شیرین کریمی
در ادامه برخوردبا فعالین زن، پروین اردلان، برنده جایزه اولاف پالمه، به دو سال حبس تعلیقی تا سه سال و رضوان مقدم به سه سال حبس تعلیقی محکوم شدند.
به گزارش سایت تغییر برای برابری، شعبه 13 دادگاه انقلاب اسلامی پروین اردلان رابه “اتهام اجتماع و تبانی غیر قانونی و تمرد در مقابل پلیس به قصد برهم زدن امنیت کشور طبق ماده 610 قانون مجازات اسلامی و رعایت ماده 25 قانون مجازات اسلامی وی را به دو سال حبس تعلیقی تا سه سال ـ با احتساب ایام بازداشت قبلی” محکوم کرد. طبق این حکم چنانچه این فعال زنان در مدت ایام تعلیق “مرتکب جرم” مشابهی شود، این حکم قابل اجراست.
در سایت تغییر برای برابری در این ارتباط آمده است:پروین اردلان فعال جنبش زنان وعضو کمپین یک میلیون امضا، روز 13 اسفند 1385 به همراه 32 نفر از فعالان جنبش زنان در برابر دادگاه بازداشت شد. آن روز، زمان دادگاه او و 4 تن از فعالان جنبش زنان در شعبه ششم دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام برگزاری تجمع 22 خرداد 1385 در میدان هفتم تیر بود. پیش از تشکیل دادگاه، آنها با مشاهده برخورد خشونت آمیز پلیس با زنانی که به خاطر همبستگی و همدلی با متهمان 22 تجمع خرداد در انتظارشان بودند، از دادگاه خارج شدند تا مانع از ضرب و شتم و بازداشت زنان شوند که خودشان نیز به همراه آنان بازداشت شدند.
پروین اردلان که به گفته وکیلش، لیلا علی کرمی ظرف 20 روز آینده به این حکم اعتراض خواهد کرد، درباره نحوه ابلاغ حکمش گفته است: “برای پی گیری وضعیت ممنوع الخروجی ام به شعبه 13 دادگاه انقلاب رفته بودم که حکم مربوط به پرونده 13 اسفند نیز به من ابلاغ شد.“
وی که سال گذشته هنگام سفر به سوئد به منظور شرکت در مراسم اهدای جایزه بنیاد اولاف پالمه، در فرودگاه متوجه ممنوع الخروجی خود شد می افزاید: “واقعیت امر این است که ممانعت از خروج فعالان زنان مدت هاست که در دستور کار قرار گرفته است، به قول دوستی اگر اعلام می کردیم که قصد بازگشت نداریم حتما ممنو ع الخروجی مان رفع می شد.“
خانم رضوان مقدم نیز وضعیتی مشابه دارد. او که در گفت و گو با سایت تغییر برای برابری تاکید کرده است “با صدور چنین احکامی نمی توان جلوی رشد ناگزیر جنبش زنان را گرفت” به شیرین مومنی، مصاحبه کننده این سایت می گوید: ”من اگر فعالیتی کردم به این دلیل نبوده که شخص خاصی یا ارگانی از من قدردانی کند. من بخاطر عشق به هموطنانم و اینکه خودم را یک ایرانی می دانم و دلم می خواهد ایرانی آباد و آزاد و سربلند داشته باشیم کار می کنم. به هر حال ما با بی مهری حاکمیت خیلی بیش از اینها آشنا هستیم.”
رضوان مقدم که به سه سال حبس تعلیقی محکوم شده، معلم و آموزشگر است و از سن 15 سالگی برای بهبود وضعیت مردم محروم و چادر نشینان شهرستان محل سکونتش فعالیت کرده است.خانم مقدم که در زمینه های مختلف از جمله توانمندسازی زنان آسیب دیده اجتماعی و سرپرست خانوار، حفظ محیط زیست، صلح، مبارزه با اعتیاد، شناساندن معضل ایدز در کشور و تحقیق و اطلاع رسانی در این زمینه فعالیت گسترده ای داشته، در ارتباط با فعالیت هایش به سایت تغییر برای برابری گفته است: “از زمانی که خودم را شناختم در زمینه حقوق زنان و اهمیت برخورداری از حقوق برابر فعالیت کرده ام. به باور من، حقوق زنان از حقوق بشر جدا نیست ونمی تواند باشد. پیش زمینه حمایت از حقوق انسانی و یا انسان ها، اهمیت دادن به حقوق زنان است. بنابر نمی توان طرفدار حقوق بشر بود و در عین حال نسبت به قوانین ناعادلانه و نابرابر در مورد زنان بی تفاوت ماند. در جامعه ای که زنان به دلیل تبعیضات ناشی از قوانین مورد ستم قرار می گیرند، تلاش برای تغییر قوانین یک وظیفه است.“
وی در ارتباط با حکم خود می گوید: “حکمی که به وکیلم ابلاغ شده شش ماه حبس و 10 ضربه شلاق است که بمدت سه سال به حالت تعلیق در می آید ولی من تا این لجظه خودم حکم را رویت نکرده ام. حکمی که صادر شده به خاطر گردهمایی 13 اسفند 85 بوده که یک حرکت کاملا مدنی و بسیار مسالمت جویانه بوده است. من این حکم را غیر عادلانه می دانم و به آن اعتراض دارم. من نمی دانم شاید خدمت به مردم سزایش شلاق و زندان باشد.“
خانم رضوان ادامه می دهد: “نظرمن ایجاد این چنین ممانعت هایی نمی تواند جلوی رشد ناگزیر جنبش زنان را بگیرد. وقتی زنان جامعه به آنچنان درک و شعور بالای سیاسی اجتماعی و فرهنگی رسیده اند که درست و اصولی و مسالمت جویانه و کاملا مدنی خواسته های خودشان را مطرح می کنند، انچه بیش از همه غیر قانونی و قهری است برخورد حکومت با زنان است نه فعالیت های مسالمت جویانه آنان. درک این همه عناد ورزیدن برای من مشکل است”.