گزارش مراسم بزرگداشت اکبررادی
هیچگاه خوش رقصی نکرد…
مراسم بزرگداشت زنده یاد اکبر رادی همزمان با زادروز تولد وی شامگاه نهمین روز از مهرماه سال جاری در سالن بتهوون خانه هنرمندان ایران و با حضور هنرمندانی همچون اسماعیل خلج، حسن فتحی، میکائیل شهرستانی، رضا بابک، سیروس ابراهیم‌زاده، صدرالدین شجره، علی رامز، محمدرضا خاکی، بهزاد قادری، نصرالله قادری، حمید مظفری، مسعود فروتن، جمشید گرگین و اعضای هیات مدیره بنیاد رادی برگزارشد.
درابتدای این مراسم و با پخش قطعه‌ای کوتاه از نمایش “شب روی سنگ فرش خیس” ایرج راد و فرهاد آئیش بازیگران این نمایش به صحنه آمدند و به یاد و نام این نمایشنامه نویس فقید ایرانی لب به سخن گشودند. ابتدا ایرج راد بود که پشت بلندگو رفت و تریبون را در اختیار گرفت. مدیرعامل خانه تئاتر با بیان اینکه این پنج نمایش در مقاطع مختلفی به صحنه رفته، عنوان کرد:
” نمایش “افول” به کارگردانی علی نصیریان در سال 1351 به صحنه رفت که بسیار مورد استقبال قرار گرفت، “لبخند باشکوه آقای گیل” به کارگردانی رکن‌الدین خسروی، “آمیز قلمدون” ، “شب روی سنگفرش خیس” و “باغ شب نمای ما” هم به کارگردانی هادی مرزبان اجرا شدند که همگی این آثار برای من بسیار خاطره‌انگیز هستند. در جای جای هنر نمایش این مملکت و درهر جا که اثری به روی صحنه می‌رود که شخصیت‌هایش برای ما ملموس و ارزشمند هستند، حضور او را می‌توان احساس کرد. یادش گرامی و روانش شاد. “
سپس فرهاد آئیش درباره حضور رادی در تمرینات و اجرای “شب روی سنگفرش خیس” به میهمانان حاضر در سالن گفت: حضور اکبر رادی به ما احساس امنیت می‌داد، رادی در آثارش فضایی را ایجاد می‌کرد که بازیگر به خوبی می‌توانست در آن غوطه بخورد و سیال باشد.
در ادامه، “ حمیده بانو عنقا “، همسر اکبر رادی نیز در ادامه مراسم با تشویق حاضرین پشت تریبون مراسم قرار گرفت و ضمن قدردانی از حضور هنرمندان در سالن درباره ایجاد بنیاد رادی گفت: من تنها یک مسئولیت می‌شناسم و آن مسئولیت قلم است، اگر قلم منش داشته باشد، در فطرت آن مغناطیسی به سوی عدالت نهاده شده که سرانجام قلم زن بی‌عصمت را انگشت‌نما می‌کند.امروز خیلی‌ها نمایشنامه‌های رادی را می‌خوانند و متن‌هایی می‌نویسند که نشان از علاقه آن‌ها به تئاتر سرزمین‌شان دارد و به قول رادی گاه در میان آن‌ها استعدادهایی دیده می‌شود که اگر به درستی هدایت شوند برای تئاتر ما پشتوانه خواهند بود. گاهی سخن گفتن از آنچه می‌دانیم بسیار مشکل است تا سخن گفتن از آنچه نمی‌دانیم خصوصا اگر جسارت کنیم و حقیقتی را بگوییم که کسی نگفته است.
پخش قسمت هایی ازفیلم تئاتر “آهسته باگل سرخ” موجب شد تا اصغر همت نیز به خاطره ای از دوران حیات رادی بپردازد. او گفت:
” این نمایش را در مشهد و در شرایطی که بمباران بود به مدت یک شب اجرا کردیم اما با چوب به داخل سالن ریختند و جلوی اجرایمان را گرفتند بیست و یک سال این نمایش را پخش نکردند تا این که سال گذشته بدون هیچ توضیحی فیلم این نمایش را از تلویزیون پخش کردند. افتخار داشتم که بعد از 17 سال در نمایش «ملودی شهر بارانی» به کارگردانی هادی مرزبان بازی کنم و از هادی خواستم برای بازی در نمایش‌نامه‌ی دیگری از آثار رادی 17 سال دیگر مرا منتظر نگذارد. “
سپس قسمت هایی از نمایش”پشت و روی صحنه آبی” به کارگردانی فرزاد تقی‌لر بر روی صفحه پروجکشن سالن نقش بست وکارگردان آن به صحنه آمد وگزارش کوتاهی از مراحل تولید اثرش را به حاضرین ارائه داد.
صدیق تعریف نیز با اجرای قطعه ای از”می‌تراود مهتاب/ می‌درخشد شب‌تاب…” بخشی از قطعه‌ی “مهتاب” ، که بر شعر نیما کار کرده را به به اکبر رادی تقدیم کرد.
درمیان تشویق میهمانان بزرگداشت رادی بود که ناگهان تصویر وی بر پرده سفید رنگ سالن ظاهر شد و آخرین سخنان اکبر رادی که همزمان با آخرین شب اجرای نمایش “ لبخند باشکوه آقای گیل” انجام شده بود پخش شد.
در ادامه پیام محمود دولت‌آبادی دیگر نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس ایرانی توسط اصغر همت خوانده شد.
هم چنین در پایان مراسم، بنیاد رادی از “هادی مرزبان” به عنوان کسی که بیشترین نمایش‌نامه‌ها را از رادی اجرا کرده است و به تعبیر این نمایشنامه نویس عمر خود را بر سر آثار رادی گذاشته است تقدیر کرد.
مرزبان در سخنانی گفت:
” 45 سال است که درتئاتر کار می‌کنم ولی بلوغ کارهایم از زمانی آغاز شد که در خانه ی رادی را زدم و وارد خانه او شدم. افتخارم بود که در کنار رادی بودم و از او آموختم. افتخارم بود که رادی معلم من بود. کاش بتوانم زندگی کردن را از رادی یاد بگیرم. هرگز هیچ جا سر خم نکرد و درهیچ جا هیچ گونه خوش‌رقصی نکرد. هنوز خود را نبخشیده‌ام که زمان پرواز او ایران نبودم. ما همه شاگردان او هستیم امیدوارم بتوانیم راهش را در آینده ادامه بدهیم. “
گفتنی است اجرای مراسم فوق بر عهده اصغر همت بود.