اردلان و مقدم: سه سال

نویسنده

ardavanmoghadam.jpg

شیرین کریمی

در ادامه برخوردبا فعالین زن، پروین اردلان، برنده جایزه اولاف پالمه، به دو‏‎ ‎سال حبس تعلیقی تا سه سال و رضوان ‏مقدم به سه سال حبس تعلیقی محکوم شدند.‏

به گزارش سایت تغییر برای برابری، شعبه 13 دادگاه انقلاب اسلامی پروین اردلان رابه “اتهام اجتماع و تبانی غیر ‏قانونی و تمرد در مقابل پلیس به قصد برهم زدن امنیت کشور‎ ‎طبق ماده 610 قانون مجازات اسلامی و رعایت ماده 25 ‏قانون مجازات اسلامی وی را به دو‏‎ ‎سال حبس تعلیقی تا سه سال ـ با احتساب ایام بازداشت قبلی” محکوم کرد. طبق این‎ ‎حکم چنانچه این فعال زنان در مدت ایام تعلیق “مرتکب جرم” مشابهی شود، این حکم قابل اجراست. ‏

در سایت تغییر برای برابری در این ارتباط آمده است:پروین اردلان فعال جنبش زنان وعضو کمپین یک میلیون امضا، ‏روز 13‏‎ ‎اسفند 1385 به همراه 32 نفر از فعالان جنبش زنان در برابر دادگاه بازداشت شد. آن‎ ‎روز، زمان دادگاه او و ‏‏4 تن از فعالان جنبش زنان در شعبه ششم دادگاه انقلاب اسلامی‎ ‎به اتهام برگزاری تجمع 22 خرداد 1385 در میدان ‏هفتم تیر بود. پیش از تشکیل دادگاه، آنها با مشاهده برخورد خشونت آمیز پلیس با زنانی که به خاطر همبستگی و همدلی ‏با‎ ‎متهمان 22 تجمع خرداد در انتظارشان بودند، از دادگاه خارج شدند تا مانع از ضرب و‎ ‎شتم و بازداشت زنان شوند که ‏خودشان نیز به همراه آنان بازداشت شدند‎.‎

پروین اردلان که به گفته وکیلش، لیلا علی‎ ‎کرمی ظرف 20 روز آینده به این حکم اعتراض خواهد کرد، درباره نحوه ‏ابلاغ حکمش گفته است: “برای پی گیری وضعیت‎ ‎ممنوع الخروجی ام به شعبه 13 دادگاه انقلاب رفته بودم که حکم ‏مربوط به پرونده 13‏‎ ‎اسفند نیز به من ابلاغ شد.“‏

‏ وی که سال گذشته هنگام سفر به سوئد به منظور شرکت در مراسم اهدای جایزه بنیاد اولاف پالمه، در فرودگاه متوجه ‏ممنوع الخروجی خود شد می افزاید: “واقعیت امر این است که ممانعت از خروج فعالان زنان مدت هاست که در دستور ‏کار‎ ‎قرار گرفته است، به قول دوستی اگر اعلام می کردیم که قصد بازگشت نداریم حتما ممنو‎ ‎ع الخروجی مان رفع می ‏شد.“‏

خانم رضوان مقدم نیز وضعیتی مشابه دارد. او که در گفت و گو با سایت تغییر برای برابری تاکید کرده است “با صدور ‏چنین احکامی نمی توان جلوی رشد ناگزیر جنبش‎ ‎زنان را گرفت” به‎ ‎شیرین مومنی، مصاحبه کننده این سایت می گوید: ‏‏”من اگر فعالیتی کردم به این دلیل‎ ‎نبوده که شخص خاصی یا ارگانی از من قدردانی کند. من بخاطر عشق به هموطنانم و ‏اینکه‎ ‎خودم را یک ایرانی می دانم و دلم می خواهد ایرانی آباد و آزاد و سربلند داشته باشیم‎ ‎کار می کنم. به هر حال ما ‏با بی مهری حاکمیت خیلی بیش از اینها آشنا هستیم‎.‎‏”‏

رضوان مقدم که به سه سال حبس تعلیقی محکوم شده، معلم و آموزشگر است و از سن 15 سالگی برای بهبود وضعیت ‏مردم محروم و چادر نشینان‎ ‎شهرستان محل سکونتش فعالیت کرده است.خانم مقدم که در زمینه های مختلف از جمله ‏توانمندسازی‎ ‎زنان آسیب دیده اجتماعی و سرپرست خانوار، حفظ محیط زیست، صلح، مبارزه با اعتیاد، شناساندن ‏معضل ایدز در کشور و تحقیق و اطلاع رسانی در این زمینه‎ ‎فعالیت گسترده ای داشته، در ارتباط با فعالیت هایش به ‏سایت تغییر برای برابری گفته است: “از زمانی که خودم را شناختم در زمینه حقوق زنان و اهمیت برخورداری از‏‎ ‎حقوق برابر فعالیت کرده ام. به باور من، حقوق زنان از حقوق بشر جدا نیست ونمی تواند‏‎ ‎باشد. پیش زمینه حمایت از ‏حقوق انسانی و یا انسان ها، اهمیت دادن به حقوق زنان است‎. ‎بنابر نمی توان طرفدار حقوق بشر بود و در عین حال ‏نسبت به قوانین ناعادلانه و‎ ‎نابرابر در مورد زنان بی تفاوت ماند. در جامعه ای که زنان به دلیل تبعیضات ناشی از‏‎ ‎قوانین مورد ستم قرار می گیرند، تلاش برای تغییر قوانین یک وظیفه است.“‏

وی در ارتباط با حکم خود می گوید: “حکمی که به وکیلم ابلاغ شده شش ماه حبس و 10 ضربه شلاق است که بمدت سه‏‎ ‎سال به حالت تعلیق در می آید ولی من تا این لجظه خودم حکم را رویت نکرده ام. حکمی که‏‎ ‎صادر شده به خاطر ‏گردهمایی 13 اسفند 85 بوده که یک حرکت کاملا مدنی و بسیار مسالمت‎ ‎جویانه بوده است. من این حکم را غیر عادلانه ‏می دانم و به آن اعتراض دارم. من نمی دانم شاید خدمت به مردم سزایش شلاق و زندان باشد.“‏

خانم رضوان ادامه می دهد: “نظرمن ایجاد این چنین ممانعت هایی نمی تواند جلوی رشد ناگزیر جنبش زنان را‎ ‎بگیرد. ‏وقتی زنان جامعه به آنچنان درک و شعور بالای سیاسی اجتماعی و فرهنگی رسیده‎ ‎اند که درست و اصولی و مسالمت ‏جویانه و کاملا مدنی خواسته های خودشان را مطرح می‎ ‎کنند، انچه بیش از همه غیر قانونی و قهری است برخورد ‏حکومت با زنان است نه فعالیت‎ ‎های مسالمت جویانه آنان. درک این همه عناد ورزیدن برای من مشکل است”‏‎.‎