در تابستان سال ۲۰۰۹ صدها هزار ایرانی به خیابان ها آمدند. آنها لباس های سبز به تن داشتند که رنگ اسلام است و به شکلی گسترده از شبکه هایی مانند فیس بوک و توئیتر استفاده کردند. آنها ضربات موتورسواران و گلوله های نیروهای شبه نظامی را به چالش کشیدند.
تلفن همراه بزرگ ترین سلاح شان بود. جوانان ایرانی در خیابان ها فریاد برآوردند که در انتخابات “تقلب” شده و “رأی ما را دزدیدند”. تقریباً هیچ کس باور نمی کرد که این نتیجه واقعی انتخابات باشد. مردم خواستار انتخابات مجدد شدند، ولی نصیب آنها سرکوب، گاز اشک آور، و زندان شد.
ندا، یک زن جوان ایرانی، در زمان تظاهرات در تهران هدف گلوله نیروهای حکومتی قرار گرفت و ویدئویی که این تصاویر را ثبت کرده بود در سراسر جهان منتشر شد. این ویدئو نشان می داد که دانشجوی جوان رشته فلسفه چگونه در خون خود غلطید. چهره ندا به چهره شورش تبدیل شد.
و اکنون چهار سال از آن تاریخ می گذرد و دومین دوره مناقشه آمیز ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد نیز به پایان رسیده. مردم مجدداً به پای صندوق های رأی رفتند و نامزد مورد نظر خود را برگزیدند، ولی رییس جمهور واقعی در میان نامزدها نیست. رییس و رهبر واقعی آیت الله علی خامنه ای و دیگر سران مذهبی اند.
طی چهار سال اخیر، سرکوب های حکومتی باعث کاهش فعالیت های جنبش اپوزیسیون شد. نامزدهای سابق آنها میرحسین موسوی و مهدی کروبی از اوایل سال ۲۰۱۱ در حصر خانگی بسر می برند.
در میان مخالفان تمایل به تظاهرات بسیار کاهش یافته، زیرا هرگونه اعتراضی متحمل واکنش شدید سران حکومتی خواهد شد.
منبع: دی بیلت، ۲ اوت
