این روزها همه جا، از جمله شبکه‌های اجتماعی پر است از نوید آمدن پاییز، فصل رنگارنگ عشاق، خش‌خش برگ‌ها، بوی ماه مهر، بازی‌های راه مدرسه و درس‌های مدرسه و همگان با یادآوری خوبی‌ها و خاطرات خوش، در شروع این فصل آرزوهای خوب برای یکدیگر دارند.
اصولا در دنیای مجازی، خیال و شبکه‌های اجتماعی همه‌چیز خوب است. نوستالژی‌ها به‌شدت زنده است و نفس می‌کشد؛ بوی خوش کاغذکاهی و کتاب‌های نو همه‌جا پیچیده، کوکب خانم هنوز هم در خانه کوچکش میهمانی می‌دهد و کبری از تصمیمات جدیدش می‌گوید و… اما آیا در واقع نیز چنین است؟ آیا واقعا آمدن مهر و بوی مدرسه برای آنان که ماه مهر و مدرسه را واقعی درک می‌کنند- یعنی دانش‌آموزان، معلمان و خانواده‌های‌شان- به همین اندازه شیرین و دوست‌‌داشتنی است؟
شواهد امر نشان می‌دهد این‌گونه نیست، بسیاری از خانواده‌ها هنوز خسته عبور از گذر پر پیچ و خم ثبت‌نام فرزندان‌شان هستند و تعطیلات تابستان را در کنار فرزندان‌شان
تجربه نکرده‌اند. برای بسیاری دیگر از اولیای دانش‌آموزان بوی ماه‌مهر، با لیست بلند‌بالای مدرسه و خرید لوازم‌التحریر غیرضروری و دیگر خرده‌فرمایشات اولیای مدرسه گره خورده و فشار مالی و کاری مضاعفی را بر گُرده آنان انداخته است. اضافه کنید به اینها، تامین سرویس مدرسه، یونیفورم و اقلام کوچک و بزرگ دیگری که البته برخی ناشی از چشم و همچشمی است و ریشه فرهنگی دارد.
از دیگرسو برای دانش‌آموزان هم دوستی‌ها و بازی‌های راه مدرسه و حلاوت و شیرینی علم‌آموزی، کاملا بیگانه است.
اصولا دوستی‌ها و بازی‌های آنها اشکال دیگری دارد که در مدرسه و راه مدرسه تعریف نمی‌شود، که حتی مدرسه از این جهت بازدارنده هم هست و باعث می‌شود آنها از این دوستی‌ها و بازی‌ها دور شوند؛ پس طبیعی است که اشتیاقی برای رفتن به مدرسه نداشته باشند.
درس‌ها هم گره‌گشا و جوابگوی زندگی واقعی دانش‌آموزان نیست. بسیاری از درس‌ها شعاری و خیالی است که آنان تنها موظف به حفظ کردن این مطالب و یادآوری آن در جلسه امتحان برای به دست آوردن نمره بیست هستند و البته نمره کمتر از بیست کابوس هر شب دانش‌آموزان در شروع مهر و بازگشایی مدرسه است.
سری هم به معلمان بزنید؛ آنان هم حال و روز خوشی ندارند. انگیزه‌ای برای آوردن اطفال گریزپای به مکتب نیست که خود در اثر رخوت و روزمرّگی و سردرگمی ناشی از طرح‌های کارشناسی‌نشده گریزپای شده‌اند. تغییر نظام آموزشی، درس‌های جدیدی که روش تدریس آن را نمی‌دانند هوشمندسازی مدارس و عنوان نیروی مازاد و عناوین دیگری چون این، استخدام و تبدیل وضعیت معضلاتی است که با شروع مهر درگیرشان می‌کند.
دغدغه معیشت و مقایسه حقوق و دستمزد با دیگر کارمندان دولت هم که بحث تکراری است که با شروع مهر از نو آغاز می‌شود و نمک بر زخم‌شان می‌پاشد.
در این میان در ادارات آموزش و پرورش هم اوضاع چندان رضایتبخش نیست و کارشناسان و مدیران درگیر طرح‌هایی بی‌فرجامند.
واقع‌بین باشیم! آیا در حال حاضر بوی ماه مهر، برای خانواده بزرگ مهر و مدرسه، به همان اندازه خیالات و دنیای مجازی و نوستالژی‌ها شیرین است؟ حداقل به اندازه‌ای است که فردا بشود خاطرات شیرین امروزی‌ها؟
کاش بود!
زندگی روزانه را برای مردم ساده و بدون دغدغه کنیم! به همین راحتی!
منبع: اعتماد، چهارم مهر