آقای ابراهیم عزیزی، فرماندار محترم شیراز
با سلام
در آغاز تکلیف یک چیز را بهتر است روشن کنم. من به “زندگی ام، شغلم و آینده ام” علاقه دارم. “آزادی” را می ستایم و به آن “عشق” می ورزم.
آقای فرماندار، حدود سه هفته است که از انتشار خبر کشف چهار صندوق رای در کتابخانه نیمه ساخته شیراز می گذرد. در این مدت من تحت فشار بودم که سکوت کنم اما واقعا دلیل آن را نمی فهمیدم. من تنها یک روزنامه نگار هستم، نه یک مبارز یا فعال سیاسی.
آنچه را هم که روز چهارشنبه 10 تیر از ماجرای مشاهده چهار صندوق رای در وبلاگم گذاشتم تنها بر اساس وظیفه حرفه ای خبر رسانی بود و نه چیزی دیگر. وبلاگ یک فضای شخصی است با این حال اما من سخنان شما و دیگر مسئولان شیراز را درباره این چهار صندوق در وبلاگم گذاشتم تا نشان دهم وظیفه حرفه ای خبررسانی را بر اساس سه اصل “دقت، بی طرفی و انصاف” انجام می دهم.
جناب عالی اما روز شنبه 20 تیر در جلسه شورای اداری شیراز، اخلاق را نادیده گرفتید و انتشار خبر چهار صندوق را “احمقانه و رذیلانه”خواندید. آیا لحظه ای به این حرف خود فکر کردید؟
آقای عزیزی، معیار شما برای “احمقانه و رذیلانه” دانستن یک خبر چیست؟ دست کم من که حدود یک دهه است در عرصه مطبوعات کار می کنم هنوز تعریفی از خبر احمقانه ندیده ام. البته تا این لحظه در کتاب های روزنامه نگاری نیز چنین چیزی تعریف نشده است. شما خبری را که به آن علاقه ای ندارید، نمی توانید “احمقانه” بخوانید و انتشار آن را “جوسازی” بدانید.
فرماندار محترم، شما روزی که لباس سپاه پاسداران را از تن خارج کردید و به حکم دولت محمود احمدی نژاد وارد فرمانداری شیراز شدید، باید به این نیز می اندیشیدید که یک شهر، پادگان نیست. می دانم و به خوبی هم می دانم که در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق، در نقش مسئول تخریب “تیپ احمد بن موسی و لشکر 19 فجر”، شجاعت و رشادت ها به خرج داده اید. در زمان جنگ با اینکه در سنین کودکی به سر می بردم اما به خوبی در یاد دارم جوانانی را که خود را برای رفتن به میدان جنگ آماده می کردند و مدتی بعد، جسدشان بود که بازمی گشت و روی دستان مردم تشییع می شد.
در همه جای دنیا چه افرادی که در راه دفاع از میهن جان داده اند و چه آنان که در این راه زنده مانده اند، مورد احترام هستند. اما رنج های شما در دوران جنگ نباید سبب شود که خود را “حق” بپندارید و دیگران را “باطل” و از موضع سرزنش کردن با آن ها سخن بگویید.
من جوانی هستم که یک زندگی بدون دردسر و آرامش آرزویم است. می خواهم حرفه ام را که روزنامه نگاری است بدون ترس و لرز انجام دهم. نه آنکه چنان فضایی ایجاد شود که از فردا هراسناک باشم.
شما اما در این سه هفته از موضع قدرت، مرا به “جوسازی، انتشار خبر احمقانه و رذیلانه و بازی کردن با حیثیت ملت” متهم کرده اید. سیل اتهامات شما سبب شد که درباره ماجرای صندوق ها بیشتر تحقیق کنم تا برای جناب عالی ثابت شود که ریشه خبر چهار صندوق رای نه تنها بر اساس گفته شما “جوسازی، احمقانه و رذیلانه و و بازی کردن با حیثیت ملت” نبوده، بلکه درست بر عکس، خبری “معتبر، دقیق و منصفانه و بر اساس واقعیات” بوده است.
آقای عزیزی، در جلسه شورای اداری شیراز، گفته اید که صندوق های موجود در کتابخانه مرکزی شیراز بر اساس قانون به عنوان “یادگار تاریخی” نگه داری می شوند. شما اما پیش تر این صندوق ها را جزو “اسناد ملی” نامیده بودید. بین یادگار تاریخی و سند ملی تفاوت وجود دارد. بالاخره این صندوق ها سند ملی هستند یا یادگار تاریخی؟
گفته اید که این صندوق ها بر اساس “قانون” در کتابخانه شیراز نگه داری می شوند اما کدام قانون؟ من قانون انتخابات شوراها، مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری و آیین نامه های اجرایی آن را “زیر و رو” کردم اما در این قوانین تاکید شده بود که پس از پایان انتخابات، تعرفه ها باید “امحا” شوند. هیچ استثنایی هم وجود نداشت. شما از کدام قانون سخن می گویید؟
از سویی دیگر خبرگزاری دولتی ایرنا روز چهارشنبه 10 تیر در گفت و گو با فردی به نام “علی اکبر صفی پور” که او را به عنوان مدیر مرکز اسناد ملی فارس معرفی کرد، گزارش داد که این چهار صندوق بر اساس “ماده های 77 و 88 آیین نامه اجرایی قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی و نیز تبصره های ذیل آن و ماده 62 آیین نامه اجرایی قانون انتخابات مجلس خبرگان رهبری” در کتابخانه مرکزی شیراز نگه داری می شوند.
این مواد از قانون چنین می گویند.
یکم - آیین نامه اجرایی قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی:
ماده 77- فرمانداران و بخشداران حوزه های فرعی اقلیت های دینی، بلافاصله پس از وصول متن آگهی نتیجه انتخابات از فرمانداران مراکز حوزه های انتخابیه اقلیت های دینی، به منظور اطلاع اقلیت دینی مربوط نسبت به انتشار آن در مهلت مقرر در حوزه های فرعی شهرستان یا بخش اقدام خواهند نمود.
ماده 88- فرمانداران و بخشداران مراکز حوزه های انتخابیه موظفند پس از وصول دستور وزارت کشور مبنی بر امحای تعرفه و برگ های رأی مصرف شده انتخابات مجلس شورای اسلامی با حضور اعضای هیأت اجرایی و حتی الامکان هیأت نظارت مرکز حوزه انتخابیه نسبت به امحای تعرفه و برگ های رأی مصرف شده انتخابات سراسر حوزه انتخابیه به نحو مقتضی اقدام و مراتب را صورت جلسه نمایند.
تبصره- نظر به اینکه صندوق های رأی حوزه های فرعی انتخابات اقلیت های دینی در محل حوزه فرعی نگهداری شده و به مرکز حوزه انتخابیه ارسال نمی گردد، فرمانداران تهران و اصفهان به عنوان مراکز حوزه های انتخابیه اقلیت های دینی موظفند پس از وصول دستور وزارت کشور، مراتب را به حوزه های فرعی ذی ربط ابلاغ نمایند تا حوزه های فرعی رأساً در این خصوص اقدام و دو نسخه از صورت جلسه مربوط را به مرکز حوزه انتخابیه ارسال نمایند. یک نسخه از این صورت جلسه همراه با یک نسخه از صورت جلسه مربوط به مرکز حوزه انتخابیه توسط فرمانداران تهران و اصفهان به ستاد انتخابات کشور ارسال خواهد شد.
دوم- آیین نامه اجرایی قانون انتخابات مجلس خبرگان رهبری:
ماده 62- ستاد انتخابات کشور پس از وصول نظریه شورای نگهبان مبنی بر خاتمه انتخابات هر استان دستور امحاء تعرفه و اوراق رأی را صادر خواهد نمود. نظر شورای نگهبان به وسیله هیأت نظارت مرکزی به ستاد انتخابات کشور ابلاغ می گردد.
جناب آقای فرماندار، ماده 77 که اصلا ارتباطی به موضوع ندارد. ماده 88 آیین نامه اجرایی انتخابات مجلس شورای اسلامی و تبصره آن و همچنین ماده 62 آیین نامه اجرایی انتخابات مجلس خبرگان تاکید می کنند که تعرفه ها باید امحا(نابود) شوند. استثنایی هم قائل نشده است. یعنی بر اساس قانون نمی توان تعرفه هایی را به عنوان یادگار تاریخی یا اسناد ملی نگه داری کرد.
آقای عزیزی، شما در مصاحبه ای که روز چهارشنبه 10 تیر با خبرگزاری دولتی ایرنا داشتید، تاکید کردید که بر اساس قانون، صندوق ها در کتابخانه مرکزی شیراز نگه داری می شوند. روز شنبه 20 تیر در جلسه شورای اداری شیراز نیز گفتید که این صندوق ها بر اساس قانون آنجا هستند اما همان گونه که گفتم چنین قانونی وجود ندارد شاید به همین دلیل است که “غلام عباس زارعی”، مدیرکل سیاسی استانداری فارس روز چهارشنبه 10 تیر به خبرگزاری مهر گفت که این صندوق ها بر اساس “هماهنگی و توافقات صورت گرفته” در اختیار مرکز اسناد در شیراز قرار گرفته است.
“قانون یا توافق؟” کدام یک مستندی برای نگه داری چهار صندوق در کتابخانه مرکزی شیراز هستند؟ شما از قانون سخن می گویید و مسئول دیگر از توافق. قانون در این باره روشن است اما آقای زارعی از توافق سخن گفته است. اما من می پرسم آیا بر خلاف قانون هم می توان توافق کرد. دلیل این تناقض گویی ها چیست؟
آقای فرماندار، من تنها به عنوان یک روزنامه نگار پرسش هایم را مطرح کرده ام. از شما هم خواهش می کنم که به جای پاسخگویی مرا متهم نکنید. این نامه را هم برای پاسخ گرفتن نوشته ام نه برای آنچه که ممکن است “جوسازی” بنامید، همچنان که تاکنون چنین گفته اید.
منبع:
http://nasabonline. blogspot. com