بی خبری از بهائیان زندانی

نویسنده

‏‏bahaeean.jpg

اقلیّت مذهبی بهائی ایران ( با 300هزار جمعیت) از سرنوشت شش رهبر بازداشت شده خود بی خبر و ‏نگرانند.‏

جمال الدّین خانجانی، وحید تیزفهم، بهروز توکّلی، سعید رضائی، عفیف نعیمی و فریده کمال آبادی دو ماه قبل ‏به زندان اوین در تهران منتقل شدند. مهوش ثبات یکی دیگر از رهبران بهائیان از آخرین روزهای سال قبل ‏دستگیر شده بود. ‏

حکومت ایران شب عید ضمن تأئید دستگیری این افراد اعلام کرد که رهبران بهائی به دلیل” اقدام علیه امنیّت ‏ملّی” بازداشت شده اند. روز جمعه گذشته امام جمعه شهر مذهبی مشهد، نیز با انتساب همین اتهام به بازداشت ‏شدگان آنان را به “جاسوسی برای اسرائیل” متهم کرد و اظهار داشت که این افراد” مرتکب جنایات سیاسی ‏متعددی” شده اند و باید به” اشدّ مجازات محکوم شوند”. ‏

‏ ‏

هفت میلیون بهائی جهان رهبر مذهبی ندارند و امور آنان در هر کشوری که هستند بر عهده “شورای ‏معنوی” است. امّا در ایران از زمان انقلاب اسلامی به دلیل عدم برگزاری انتخابات یک هسته کوچک مخفی، ‏متشکّل از تعدادی از بهائیان موسوم به” یاران”، وظیفه اطلاع رسانی و اداره امور اعضائی را که در ایران ‏مانده اند بر عهده داشته است. از همین رو با دستگیری جمعی اعضای هسته” یاران”، این فرقه مذهبی که در ‏قرن نوزدهم با نگرشی تازه به شیعه متولّد شد و از آغاز تأسیس مورد آزار و تعقیب قرارگرفت، به کالبدی ‏بدون سر تبدیل شده است. ‏

وزیر خارجه آمریکا، دولت کانادا و رئیس اتحادیه اروپا در مورد بازداشت این افراد به ایران اعتراض کرده ‏اند. روز جمعه سه نفر دیگر در شمال ایران نزدیک شهر بابل دستگیر شدند، امّا هنوز علّت دستگیری آنان ‏مشخّص نشده است.‏

‏ ‏

در ایران شیرین عبادی برنده نوبل صلح 2003 درگزارشی که در مورد” نقض منظم حقوق بشر در ایران” ‏منتشر کرده است ضمن خبردادن از محکومیّت حدود شصت نفر( منتقد، روزنامه نگار، مدافعان حقوق زنان، ‏‏…) به “مجازات زندان و شلاق” در طی سال گذشته به محرومیت بهائیان”از کار و تحصیل در دانشگاه” ‏اشاره کرده است. از طرف دیگر آیت الله العظمی منتظری که به خاطر سخنان بیش از حدّ انتقاد آمیزش از ‏جانشینی آیت الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی کنار گذاشته شد، در یک حرکت غیر منتظره در شهر ‏مقدس قم با انتشار بیانیه ای به مسئله بهائیت پرداخته است. وی اگرچه بهائیان را کافر خوانده و یک اقلیّت ‏مذهبی نمی شناسد آمّا آنان را “شهروندان ایرانی” دانسته که باید از حقوق شهروندی برخوردار باشند و ‏‏”برپایه آنچه که در قرآن آمده است عطوفت اسلامی” شامل حالشان شود. ‏

‏ ‏

پس از انقلاب که برخوردهای خشونت آمیز و اعدام بهائیان را درپی داشت سرکوب جامعه بهائی ادامه یافت. ‏سه سال قبل با انتخاب محمود احمدی نژاد به ریاست جمهوری این جوّ تشدید شد: ثبت نام اعضای جامعه ‏بهائی در آرشیو پلیس، فشار برای به ستوه آوردن بهائیان به طوری که حتی در مدارس معلمان بچه های بهائی ‏را وادار می کنند که مذهب خود را انکار کنند، ترویج نفرت از بهائیان در بعضی از روزنامه های دولتی و ‏بی حرمتی به قبرهای مردگانشان از جمله این فشار هاست.‏

‏ در چهار سال اخیر دویست بهائی به حبس های کم وبیش طولانی محکوم شده اند و پنج نفر از آنان دوسال ‏است که در زندان به سر می برند. ‏

‏ ریشه این اقدامات ایذائی را که به نظر می رسد بر اساس یک نقشه از پیش طرح ریزی شده با هدف طرد ‏بهائیان از جامعه ایران صورت می گیرد از جمله باید در افراطی گری مذهبی احمدی نژاد که عضو تشکیلات ‏ضد بهائی حجتیه بوده است جستجو کرد. اگرچه کلّیه رهبران معنوی ایران با روایت های اعتقادی او در ‏مورد امام زمان به عنوان ناجی بشریت همصدا نیستند. ارجاعات مکرر او به مهدی، “امام غایب” و ناجی در ‏سنت شیعه، به زیان بهائیانی تمام شده که هنوز در ایران مانده و از ابتدای تاسیس این گروه متهم به ارتداد ‏بوده اند.‏

بنیانگزار بهائیت یکی از عرفای شیعه به نام محمد علی میرزا معروف به”باب” به معنای” در” بود که در ‏نیمه قرن نوزده میلادی در تبریز تیرباران شد. دین جدیدی که او و جانشینش، شاهزاده ای پارسی ملقب به” ‏بها الله”( جلال خدا) بنیان گذاشتند نه نهضتی بود برای اصلاح مذهب شیعه و نه آمیزه ای بود از مذاهب ‏مختلف. آنان مدعی آوردن مذهب جدیدی بودند که دارای ناجی الهی، متون مقدّس و قوانین و سالنمای خاص ‏خود بود. بهاالله در سال 1892 در زندانی در سن ژاک داکر نزدیک حیفا درگذشت. این مکان که زیارتگاه ‏کنونی بهائیان است امروز در خاک اسرائیل قرار دارد و از همین جاست که دولت ایران به کرّات بهائیان را ‏متهم به صهیونیست بودن کرده است.‏

دین اسلام که خود را آخرین حلقه زنجیره ادیان معتقد به توحید می داند می گوید که پس از مرگ حضرت ‏محمد در قرن هفتم فرستاده دیگری از جانب خداوند ظهور نخواهد کرد. علّت خصومت شدید مسلمانان با ‏بهائیان را باید در همین جا جستجو کرد، به خصوص که بهائیت با به نمایش گذاشتن اراده خود برای نوآوری ‏در مذهب، دنیای اسلام و به ویژه مسلمانان ایران را به چالش فرا خوانده است.‏

از جمله این نو آوری ها آزادی انتخاب مذهب، حقّ تغییر دین، برابری زن و مرد، سازگاری دین و خرد، ‏احترام به تنوع مذاهب و گفت و گوی بین مذاهب است.‏

‏ ‏

منبع: لوموند 28 مه‏

‏ ‏

 

 


‏ ‏

 


‏ ‏

 

 

 

‏ ‏

 

 

 

‏ ‏

 

 

 

‏ ‏

 

 

 


‏ ‏