محبوبه عباسقلی زاده فعال حوزه زنان و جامعه مدنی در گفت وگو با روز با بررسی ویژگی های مخالفت هایی که با کاندیداهای زن کابینه احمدی نژاد شده به انتقاد شدید از ادبیات وی در توجیه حضور زنان پرداخته و می گوید که توجیهات عوامانه وی نشان می دهد که فضای کابینه احمدی نژاد حتی در جلسات رسمی تا چه با دیدگاههای مبتذل اداره می شود. این فعال زنان امیدی به ایفای مثبت نقش زنان ندارد: “در یک ساز و کار دیکتاتوری هر اقدامی هم برای زنان صورت بگیرد جنبه شکلی و عوام فریبانه دارد. زنانی هم که قدرت پیدا می کنند به ابزاری برای کنترل بیشتر تبدیل می شوند. چون از جنسیت خود برای توجیه تبعیض ها می توانند سوء استفاده کنند. ” این گفت وگو را می خوانید.
آیا نفس معرفی کردن وزیر زن اقدام مثبتی است؟
بستگی دارد توسط چه کسی باشد. کسی که با ارای قانونی مردم قدرت پیدا کرده باشد یا یک متقلب. در واقع در یک ساز و کار دیکتاتوری هر اقدامی هم برای زنان صورت بگیرد جنبه شکلی و عوام فریبانه دارد. زنانی هم که قدرت پیدا می کنند به ابزاری برای کنترل بیشتر تبدیل می شوند. چون از جنسیت خود برای توجیه تبعیض ها می توانند سوء استفاده کنند. احمدی نژاد در دولت قبلی فرصت این را داشته که برای رفع تبعیض زنان فعالیت کند اما عملن همه اقدامات او بر علیه حقوق و ازادی های زنان بوده است. از درج ماده 23 و 25 در لایجه خانواده که در مورد چند همسری و صیغه است تا گشت ارشاد و محدود کردن ساعت اشتغال زنان و جدا سازی های جنسیتی و سهمیه بندی جنسیی در دانشگاهها.
آیا یک جریانی در حال شکل گیری است که به صورت شکلی مثلا به حضور زنان میدان بدهد اما در عمل مسیرحرکت زنان را به سمتی منحرف کند که مقامات حکومتی مایل هستند؟
واقعا برای من سخت است که در شرایطی که گورهای دسته جمعی کشف می شود و سرکوب جامعه مدنی هر روز ابعاد عمیقتری به خود می گیرد در مورد سیاست های عوامفریبانه و انحراف افکار عمومی به سمت این نوع مباحث مصاحبه کنم. بنابراین ضمن اینکه چنین تصمیاتی صرفا جنبه نمایشی برای انحراف افکار عمومی دارد. نوعی توهین به اراده زنان و دختران مبارز است. شما در تصاویر و ویدیوهای مردمی می توانید مشاهده کنید که تا چه حد زنان و دخرتان در مبارزات خیابانی مرزهایی که در نقش های حنسیتی وجود داشته را شکسته اند. آخر زنانی که کارنامه فعالیتشان بر علیه زنان بوده و حاضر شده اند در شرایط فعلی خود را دستاویز و آلت واکنش های حساب نشده احمدی نژاد در برابر اراده ملت و زنان و دختران این مرزو بوم بکنند چه تاییدی بر مترقی شدن یک شبه احمدی نژاد است؟ آن هم وقتی دید احمدی نژاد در مورد مقام زن این است که درمعرفی کابینه خود مقام زنان کابینه را در حد کنترل جوک های سکسی مردان همان کابینه تنزل می دهد.
دلایلی که احمدی نژاد برای حضور زنان در کابینه اراپه داد و از جمله اینکه حضور زنان باعث می شود مردان در کابینه خود را جمع وجور کنند وحرف های خارج از موضوع نزنند چه اهمیتی داشت؟
این نشان می دهد که سطح درک احمدی نژاد از حضور و مشارکت زنان در چه حدی است. این توجیه عوامانه نشان می دهد که هیچ برنامه جنسیتی و استراتژی مشخصی از حضور زنان در کابینه ندارد همچنین نشان می دهد که فضای کابینه احمدی نژاد حتی در جلسات رسمی تا چه با دیدگاههای سکسیستی و مبتذل اداره می شود.
اگر واقعا حضور زنان باعث می شود که جاهایی که ادبیات آلوده دارند - طبق گفته احمدی نژاد مثل جلسات کابینه- با حضور زنان وضعیت بهتر ومودب تری پیدا کنند، چرا از حضور زنان در استادیوم ها جلوگیری می شود؟ یا چرا دختران و پسران را دردانشگاه ها جدا می کنند؟
این نکته بجایی است که قبلا بارها مطرح کرده ایم. تناقضات آقای احمدی نژاد تمامی ندارد. اگر زنان و مردان می توانند در کابینه در کنار هم بنشینند ومشکلی هم نباشد- طبق استدلال های ایشان- به همین نسبت نباید از حضور دختران و پسران در دانشگاه ها که برای امر مقدسی - که همان تعلیم و آموزش است- جلوگیری شود. یا نباید جلوی حضور دختران وزنان در ورزشگاه ها گرفته شود. با توجه به شوخی های جنسی وجنسیتی که احمدی نژاد در مورد وزیر مرد کابینه خودش کرده است که نشان دهنده اوج ابتذال زبانی و خواستگاه فکری واقعی اوست، می توان گفت دختران وپسران ایرانی چندین مرتبه از وی در رعایت حریم های جنسیتی جلوتر هستند. اگر آقای احمدی نژاد نخواهد برخلاف سیاست های چهارسال گذشته اش - ازجمله طرح امنیت اجتماعی وجداسازی های جنسیتی - حرکت کند باید درکابینه بین زنان ومردان یک پرده بکشد.
چرا درمقایسه با مردان حملات زیادی به کاندیداهای زن کابینه شده است؟
حمله به زنان کاندیدای وزارت دولت کودتا چند جنبه دارد. یک جنبه آن بر می گردد به جامعه زنان و سخره گرفتن مبارزاتی کی جنبش زنان حتی تا پیش از انتخابات برای وزیر شدن و ارتقای مشارکت سیاسی زنان داشته است. جنبه دیگر بر می گردد به برخودرهای جامعه سنتی و استفاده از کلیشه های جنسی از طرف برخی از وبلاگ نویسها که به نوعی می خواهند احمدی نژاد را محکوم کنند ولی باز خودشان دارند به نوعی همان ادبیات ضد زن را بازتولید م می کنند. که گاهی خیلی تاسف بار است. جنبش سبز باید همانطور که ادبیات و هنر ش دارد در مسیر حرکتش خلق می شود و رشد می کند. زبان جنسیتی اش هم باید متناسب با ارمان های دمکراتیکتش باشد. ولی متاسفانه این زبان در این نوع نوشته ها دیده نمی شود و این نقد جنسیتی است که متوجه جنبش سبز است
استفاده واژه “هلو” برای وزیر بهداشت با توجه به بار جنسیتی که در فرهنگ عامه وکوچه بازاری دارد چه چیزی را در مورد رییس جمهوری بیان می کند؟
به نظرم نشانه عدم تمرکز و فشار سیاسی و دستپاچگی در برابر ببینده هایی است که خود احمدی نژادمی داند چقدر با او مخالفند. معمولن در این شرایط آدمها از ادبیات واقعی شان استفاده می کنند. اینادبیات لمپنی که فقط یک نشانه کوچکی از ان در زبان سیاسی احمدی نژاد بود به طور گسترده ای دربدنه پلیسی و امنیتی رایج است. فحاشی هایی که من بارها شاهد بودم ماموران یگان ویژه داشتندعریان شده همین ادبیات لمپنی است.
