گزارش

گزارش لیبراسیون از فیلم “خون بازی”:

گستردگی اعتیاد در جامعه ایران

ژان پیر پرن

در ایرانی به رنگ گرگ و میش، مادر به همراه دخترش سارا عازم سفری می شوند تا دختر از اعتیاد به هروئین رهایی یابد؛ سفری زیر باران به سوی سواحل دریای خزر که به عنوان آخرین فرصت شناخته می شود. ولی قبل از سفر باید به هر قیمت شده برای سارا هروئین تهیه کرد و با مردان فروشنده ای که از هیچ چیز ابایی ندارند به کشمکش پرداخت.

چه چیزی باعث شده تا سارا به سوی مواد مخدر کشیده شود و اکنون نیز قبل از ازدواج با نامزدش که در خارج زندگی می کند، مجدداً تصمیم به ترک بگیرد؟ در فیلم چندان به این دلیل اشاره نمی شود.

“خون بازی” جدا از یک فیلم سینمایی یک مستند محسوب می شود که اثرات مخرب اعتیاد در ایران محمود احمدی نژاد را به تصویر می کشد. فیلم به عنوان مستند، با اینکه به جستجو برای “جنس” در مرکزهای تجاری تهران، یورش های نیروی انتظامی، و خشونت در محیط می پردازد، ولی گستردگی این پدیده منفور اجتماعی که باعث شده جمهوری اسلامی به عنوان اولین کشور مصرف کننده مواد مخدر سخت [به نسبت جمعیت] شناخته شود را در مرکز توجه قرار نمی دهد. این پدیده ای است که امروز تمامی اقشار جامعه را تسخیر کرده و گفته می شود که استعاره به جوانانی است که رؤیاهایشان مصادره شده و در جای دیگری به دنبال آن می گردند.

در اینجا طبقه متوسط در جامعه ایران بیشترین آسیب را می بیند. داستان، به عنوان یک فیلم سینمایی، بسیار یکنواخت و حتی کمی ضعیف است. ولی این باعث نشده که فیلم دلخراش نباشد و واقعیت را فریاد نزند؛ به ویژه بازی باران کوثری در نقش سارا و بازی قدرتمندانه بیتا فرهی در نقش مادر، که گاهی با دخترش همراه است و گاهی با او می ستیزد، به واقع ستودنی است؛ علاقه مادر به دختر که تلاش می کند با نشان دادن وجهه های مختلف عشق، دخترش را از بند رها سازد.

منبع: لیبراسیون، ۲۰ آوریل