جلسه به نظر تکراری می آمد. حسن روحانی گفت: “ما باید هر کاری بکنیم تا از انزوا جلوگیری کنیم.” رییس جمهور ایران روز گذشته با ازسرگیری مذاکرات هسته ای در ژنو به این فلسفه عینیت بخشید. سخنرانی او در مجمع عمومی سازمان ملل به خوبی نشان از یک تحول بارز در سیاست هشت ساله محمود احمدی نژاد داشت. نشست ژنو نیز ثمره دیدار بی سابقه وزرای خارجه گروه شش کشور و همتای ایرانی شان بود.
جمهوری اسلامی برای نشان دادن حسن نیت خود برای پیشرفت پرونده هسته ای دست خالی به ژنو نیامده بود. پیشنهادی که محتوای آن مشخص نبود و هیچ یک از حاضران در نشست نیز محتوای آن را برملا نکردند، روی میز گذاشته شد. عباس عراقچی با اشاره به تمایل خود برای پیشرفت بیشتر گفت: “ما برای تلف کردن وقت به اینجا نیامده ایم.” نکته مسلم اینکه در پیشنهاد ایران هیچ اشاره ای به پروتکل الحاقی و بازرسی های سرزده از مراکز هسته ای نشده است.
عباس عراقچی یک روز قبل از نشست گفت: “ما به هیچ وجه اجازه نمی دهیم که غنی سازی اورانیوم متوقف، محدود یا تعلیق شود. البته می توانیم درخصوص میزان، شکل و مقدار غنی سازی مذاکره کنیم.” واشنگتن نیز با مطرح کردن بحث تحریم های اقتصادی و مالی که به شدت بر ایران فشار وارد کرده، گامی در جهت خواسته های تهران برداشت. اسراییل که همچنان مواضع تند خود را حفظ کرده، روز گذشته خواستار آن شد که این تحریم ها تا زمان توقف کامل برنامه اتمی ایران حفظ شود. تل آویو، به عنوان تنها قدرت هسته ای منطقه، بار دیگر در برابر مجمع عمومی سازمان ملل از تهدید خود برای حمله نظامی سخن گفته بود.
اقتصاد ضعیف
تأثیر تحریم های اقتصادی بیش از هر زمان دیگری در ایران احساس می شود. این کشور به شدت با رکود اقتصادی مواجه است؛ به طوری که طبق گفته رییس بانک مرکزی، درآمد سرانه آن ۶ درصد کاهش یافته. براساس اعداد و ارقام رسمی، نرخ تورم در این کشور ۴۳ درصد است که از این حیث بالاترین نرخ تورم در جهان را به خود اختصاص می دهد. طی سال های اخیر، طبقه متوسط به شدت فقیر شده و در حدود ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر بیکار در کشور وجود دارد. حکومت بیم آن دارد که این وضعیت باعث وقوع یک جنبش اجتماعی شود.
منبع: اومانیته، ۱۶ اکتبر
