زنان ایرانی نمی توانند دست به سینه بنشینند

نویسنده

sherkat.jpg

کامالا اوروزکو

شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، می گوید که شهلا شرکت یک نمونه واقعی برای زنان ایرانی است. او یک روان شناس، ‏روزنامه نگار، نویسنده و یکی از پیشتازان جنبش زنان ایرانی است. او به مدت 8 سال مدیر مجله “زن روز” بوده که به دلیل تلاش ‏و فعالیت های قابل توجه در رابطه با حقوق زنان توقیف شد.‏

این مسأله باعث شد تا او مجله “زنان” را منتشر کند؛ مجله ای که به گفته مسؤولان، محتوایش از خط قرمز گذشته است. شهلا ‏شرکت یکی از مدعوین کنفرانس مادرید تحت عنوان “زن اسلامی” است. یکی از موضوعات بسیار مهم این کنفرانس، مقاومت ‏کردن در برابر بی عدالتی هایی است که نسبت به زنان روا می شود. ‏

علیرغم بحث هایی که در خصوص واژه “زن اسلامی” وجود دارد، شهلا شرکت به عنوان یک شخصیت مدافع حقوق زن اظهار ‏می دارد: “دفاع از حقوق زنان شامل مبارزه با نابرابری ها و تبعیض هایی است که علیه نسل زن وجود دارد. علیرغم اینکه اساس ‏حقوق زنان بدون توجه به زمان و مکان شکل گرفته، می توان در هر جامعه ای به اصول آن پی برد و با توجه به این تعریف، آن ‏را بسط داد.“‏

این زن آینده نگر و خوش بین [“من باید خوش بین باشم، وگرنه باید گور خودم را بکنم”] در ادامه می گوید: “بسیار مهم است که ‏جنبش زنان ایرانی متنوع، مسالمت آمیز و به صورت دسته جمعی باشد. با توجه به خاطره قربانیان انقلاب سال 1979، ترجیح می ‏دهم که راه میانه رو را انتخاب کنم و به دنبال رهبر یا قهرمان بودن نباشم.” او می افزاید: “اگر جنبش زنان موفق شود، دلیل آن این ‏است که همه ما خود را مسؤول دانسته ایم.“‏

‎ ‎موفقیت جنبش زنان‎ ‎

خانم شرکت با یقین در مورد موفقیت زنان ایرانی سخن می گوید. او خوشحال است که اکنون زنان مطلقه می توانند سرپرستی ‏فرزندان خود را تا سن 7 سالگی، و نه دو سالگی، برعهده داشته باشند؛ که طلاق از سوی قاضی و دادگاه تصمیم گیری می شود و ‏دیگر به طور خودکار و با درخواست مرد انجام نمی شود؛ و این که از اعدام زنانی که برای دفاع از خود مرتکب قتل شده اند ‏جلوگیری بعمل آید. ولی اینها هنوز گام های کوچکی هستند و او تأکید می کند که “جنبش زنان در ایران با چراغ های خاموش پیش ‏می رود”. ‏

از نظر شرکت، “ذهنیت مردان از آزادی و استقلال زنان جلوگیری می کند” و به همین دلیل است که “زنان نمی توانند دست به ‏سینه و آرام بنشینند تا یک روز آزادی برقرار شود”. به همین دلیل، “زنان خود باید خود را محک بزنند و راه خود را به شکلی ‏مستقل از شریعت یا هر قانون دیگری ادامه دهند”.‏

این زن مبارز و “مخالف با کلیشه” معتقد است چنین زنانی به همان تعداد که در غرب حضور دارند، در ایران نیز حضور دارند. ‏به همین دلیل، “تصویر زن ایرانی در افکار غربی تصویر یک زن بی سواد و محجبه است که خود را تنها وقف بچه داری کرده و ‏در ایران نیز از زن غربی یک تصویر غیرواقعی برجای مانده: زن عریان و در حال رقص به مانند یک ابراز جنسیتی که در ‏اختیار کاپیتالیسم قرار گرفته است. من در سفرهایم به غرب، شخصیت های بسیار ارزشمندی را در میان زنان یافته ام و این شعار ‏من زنان ایرانی را نیز دربر می گیرد. و این درحالی است که در ایران نیز می توان تعدادی بیشمار از چنین زنانی را یافت”.‏

منبع: شبکه 5 اسپانیا، 22 ژانویه ‏

مترجم: علی جواهری