی اصلی را از ما پنهان کرده اید و حداقل نسبت به ما سانسور روا داشته اید. من به این دلایل نمی توانم در این کنفرانس شرکت کنم و اینجا را ترک می کنم. ساعت 8 صبح جمعه 8 اکتبر لایپزیک را به مقصد برلین ترک کردم و کنفرانس در ساعت 11 صبح با سخنرانی خانم عبادی آغاز شد. خانم عبادی در نطق خود به همین امر اعتراض می کند و گوشزد کرده اند که به دلیل سانسور در اطلاع رسانی در مراسم اهدای جایزه شرکت نخواهند کرد. خانم عبادی اعتراض و ترک مرا هم به اطلاع دیگران رساندند. در مراسم اهدای جایزه که شب گذشته در لایپزیک برگزار شد، خانم عبادی حضور نداشته اند.ضمناًخبرگزاری آلمان نیز اعتراض و ترک کنفرانس توسط مرا گزارش کرده است.از این رو، اساساً من در زمان آغاز به کار کنفرانس در شهر برلین بودم و حضور من در مراسم اهدای جایزه و برنامه های کنفرانس منتفی شد. دروغ پردازی های رسانه های اصول گرایان در این خصوص، همچون همیشه، “تبلیغات ایدئولوژیک” گروهی است که به هیچ چیز جز قدرت و حفظ آن باور ندارند.
به طور طبیعی خانم عبادی و بنده از آزادی بیان/عقیده/نقادی دفاع می کنیم، اما با اهانت نسبت به باورهای دیگران مخالف هستیم. هر دینی قابل نقد است، اما “اسلام ستیزی” و “اسلام هراسی” به سود هیچ کس نیست و نباید به آن دامن زد.خطر اصلی “بنیادگرایی دینی”(یهودی/مسیحی/اسلامی/بودایی/هندویی) است، نه خود ادیان. روایت/قرائت های روادارانه ی از ادیان که نهاد دین را از نهاد دولت تفکیک می کنند و به “تفاوت” و “دیگری” خوشامد می گویند، نه تنها هیچ خطری ندارند، بلکه می توانند به کاهش درد و رنج آدمیان کمک کنند. حضور دین در حوزه ی عمومی مطلوب است و می تواند به گفت و گوی های مفیدی درباره ی مسائل مهم دامن زند. دین و دولت که از یکدیگر متمایز شوند، دلیل چندانی برای هراس از دین باقی نخواهد ماند.
