پس از سخنان رهبر جمهوری‌اسلامی پیرامون “نابجا” بودن برخی اقدامات دولت روحانی در نیویورک٬ حملات اصول‌گرایان به دولت روحانی و اعضای وزارت خارجه٬ شدت یافته است. در این میان تیمی از نزدیکان محمدجواد ظریف که به “حلقه نیویورکی ها” شهرت دارند٬ بیشتر مورد حمله قرار گرفته‌اند.
باقر حسینی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس٬ در این زمینه گفته است که مجلس قصد دارد “با حضور یک نماینده مجلس در نشست‌های ایران و ۱+۵ به دنبال این هستیم که اجازه ندهیم تا باند نیویورکی‌ها در راستای مذاکره ایران و امریکا ایجاد شود و این گروهها بخواهند از این ارتباط سواستفاده کنند”.
سخنان حسینی پس از آن بیان می‌شود که رهبر جمهوری‌اسلامی در مراسم مشترک دانش آموختگی، تحلیف و اهدای سردوشی دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه‌های ارتش در دانشگاه شهید ستاری٬ گفت: “ما از تحرک دیپلماسی دولت حمایت می‌کنیم و به تلاش دیپلماسی اهمیت می‌دهیم و از آنچه در سفر اخیر بود حمایت می‌کنیم البته برخی از آنچه در سفر نیویورک پیش آمد به نظر ما بجا نبود لکن ما به هیئت دیپلماسی دولت عزیزمان خوشبین هستیم ولی به آمریکایی‌ها بدبینیم”.
پس از سخنان رهبر جمهوری‌اسلامی٬ حسین نقوی حسینی٬ سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس٬ خبر از آن داد که محمدجواد ظریف٬ وزیر امور خارجه به اعضای این کمیسیون در خصوص گفتگوی تلفنی روحانی و اوباما گفته است: “برداشت ما این بود که شاید گفتگوی تلفنی با رئیس جمهور کشورمان با رئیس جمهور آمریکا بلااشکال باشد”.
هم‌زمان حسن روحانی در جلسه هیات دولت٬ پیرامون سخنان رهبر جمهوری‌اسلامی چنین اظهارنظر کرد: “دولت در حرکت رو به جلوی خود بر اساس منافع ملی و رهنمودهای مقام معظم رهبری گام برخواهد داشت و با تمام توان از حقوق هسته‌ای ملت ایران دفاع خواهد کرد و برای رفع تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران از هیچ اقدامی فروگذار نخواهد کرد”.
از سوی دیگر پرویز سروری٬ نماینده اصول‌گرای مجلس هشتم٬ نیز در این زمینه گفت: “برخی عناص تاثیرگذار در تیم دیپلماتیک کشورمان با ذوق زدگی و عطش بی‌مورد تلاش کردند که فضای تحرک دیپلماسی کشور را به سمت تصمیمات عجولانه و به دور از سوابق مشخص آمریکا رقم زده و راهی که در فرآیند شفاف و تعریف شده باید شکل می‌گرفت را کوتاه کردند که نتیجه آن برداشت غلط تیم آمریکایی بود. غرب این شتاب‌زدگی را به منزله تاثیرگذاری تحریم‌ها بر کشور قلمداد کرده و شروع به سوء استفاده از طریق فضاسازی‌های رسانه‌ای کرد و به جای پیام‌های مثبت شروع به سم پاشی منفی کرد، این همان نقطه سیاهی بود که در عملکرد مثبت تیم مذاکره کننده روی داد”.
حلقه نیویورکی‌ها که در روزهای اخیر برخی از نمایندگان مجلس به آن اشاره کرده‌اند٬ به گروهی از دیپلمات‌های وزارت خارجه اطلاق می‌شود که زمانی در نیویورک حضور داشتند.
جهانشاه جاوید٬ که زمانی در خبرگزاری جمهوری‌اسلامی در نیویورک مشغول به کار بود٬ در وب‌سایت ایران‌وایر٬ پیرامون “حلقه نیویورکی‌ها” نوشته بود: “«نیویورکی‌ها»عده زیادی را دربرمی‌گیرد. بیش‌ترآن‌ها از اواخر دهه ۱۹۸۰ تا میانه دهه ۲۰۰۰ یا در دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل کار می‌کردند یا با آن همکاری داشتند. وجه مشترک همه آن‌ها اعتقاد به داشتن روابط عادی با کشورهای غربی از جمله آمریکاست؛ چیزی که در نظام جمهوری اسلامی کار ساده‌ای نیست و تا به حال هم به‌جایی نرسیده است. هسته اصلی «نیویورکی‌ها» در زمان نمایندگی «کمال خرازی» در سازمان ملل، در دوره ریاست جمهوری «هاشمی رفسنجانی» شکل گرفت. خرازی که زمانی به نهضت گرایش داشت بعد از انقلاب مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی شد و در زمان جنگ با عراق، ریاست ستاد تبلیغات جنگ را هم برعهده داشت”.
اصول‌گرایان پیش از این نیز بارهابه انتقاد از این حلقه پرداخته بودند. هفته‌نامه ۹ دی٬ متعلق به حمید رسایی٬ درباره این حلقه نوشته بود: “بررسی کارنامه ظریف نشان می دهد که در زمان حضور وی در دستگاه دیپلماسی، “باند نیویورکی ها” در وزرات امور خارجه با نقش آفرینی او شکل می گیرد که منشأ صدمات قابل توجهی به کشور بوده است. وجه تسمیه این باند به آنجا باز می گردد که اعضای اصلی آن در دفتر نمایندگی ایران در نیویورک فعال و یا آنکه با این دفتر مرتبط بودند. باند نیویورکی ها عنوان شناخته شده ای در وزارت خارجه و نهادهای تصمیم گیر سیاست خارجی ایران است که در بین جریانات ارزشمدار و انقلابی بسیار بدنام و مسئول اقداماتی در سالهای بعد از انقلاب بوده اند که عمدتاً منشأ خسارت به کشور بوده است”.
این هفته‌نامه از اقداماتی چون “فشار برای امضای قرارداد ۵۹۸ ٬ تعیین دیپلمات‌های مرتبط با آمریکا و علاقه‌مند به غرب٬ دائمی کردن قرارداد ان.پی.تی و مذاکرات هسته‌ای” اشاره کرده است.
وب‌سایت رجانیوز٬ نزدیک به جبهه پایداری هم در این زمینه نوشته بود: “تاریخ روشن و غیرقابل انکار فعالیتهای حلقه نیویورکی‌ها در ضربه به منافع ملی کشور در سالهای گذشته… در حافظه تاریخی مردم ایران باقی مانده “.
