این ملت ایران واقعا مصیبتی دارند، یا رئیس جمهور برگزیده شان با تقلب رئیس جمهور نمی شود که می کنندش در زندان مثل همین میرحسین موسوی که امروز درست هزار روز است زندانی است، یا انتخاب می شود که چنان بلایی از چپ و راست به سرش می آورند که تصورش را نمی شود کرد. وزیر امورخارجه که همتای احمدی نژادی اش سال گذشته در هر پایتختی یک بار بازجویی می شد، همین امروز صبح بعد از چهار روز مذاکره موفقیت آمیز به تهران برگشته، صبح سومین نامزد وزارت جوانان توسط مجلس رای اعتماد نگرفته و عصر معاون وزارت صنعت توی خیابان ترور شده.
لازم نیست اینها به هم مربوط باشد که الزاما بگوئیم همه ترورها زیر نظر احمدی نژاد و بابک زنجانی و دارودسته نقدی و امثال سعید عسگر و شریعتمداری است، فعلا که انصار حزب الله، اسرائیل، جیش العدل، دادستانی کشور و گروهی در مجلس همه با هم دست به دست هم دادند که اوضاع مملکت همین طور لنگ در هوا بماند. نکته اینجاست که یونسی وزیر اسبق اطلاعات کشور از اعدام های کردستان ابراز تاسف می کند، یعنی که داستان بیخ دارد و دارند « پروژه» درست می کنند. از این طرف هم بعد از سه هزار بار گفته های رهبر در حمایت از مذاکرات ژنو، می بینی فرانسه و اسرائیل مانع توافق ایران و آمریکا شدند، موحدی کرمانی امام جمعه عبورموقت تهران، فحش و فضیحتش را نثار انگلیس و آمریکا کرده که از قضا مثل آدم همراهی کردند.
جدا که یارب مباد آنکه گدا معتبر شود، حکایت لشوش و اراذل و اوباش باند احمدی است که با دوچرخه آمده اند و با پورشه و مازاراتی و فراری دارند وسط تهران اوپدیس بازی می کنند. یعنی واقعا چیزی هم باقی مانده که این جماعت بخواهند به فرحزاد فنا بدهند؟ از یک طرف آقای سازور خواهر زاده احمدی نژاد از انجمن مداحان لشوش گفته « بدحجاب جایش در سینه قبرستان است» بعد هم سوار پورشه اش می شود که به منبر بعدی برسد. از یک طرف دیروز سعیدپورعزیزی مدیرمسئول روزنامه بهار با وثیقه آزاد می شود و امروز غروی نویسنده مقاله همان روزنامه به زندان می رود.
حالا هی بگرد دنبال مرتضوی که بقول پدر مرحوم روح الامینی حتی شکایت پسرش را هم که توسط مرتضوی کشته شده نپذیرفته اند. آقای شمقدری هم که همینطوری شوخی شوخی 1670 میلیون تومان معادل نیم میلیون دلار کمک مالی به شرکت برادرش کرده و اصولا این رقم ها در مقابل اموال به فرحزاد فنا رفته خانواده محمود دون کورلئونه هیچ است. اصلا کسی وقت نمی کند زیر صد میلیون دلار را وقت دادگاه بدهد. من که از وقتی تصویر بابک زنجانی را با اسلحه و خیلی شیک در تهران دیدم، اصولا معتقدم داستان حکومت مافیا و سرقت دولت توسط مافیا در شرایط حاضر یکی از مهم ترین احتمال های تصور آینده کشور است.
خبرها آدم را یاد روزهای 1995 روسیه و حاکم شدن مافیا در دوره یلتسین می اندازد که نهضت همچنان ادامه دارد و از طرف دیگر هرج و مرج جمهوری وایمار را نشان می دهد، یک طرف می بینی ماشین فراری هشت و نیم میلیارد تومانی در خیابان تهران پارک کرده یا استون مارتین شش میلیارد تومانی وسط خیابان است، یا پورشه با 220 کیلیومتر از قم به تهران می آید یا از یک طرف دیگر میزان تورم در کشور چهارده برابر استاندارد جهانی است. حتما قرار نیست کسی بگوید وقتی خانواده محمود کورلئونه انحصار ماشین های گرانقیمت را دارند و اصولا بنیانگذار تورم هستند، در صدمین روز دولت روحانی عامل مشکلات سال قبل هم همین دولت است.
سگولن- اولاند
شش سال قبل در ماجرای انتخابات نیکولاسارکوزی، رقیب سوسیالیست او سگولن رویال که همسر سابق فرانسوااولاند بود، سگولن رویال با نماینده حزب الله لبنان ملاقات کرد و اسرائیل را متجاوز خواند. البته دلیل جدا شدنش از فرانسوا اولاند اختلاف شان در این مورد نبود. اما اینکه فرانسوا اولاند که در همان زمان هم حزب رویال بود، و این حزب که برای ادا درآوردن یک روز تا ملاقات با حزب الله لبنان می رفت، حالا در موقعیتی قرار دارد که به مهم ترین حامی دولت تندروی اسرائیل تبدیل شده البته در تعریف سیاسی عجیب است ولی در تعریف فرانسوی چندان غریب نیست. دیروز در ژنو فرانسه مهم ترین عامل ایجاد بن بست در توافق ایران با آمریکا و اروپا بود. این موضوع هم نه بخاطر پرنسیپ های فرانسه بلکه به دلیل باج گیری این کشور در خاورمیانه بود. مهم ترین عاملی که همواره برای فرانسه درآمد زاست.
فرانسه تقریبا همیشه خاستگاه مهم ترین اشکال دیکتاتوری در جهان بود، منتهی همواره این را پشت لایه ضخیمی از تبلیغات پنهان کرد. شکی ندارم که نفرتی که فرانسه از آمریکایی ها دارد از هیچ کدام از دیکتاتورهای جهان ندارد، از خمینی تا صدام حسین و قذافی و رجوی و پل پت و استالین و هر دیکتاتوری در جهان همیشه یک پایش در پاریس بوده، و اصولا فرانسه همیشه یک لوور هم برای دیکتاتورها دارد. نمی خواهم موضع ضداسرائیلی بگیرم. اصولا به دلایل مختلف همیشه سعی می کنم کمی کمتر ضداسرائیلی حرف بزنم، ولی این افتضاح آخری اسفبار است. وقتی اولاند روی کار آمد، گفته بودم که فرانسه به سوی انحطاط خواهد رفت. حالا که دولت ایران دارد به وضعی عقلانی می رسد، کار فرانسه یعنی باج گیری از سعودی به نفع اسرائیل آن هم در شرایطی که روسیه و چین هم تلاش می کنند مانع جنگ شوند، عجیب است. البته که عجیب نیست. معمولا در هرجایی که هیچ محصول آمریکایی و غربی نمی تواند برود تاجران فرانسوی همیشه یک دیکتاتور محلی آفریقایی آسیایی و لاتین دارند که راه بنجل های شان را به بازار دمشق و تهران باز کند.
صدها بوسنیایی کشته شدند، مورد تجاوز قرار گرفتند و سربریده شدند، بچه ها تکه تکه شدند چون فرانسه دخالت شورای امنیت در بوسنی را وتو کرد، سه ماه قتل عام مردم بوسنی بر گرده سوسیالیست های نکبت فرانسه است. اگر جسارت انساندوستانه کلینتون بزرگ نبود، هزاران تن دیگر کشته می شدند تا لاشخورهای دولت فرانسه از این و آن باج هایش را بگیرد. لاشخورهایی که عقده ناتوانی خودشان را در جامعه ای که استارآکادمی مدل آمریکایی برایشان از سینمای تروفو مهم تر است، در سیاست تخلیه می کنند. بیخود نبود که مارکس گفته بود تنها جایی که همیشه آماده انقلاب است پاریس است.