نگاره های پنهانی انسان
با دقت بر سوژه های نمایشگاه” زیر آسمان کبود”در نگاه نخست مخاطب بیننده تصویرو اشباح و مردگان متحرکی را می بیند که شاید سال هاست از بین رفته اند و ارتباط غریبانه و فانتزی گونه ای را با ان ها برقرار می کند اما با کمی دقت درتصاویر جزئیاتی فاش میشود که لحظه به لحظه بیش از پیش تصویر نخستین را محو میسازد.تصویری از اشباح. این اشباح کسی را تهدید نمیکنند.اینان خود در بندند؛ بندی که دستانشان را بسته و ریسمانهایی که از گوشت و پوستشان گذشته است. چهرههایشان زنده زنده تباه شده و حتی اگر بمیرند دیگر پلکی ندارند تا دیده از جهان فروبندند؛ نیروی مردن نیز از آنان سلب شده است. هنرمند این نمایشگاه از ترس های کودکیاش میگوید از خاطراتی که در مقام تروماهایش ظاهر میشوند. خاطراتی که هر یک از ما شاید تکتکشان را به خاطر نیاوریم و همگی شاید تنها به تودهای سهمگین بدل شده باشند.
نازنین پوینده در بیشتر آثار به نمایش درآمده در نمایشگاه نقاشی “زیر آسمان کبود”، جهان ساخته و پرداخته خودش را که مملو از چشم‌اندازهای خارق‌العاده و اغلب جادویی شخصیت‌ها در موقعیت‌های از پیش تعیین شده است را به تصویر می‌کشد.
این هنرمند خاطرات شخصی خود و دنیای بیرونی را با یکدیگر می‌آمیزد و انرژی ساطع شده از نقاشی‌های او حاصل انتقال هویت میان فرهنگی او به آثارش است.
مناظر درخت‌ها و حتی سنگ‌ها حاوی رازها و علائم بصری هستند که بیننده را وادار به یافتن این لایه‌های ژرفتر می‌سازند. آثار او دعوتی به دنیایی غیرمنطقی است و به نظر می‌رسد که زمان در آنها متوقف شده و عناصری آشنا و غریبه همزمان در آنها به چشم می‌خورند که جذاب و در عین حال رمزآلود هستند.دنیای هنرمند در این آثار آمیزه‌ای از عناصر مختلف شرق و غرب است که به راحتی با یکدیگر ترکیب شده‌اند.
او نقاشی اصیل و رهنوردی است که به نظر می‌رسد تمامی تاریخ، قصه‌ها و حکایت‌های جهان را دیده و شنیده و قادر به انتقال بصری آنها به نقاشی‌های خود است و قدرت تخیل و توازن رنگ‌های او تسخیر کننده است.
در نقاشی های پوینده امری پارادوکسیکال وجود دارد که در آن واحد هم محسور کننده وهم تشویش زاست.در نگاه نخست می توان صحنه های ابداعی او را رونگاری تصویری رویدادهایی دانست که از واقعیت منبعث شده اند و چشمان بیینده خود را در برابر موضوعی آشنا می یابد.ولی در متن رمز گشایی ازمحتوای این آثار ،نگاه مخاطب می لغزد و خود را در مواجهه با نوعی معما می یابد.اگر شیوه هنرمند در آفریدن نقاشی هایش واجد آدابی مطنطن وپر تفصیل است که از طریق پرداخت دقیق و وسواسی به جزییات اجرایی می شود ،این امر اغلب نتیجه تلفیق موقعیت های گوناگونی است که در کادر نقاشی در کنار یکدیگر قرار می گیرند.
هنر نازنین پوینده به واسطه میزانسن تعین می یابد.همه چیز از قبل بر حسب روشی که از انتخاب لباس ها وجزییات شروع می شود و سپس حالت قرار گرفتن بازیگران ونهایتا دکوراسیون اثر را نیز در بر می گیرد،مشخص شده است.نقاش نخست شخصیت های خود را بر اساس سناریویی دقیق و مجموعه ژست هایی که آن ها را در متن حرکتی معلق مانده از یک کنش جای می دهند ،برروی بوم تصویر می کند.این فریم منجمد شده ،معنایی مازاد به تصویر می کشد و بعدی جهانشمول به آن اعطا می کند که به نحوی بی واسطه قابل رویت است.
هنرمند خود را در سطوح آینه طراحی هایش گم می کند و آنقدر جابه جا می شود تا بلکه چهره حقیقی اش بالاخره نمایان شود و از این طریق بازیابی شخصیت حقیقی اش امکان پذیر شود. آنچه سهم نقاش از نوستالژی است، تنها مکاشفه ای درونی در یافتن راز و رمزهایی است که در پس تصاویر ارائه شده در قاب ها و بوم های نمایشگاه ، و لحظه ها و معنی هایی سراسر مه گرفته و رنگ پریده نهفته است.
هنرمند تا آن اندازه وضعیت نابهنگام سوژه های خود درتابلوها را تکرار می‌کند که در تکثیر و توالی آن ها و در سفری اودیسه وار و در احساساتی توصیف ناپذیر و یکسره حقیقی، مجازش را باز یابد. سوژه و موضوعات در قابل محتوای خود ، در رفت و برگشتی مداوم و بی توقف، تا شکل گیری تصویر نهایی و در عین حال ناپایدار هنرمند جا به جا می شوند.
انسان ها و اجزای بدن هر یک در این نمایشگاه نقاشی کارکردی دوگانه دارند. علاوه بر اینکه بخشی ناپیدا و گمشده از تصاویر را پوشش می دهند و نقش عمده ای در بازیابی چهره ها ایفا می‌کنند، در ساز و کاری دیگر شکل دهنده فضا و موقعیتی دیگرگونه اند که بیننده می تواند رهیافتها و دریافتهای شخصی اش را با آن مقایسه کرده و به شکلی از خود همذات پنداری دست پیدا کند.
در این تابلوها، کابوس های شیرین، خاطرات دوستان وهمزادها رنگی از یگانگی به خود می گیرند. بی آنکه در صرف یادآوری خاطرات خوش و ناخوش گذشته محدود و محصور شوند و یا در چنگال حسرتی منفعلانه و خلسه آلود گرفتار آیند. هر آنچه که هست تکاپویی است بر کشف تصویر حقیقی حیات از مابین تصاویری بی شمار و متکثر که نه از جایی آغاز شده و نه در جایی پایان می یابند.
آثار به نمایش در آمده از این نقاش از روز جمعه، دوم دی، در نگارخانه آران به نشانی خردمند شمالی، کوچه دی، پلاک 12 پیش روی علاقه‌مندان قرار گرفته است.
