زنان اصلاح طلب داخل کشور، روز گذشته با انتشار بیانیه ای برای سومین بار در دو ماه گذشته سیاست های جمهوری اسلامی در زندانی کردن مخالفان را مورد انتقاد قرار دادند و از حاکمیت خواستند در روش های کینه توزانه خود تجدید نظر کند.
“این پاییز از خانه های خالی ازجوانان، زنان و مادران بی گناه ملول است.” این وصفی است که زنان اصلاح طلب در آخرین بیانیه خود از سومین فصل سال 90 آورده اند. به باور آن ها راه پاییز به سوی زندان اوین است “ تا شاهد مظلومیت کسانی باشد که جرمشان تنها حق جویی و عدالت طلبی بوده است و حکم های سنگین و فشارها و محرومیت خود و خانواده شان از حقوق شان، تاوان بیداری و آگاهی بخشی های آنان است.”
بیانیه به فراموش شدن بی گناهانی اشاره کرده است که در زندان های جمهوری اسلامی روزگار می گذرانند. به باور این زنان، علت این فراموشی درگیری شدن “آقایان” در فعالیت های “زودرس” انتخاباتی است. جایی که آن ها به “افشاگری” علیه یکدیگر و رو کردن “دست های ناپاک در دولت پاک ” مشغول اند.
به نظر می آید این کنایه ای است به مبارزات انتخاباتی اصولگرایان که در دو جبهه “اصولگرایان متحد” و “پایداری” از هفت ماه مانده به انتخابات پارلمانی در زمستان سال جاری فعالیت های خود را آغاز کرده اند. به باور ناظران، این فعالیت ها به نزاع مهیب سیاسی میان حامیان محمود احمدی نژاد و منتقدان وی بدل شده است. در آخرین مورد پس از بروز یک اختلاس سه میلیارد دلاری در اقتصاد جمهوری اسلامی، جریان حامی دولت – موسوم به جریان انحرافی- متهم به پشتیبانی از این فساد مالی شده است.
مهرورزی برای همه
بیانیه زنان اصلاح طلب به آزادی کوهنوردان آمریکایی اشاره می کند که دو هفته پس از آنکه به اتهام جاسوسی به شانزده سال حبس محکوم شدند با پایمردی پادشاه عمان و محمود احمدی نژاد از زندان اوین رها شدند و به خانه بازگشتند. این بیانیه می افزاید: “مهرماه می توانست نه تنها برای خانواده های دو شهروند آمریکایی متهم به جاسوسی بلکه برای همه خانواده های زندانیان سیاسی ایران یادآور مهرورزی باشد.”
گفتنی است پس از خیزش جنبش مخالفان دولت، در اعتراض به جابجایی گسترده آرا در آخرین انتخابات ریاست جمهوری، ماموران امنیتی جمهوری اسلامی رهبران احزاب سیاسی، روزنامه نگاران، فعالین مدنی و شهروندان را بازداشت و با احکام حبس طولانی مدت روانه زندان در اقصی نقاط کشور کردند.
زنان اصلاح طلب ضمن انتقاد از ادامه محبوس نگاه داشتن فعالین مسالمت جو و اصلاح طلب مخالف حاکمیت، همچنین اعتراض جدی خود به “سخت گیری های شدید بر خانواده های زندانیان سیاسی، اعم از فشارهای روانی و نیز احضارها، بازداشت ها، محاکمه ها و محکومیت های سنگین این مادران و همسران که تنها به دلیل پی گیری وضعیت عزیزانشان و دفاع از حقوق حقه خود وآنان صورت گرفته و می گیرد” را نیز اعلام کرده اند.
دستگاه امنیتی و قضائی جمهوری اسلامی به ویژه پس از ناآرامی های خرداد 88 با ارعاب خانواده های زندانیان سیاسی می کوشد تا ضمن منصرف کردن آن ها از پیگیری حقوق بستگان محبوس خود، همچنین آن ها را از رسانه ای کردن وضعیت عزیزشان بر حذر دارند. در یکی از آخرین موارد پروین مخترع مادر کوهیار گودرزی از اواسط تابستان به همراه فرزند خود بازداشت شده و در زندان کرمان به سر می برد. همزمان در هفته های اخیر جوانی که مدتی را در زندان اوین تحت بازداشت قرار گرفته بودند، پس از آزادی خودکشی کرد و به دنبال وی یک آشنایشان نیز مرگ را برگزید.
تجدید نظر در روش
از همین رو است که بیانیه زنان اصلاح طلب خواستار تجدید نظر در روش های “ غیرعقلایی و کینه توزانه” نظام شده و خاطرنشان کرده است :” ادامه این روند غیرعادلانه به سود هیچ کس نیست و جز بی اعتمادی هرچه بیشتر مردم و نگرانی های مجامع حقوق بشری نتیجه ای دربرنخواهد داشت.”
در فاصله پنج ماهه تا انتخابات مجلس نهم، زنان اصلاح طلب، به طور صریح تاکید کرده اند که یکی از “شروط اولیه” اصلاح طلبان برای شرکت در انتخابات، آزادی “همه زندانیان سیاسی” است. گفتنی است میر حسین موسوی در بیانیه هفدهم خود پس از کشتار خونین شهروندان در عاشورای سال 88، تاکید کرده بود یکی از مواردی که می تواند باعث خروج کشور از بن بست سیاسی شود آزادی زندانیان سیاسی است. تیرماه همان سال نیز آیت الله هاشمی رفسنجانی در آخرین نماز جمعه ای که بر گزار کرد، در خواست مشابهی را مطرح کرده بود. از پاییز سال گذشته محمد خاتمی نیز به این پیش شرط را بار ها مطرح کرده است.
زنان اصلاح طلب در بیانیه خود نوشته اند :“فرارسیدن مهر می توانست امیدبخش باشد با آزادی همه زندانیان سیاسی و با رهایی زنانی که تحکیم خانواده بی حضورشان، صرفاً شعاری توخالی و وعده ای تبلیغاتی است! و مردانی که بی حضورشان خانواده پریشان و بی سامان است. فرارسیدن مهر می توانست موسم گره خوردن دوباره دست های مهربان همسران در دست های یکدیگر باشد و موعد جشن و سروری مهرگانی برای فرزندان، برای پدران و مادران، برای همه اعضای خانواده های زندانیان سیاسی و همه مردم ایران که هرگز رنج زندانی و خانواده اش را از زندگی روزمره شان منفک نکرده اند و بی درد سر بر بالین نگذاشته اند.”
رفع حصر از موسوی و کروبی
زنان اصلاح طلب اوایل ماه گذشته نیز با انتشار بیانیه ای خواستار رفع حصر از رهبران جنبش سبز شده بودند و رفتار حاکمیت با میرحسین موسوی و مهدی کروبی را به “ لجاجت و ستیزه جویی و کین ورزی” تشبیه کرده بودند. آن از مسئولان قضائی کشور خواسته بودند “به خود آیند ” و و اگر صلاح جامعه و مردم خویش را مدّنظر ندارند، لااقل به صلاح خویش و عاقبتی که نزدیک است، بیندیشند.
آن ها همچنین در بیانیه ای که هفته گذشته به مناسبت سی و یکمین سالگرد تهاجم عراق به ایران منتشر کردند، از “رزمندگانی” سخن گفتند که هم اینک در زندان های جمهوری اسلامی، درد ناشی از ترکش های یادگار آن دوران را با آسیب ها و شکنجه های این دوران، در هم آمیخته اند. افرادی که به باور این زنان اصلاح طلب “تنها جرمشان” دفاع از اصول انسانی بوده است.
زنان اصلاح طلب عموما در پایان بیانیه ها، نام خود را منتشر نمی کنند. اما در عین حال کسی در صحت این بیانیه به آنان تردیدی ندارد. بیانیه های “جمعی از زنان اصلاح طلب” عموما با آیات قرآن و در مناسبت های مذهبی منتشر می شود.
