آگوس استیکلر و چاوالا مادلنا
جواد مقیمی در واقع کارش را در ایران در سن 23 سالگی و بعد از اینکه تصویر یک زن سبز پوش را میدان آزادی منتشر کرد، به اتمام رساند.این عکس بدل شد به سمبل مقاومت دربرابر احمدی نژاد و تقریبا یک سال پیش روی جلد مجله تایم منتشر شد. مقیمی کمی بعد از آن از ایران خارج شد. او در حال حاضر در خیابانی پر گرد و غبار در شهری کوچک در ترکیه زندگی می کند.
مقمیمی می گوید که بسیاری از دوستان و همکاران قدیمی اش دستگیر شده اند و بعضی از آنها شکنجه شده اند.
سازمان گزارشگران بدون مرز یک سازمان غیر دولتی برای حمایت از روزنامه نگاران است و اعلام کرده است که در حدود سه هزار نفر از کارکنان رسانه ها در ایران از بعد از سرکوب های حکومت در سال گذشته، از کار بیکار شده اند. سردبیران روزنامه ها می ترسند که روزنامه نگارانی را که در ده ها روزنامه اصلاح طلب که بسته شده اند، استخدام کنند.
ماه گذشته، این سازمان گزارش هایی را مبنی براینکه روزنامه نگاران مورد بازجویی وزارت اطلاعات قرار گرفته اند و تعهد کتبی داده اند که در سالگرد انتخابات حاضر نشوند و اعترضات مردمی را پوشش خبری ندهند.
کمیته حمایت از روزنامه نگاران ایرانی، ایران را با 170 روزنامه نگار دستگیر شده بعنوان اولین زندان روزنامه نگاران معرفی کرد و این درحالی است که هنوز 37 روزنامه نگار در زندان بسر می برند. گزارشگران بدون مرز اعلام کرده است که در حدود 100 روزنامه نگار از ماه ژوئن گذشته، از ایران خارج شده اند. در دوران انتخابات مقیمی برای آژانس خبری سپاه، فارس نیوز، کار می کرد. او درخواست کرده بود که کمپین تبلیغاتی احمدی نژاد شرکت کند اما به او گفته شد که فقط می تواند روز انتخابات را پوشش بدهد. زمانی که معترضین به نتیجه انتخابات به خیابان ها ریختند به او دستور داده شد که در خانه بماند.
مقیمی می گوید: “آنها به ما گفتند که اجازه نداریم به بیرون برویم و عکاسی کنیم. آنها به ما مجوز عکاسی ندادند. آنها گفتند اگر اتفاقی برای شما بیافتد ما مسئول آن نیستیم و نه تنها از شما حمایت نمی کنیم، بلکه در دادگاه علیه شما شهادت می دهیم و خواهیم گفت که شما جاسوس هستید.”
مقیمی بر خلاف همه این هشدارها از خانه بیرون می رود و از اعتراضی عکاسی می کند که به جنبش سبز مشهور است. او در این باره می گوید: “وقتی عکس هایم چاپ شد، لحظه ای ذوق زده شدم اما این ذوق زدگی دیری پایید. ترسیده بودم و از خودم می پرسیدم چه آینده ای در انتظار من است؟”
مقیمی تعریف می کند که چگونه مدیرشان همه کارکنان را به جلسه دعوت می کند و اعلام می کند که ما می دانیم که دو عکاس فارس نیوز عکس گرفته اند و آن را به خارج از ایران فروخته اند و ما با مجرمان برخورد شدید خواهیم کرد. مقیمی با افزایش فشار ها تصمیم می گیرد چند هفته بعد از ایران خارج شود. از بعد از آغاز شدن اعتراض ها و تظاهرات روز عاشورا، دو نفر از همکارانش دستگیر شدند. مجید سعیدی رئیس اش با قرار وثیقه آزاد است و جرمش فعالیت علیه امنیت ملی است و عکاسی از اعتراض ها بود. مسعود لواسانی، دوست دیگرش که خبرنگار سیاسی فارس نیوز است در زندان است و اعتصاب غذا کرده است.
مقیمی می گوید: “وضعیت او وحشتناک است. وقتی خبر های او را شنیدم بسیار ناراحت شدم و بغض گلویم را گرفت زیرا من نمی دانم چه آینده ای در انتظار خبرنگاران و دوستانم در ایران است.”
مقیمی می گوید: “جرم آنها این است که از تظاهرات و تظاهر کنندگان عکس گرفته اند. اگر جمهوری اسلامی ایران عکاسان و را به جرم فعالیت علیه امنیت ملی یا عکاسی از تظاهرکنندگان دستگیر می کند، این مسخره است که دم از آزادی بزنند و مردم را به جرم عکاسی از تظاهرات دستگیر کنند.”
روزنامه نگاران زندانی
مقیمی با بعضی از همکاران سابق اش از طریق اینترنت هنوز در ارتباط است و خبرهای ناخوشایندی به گوشش می رسد. او داستان هایی از شکنجه، کتک زدن و حتی تجاوز شنیده است.
تینا کار از شرکت روری پک که به روزنامه نگاران زندانی و یا مجروح کمک مالی می کند، می گوید: “سرکوب رسانی در ایران به شکل فوق العاده ای در ایران شدید است. بطوریکه ما حتی نمی توانیم با کارکنان رسانه ها حرف بزنیم زیرا آنها با حرف زدن با ما به خطر می افتند.”
مقیمی همچنان خواستار آزادی مطبوعات در ایران است و می گوید: “من نمی خواهم زنان و مردان جوان کشورم زندانی و کشته بشوند. من می خواهم آزادی که لایق ایران است به آن باز گردد و همه ما به کشورمان بازگردیم. من دلم می خواهد که یک روزنامه نگار مثل من بتواند به حرفه اش ادامه بدهد و آزادانه کار کند و برای ادامه کارش مجبور نباشد به آمریکا و اروپا برود.”
گاردین ، 5 ژوئیه
