پاتریک کورنین
نزدیک به یک دهه است که جهان با این پیش بینی ها مواجه بوده که ایران در آستانه ساخت بمب اتمی است و آمریکا و اسرائیل دست به حمله پیشگیرانه خواهند زد. زنگ های هشدار بعد از گزارش جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی به صدا درآمده اند. آژانس هفته گذشته گزارش داد که ایران تلاش می کند به سلاح اتمی دست پیدا کند.
تجسم سلاح اتمی در دستان کسی مانند رئیس جمهور غیر معقول ایران، برای تصمیمم گیرندگان در اسرائیل و عربستان و ترکیه و جامعه بین المللی کار دشواری است.
تبدیل شدن ایران به یکی از ده قدرت اتمی جهان از دید کارشناسان، یک خطر رو به افزایش است: چه ایران به بمب اتمی دست پیدا کند، چه ایران بمباران شود. چشم انداز این اتفاق به تنهایی می تواند امنیت ملی آمریکا را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سال 2012 را تحت الشعاع قرار بدهد. لینزلی گراهام، سناتور جمهوری خواه اخیرا اعلام کرده است که اگر ایران به سلاح اتمی دست پیدا کند، جهان در تباهی فرو می رود.
آژانس بین المللی انرژی اتمی با اتکا بر تصاویر ماهواره ای و اطلاعات دیگر، به این نتیجه رسیده است که ایران در تاسیسات پارچین، تولید سلاح اتمی را توسعه می دهد. کارشناسان تخمین می زنند که ایران تا شش ماه دیگر به اورانیوم کافی برای تولید بمب اتمی دست پیدا خواهد کرد. بنابراین ، باوجود اینکه ایران اعلام می کند که برنامه های اتمی اش صلح آمیز است، در زمان کوتاهی می تواند به سلاح اتمی دست پیدا کند. سابقه ایران در عدم شفافیت در برنامه های اتمی اش به کارشناسان این اجازه را می دهد که با قاطعیت بیشتری در مورد بدترین گزینه پیش رونظر بدهند.
هیچ کشوری به اندازه اسرائیل از تهدیدی به اسم ایران اتمی در عذاب نیست. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این کشور که یک بار گفته بود« اکنون سال 1938 است و ایران آلمان است»، هفته گذشته ایران اتمی را یک تهدید مستقیم و جدی خواند. رسانه های اسرائیلی پر است از شایعاتی مبنی بر حمله قریب الوقوع به ایران به همان شکلی که سی سال پیش به رآکتور اتمی عراق و در سال 2007 به رآکتور سوریه حمله شد.
با این حال برنامه ریزان نظامی معتقدند که حمله پیشگیرانه در مورد برنامه های اتمی ایران بسیار پیچیده تر از حملات قبلی است. تاسیسات مخفی، زیرزمینی و بتونی اتمی ایران کار را مشکل می کند و این سایت ها باید به دفعات بمباران شوند. افزایش تدریجی وسعت میدان جنگ ممکن است از کنترل خارج شود و این درحالی است که قطعیت در مورد وجود تولید سلاح اتمی ایران وجود ندارد.
آیت الله علی خامنه ای اعلام کرده است که ایران هر حمله ای را با مشت آهنین پاسخ می دهد. اما جنگ در همان حد لفظی باقی مانده و ایهود باراک، وزیر دفاع اسرائیل گفته اسرائیل هنوز تصمیمی برای متوسل شدن به زور نگرفته است. درحالیکه ما هنوز به آستانه جنگ نرسیده ایم اما آن روز بسیار نزدیک به نظر می رسد.
چند سال پیش، موسسه بین المللی تحقیقات استراتژیک، پرونده ای را توسط گروه گری سیمور منتشر کرد که امروز یکی از مقامات اصلی آن در راس برنامه های منع تولید سلاح اتمی در دولت اوباما است.
در آن گزارش آمده بود که اگر در مورد ایران محتاطانه عمل نشود، این کشور تا سال 2010 به سلاح اتمی دست می یابد. سال 2010 آمد و رفت. هیچ کس در داخل ایران نمی تواند مطمئن باشد که ایران بدل به کشوری اتمی شده یا نه ، اما ایران قطعا امیدوار است که جهان به این تصور ادامه دهد.
حتی در زمانبندی های کند تر گفته می شود که ایران تا سال 2013 و 2018 به سلاح اتمی دست پیدا می کند که این زمانبندی مسئولیت را به گردن دولت بعدی و دولت بعد از آن می اندازد. برای مواجهه با ایران سرسخت و پیدا کردن یک متحد، اسرائیل یکی از بهترین گزینه ها برای تبلیغات انتخاباتی است.
جمهوریخواهان در جریان بحث بر سر امنیت ملی در مورد ایران به سیاست هایی رسیدند که شامل عملیات مخفیانه، حمایت از مخالفان سیاسی، تحریم های بیشتر، مسلح کردن متحدانشان در منطقه و افزودن بر قدرت نظامی آمریکا در منطقه بود. میت رومنی، بعنوان فرماندار سابق ایالت ماساچوست، گفت:«اگر همه چیز شکست خورد، دستکم کاری انجام داده ایم و اگر راه حل هایی غیر از حمله نظامی کارساز نشد، قطعا می شود حمله نظامی کرد.»
رومنی و دیگر کاندیدا های جمهوریخواه نظرشان یکی است و آن هم اینکه ایران اتمی غیرقابل قبول است. رومنی گفت:« اگر اوباما بار دیگر انتخاب شود، ایران به سلاح اتمی دست پیدا می کند.»
مسلما برای کاندیدا ها آسان تر از مقامات رسمی است که در مورد عملیات مخفی برای جلوگیری از برنامه های اتمی ایران حرف بزنند. گزارش های مختلفی هم وجود دارد مبنی بر اینکه آمریکا یا متحدانش پشت پرده حملات مخفیانه ،چه علیه دانشمندان اتمی ایران چه برنامه های اتمی این کشور، ویروس استاکس نت که کار سانتریفوژها را مختل کرد و انفجار در زاغه مهمات سپاه،هستند.
یکی از عرصه هایی که جمهوریخواهان با اوباما اختلاف دارند، در مورد حمایت از جنبش سبز ایران است که در سال 2009 بوجود آمد و به صورت مخفیانه ادامه پیدا کرد. مسلما یکی از مشکلات آمریکا در مورد حمایت از “بهار ایرانی” این است که این حمایت ممکن است باعث شود حکومت با مخالفان با شدت بیشتری برخورد کند و به بهانه دخالت در امور داخلی، سرکوب را افزایش دهد.
کاندیدای جمهوریخواهان برای ریاست جمهوری، همچنین خواستار تحریم های بیشتر شده است. در حال حاضر، بانک ملی ایران تحریم شده است. با اینحال مشخص نیست که آمریکا می تواند به گونه ای به این موسسه فشار بیاورد که بر برنامه های اتمی ایران تاثیر بگذارد اما در عین حال بر بازار نفت و اقتصاد شکننده در دنیا تاثیر نگذارد. شاید بهتر باشد به موسساتی که مستقیما برای دولت ایران پول شویی می کنند فشار آورد.
هنوز باید دید که آیا رئیس جمهور آمریکا می خواهد به همان روشی که با برنامه های اتمی کره شمالی برخورد کرده، با ایران رفتار یا آن را متوقف کند؛ با این حال یک تفاوت بزرگ وجود دارد در مورد دوم باید دید آیا اسرائیل این مسئله را می پذیرد یا نه.
اوباما با وعده گفتگو با ایران و کره شمالی بر سر کار آمد، اما چیزی که در مورد آن چانه نزده بود، این بود که هیچ یک از این دولت ها نمی خواهند با دولت آمریکا وارد مذاکره بشوند،یا دستکم با شرایط آمریکا حاضر به این کار نیستند. در مورد کره شمالی انتظار می رود که این کشور دست به کارهای تحریک آمیز بیشتری بزند و سیاست آمریکا در این مورد جلوگیری و مدیریت بحران است.
شاید هنوز زمان برای جلوگیری از اتمی شدن ایران وجود داشته باشد. آمریکا باید سرمایه گذاری بیشتری بکند، از مخالفان سیاسی حمایت و متحدانش را مسلح کند. اما آمریکا باید منطقی باشد و نه بی پروا. اگر ایران به سلاح اتمی دست پیدا کند، همه آمریکایی ها و نه فقط یک حزب سیاسی باید در حسرت زمانی باشند که آمریکا تنها قدرتی بود که می توانست بعنوان ضامن امنیت عمل کند.
درحالیکه آمریکا از عراق و افغانستان خارج می شود، رهبران ایران بدون شک به دنبال پر کردن جای خالی آن هستند. اگر آمریکایی ها شجاعت به خرج ندهند آن موقع ایران در منطقه ای که یک دولت ضعیف در عراق وجود دارد و دنیای عرب هم بی ثبات است، قدرت بیشتری بدست می آورد. فرصت طلبی بیشرمانه ایران همان پیشگویی است که از فکر کردن به آن گریزانیم: یک جنگ بزرگ دیگر در خاورمیانه بزرگ.
سی ان ان، 15 نوامبز
