آدمیرال مایک مولن،رییس ستاد کل فرماندهی ارتش آمریکا،هفته گذشته در مراسم صبحانه کریستین ساینس مونیتور در واشنگتن با خبرنگاران دیدار کرد و در آن جا گفت ما طرفدار راه های دیپلوماتیک در مورد ایران هستیم.
سووال من این نیست که آیا حمله ای به ایران درکار خواهد بود یا کی این حمله انجام خواهد شد. اما اگر کار به آنجا برسد، چه کسانی موافق و چه کسانی مخالف هستند؟ این تصور وجود دارد که برخی از افراد در دولت اوباما احساس می کنند که سیاست اسرائیل در مقابل فلسطین، امنیت ملی آمریکا را برهم می زند. آیا شما گمان می کنید که سیاست های اسرائیل تهدیدی برای مردان و زنان ارتش آمریکا در جاهایی مثل افغانستان باشد؟
نه من چنین تصوری ندارم.
در مورد ایران من مدت ها پیش بطور مشخص درمورد عواقب دستیابی این کشور به سلاح اتمی توضیح دادم. از سوی دیگر، اگر به ایران حمله بشود، من به همان اندازه نگران عواقب ناخواسته این اقدام هستم.
به همین دلیل من طرفدار راهکار دیپلماسی، گفتگو، تحریم و فشار های بین الملی هستم. ایران متعلق به بخشی از جهان است که ثبات زیادی ندارد. و ادامه دادن به راهی که می روند، یعنی دستیابی به سلاح اتمی از یک سو و تحریک دیگران برای حمله از سوی دیگر، یک مناقشه جدی را بوجود می آورد.عواقب شناخته شده و ناشناخته ای که باید آن را جدی گرفت. پس فهماندن این نکته به ایران که دستیابی به سلاح اتمی به سودش نیست، در اولویت قرار دارد و بسیار مهم است. این موضوع در دراز مدت به نفع ایران است. رسیدن به این هدف بدون حمله کردن به ایران فوق العاده است. آیا این کار شدنی است؟ هنوز پاسخی برای این سووال وجود ندارد.
ارزیابی شما از عدم توانایی عراق در نگه داشتن یک دولت کارآمد چیست؟
نگرانی من درباره ناتوانی دولت عراق رو به افزایش است. از لحاظ امنیت به نظر من همه چیز شکننده است. به نظر من سیاستمدارن آهسته حرکت می کنند درحالیکه باید هرچه زودتر دولت را برقرار کنند. هرچقدر این کار بیشتر طول بکشد، نگرانی من و دیگران در مورد آینده بیشتر می شود. این یک فرصت بزرگ برای رهبران سیاسی و مردم عراق است که در نتیجه فداکاری هایشان بدست آمده است. امیدوارم از آن استفاده کنند.
نشستی درباره ارتش چین برگزار شد و اینکه آیا این ارتش همچنان کوچک و دفاعی است یا باید نگران آن بود. نگرانی های شما درباره چین چیست؟
آنچه من را بیش از هرچیز نگران می کند، چیزهایی است که نمی دانم. اینکه بودجه دفاعی که برای ما قابل رویت است، بشدت افزایش پیدا کرده است. شواهد زیادی وجود دارد که ما همه این بودجه دفاعی را نمی بینیم و در واقع نمی دانیم چیست. من نگران آنچه می دانم هستم، بخصوص درباره موشک های بالیستیک ضد ناو که به تازگی توسعه پیدا کرده اند. سرمایه گذاری عظیمی روی این موشک ها بخصوص در سواحل شرقی شده است. آنها در آبهای سواحل شرقی، دریای جنوب چین، دریای شرق چین و دریای زرد بسیار سلطه جویانه عمل می کنند. دیدید زمانی که خانم کلینتون درباره اتحاد و تلاش دوکشور با احترام به مرزهای دریایی صحبت کرد، چه اتفاقی افتاد. انها ادعا کردند که آمریکا نباید در دریای زرد مانور دریایی انجام بدهدو دریای زرد دریای آزاد است. ما در دریای زرد مانور برگزار می کنیم. ما به همراه دیگران. به هر حال نگرانی من درحال حاضر نسبت به آینده کمتر است. چین هنوز چندین سال وقت دارد تا قدرت دفاعی خود را افزایش بدهد. مسلما هر کشوری حق دارد قدرت دفاعی خود را که برای منافع ملی اش بالا ببرد. من هیچ مشکلی با این موضوع ندارم. به نظر من آنها با اغراق در مورد توانایی های نظامی شان قصد دارند مانع دیگران بشوند که آنها را تهدید کنند، اما گفتن این موضوع بطور قطع، مشکل است. نگرانی من این است که نمی توانم بنشینم و با آنها گفتگو کنم چون ما روابط نظامی با هم نداریم. من انتظار ندارم که اگر گفتگویی بین ما انجام شود بر سر همه چیز به توافق برسیم. اما به نظر من اینکه ما نمی توانیم با وجود اینکه در مورد مسائلی توافق داریم اما نمی توانیم درباره آن بحث کنیم، خطرناک است.
کریستین سانیس مونیتور، 9 اکتبر
