خانواده دکتر عبدالرضا سودبخش همزمان با دومین سالگرد ترور او در مصاحبه با “روز” از بی نتیجه ماندن پرونده و عدم رسیدگی به شکایت شان سخن گفتند.
دامون سودبخش، فرزند دکتر سودبخش گفت: اصلا نمیدانیم پرونده کجا است و بازرس وزارت بهداشت هم در نامه ای از بایگانی شدن پرونده نوشته است.
دکتر عبدالرضا سودبخش، استاد دانشگاه و رئیس درمانگاه عفونی بیمارستان امام خمینی ۳۰ شهریور ۸۹ در مقابل مطب اش ترور شد. بلافاصله بعد از ترور دکتر سودبخش، فرمانده نیروی انتظامی هرگونه ارتباط او با پرونده کهریزک و بازداشت شدگان کهریزک را رد کرد اما گزارش ها حکایت از این داشت که این پزشک متخصص بیماری های عفونی، تعدادی از کسانی را که در زندان مورد تجاوز قرار گرفته بودند معاینه کرده بود. همچنین تعدادی از بازداشت شدگان بازداشتگاه کهریزک که دچار بیماری های عفونی در مجاری ادراری و تناسلی شده بودند پس از آزادی برای درمان به او مراجعه کرده بودند.
بهرنگ سودبخش، فرزند دیگر دکتر سودبخش پیشتر به “روز” گفته بود که این استاد دانشگاه را چون حاضر به گواهی دروغ درباره بازداشت شدگان کهریزک نشده بود ترور کردند.
به گفته او، از پدرش خواسته بودند بنویسد قربانیان کهریزک بر اثر بیماری مننژیت فوت کرده و بیماران او که از جمله آزاد شدگان کهریزک بوده اند نیز مبتلا به مننژیت هستند. اما او حاضر نشد دروغ بگوید و کشته شد: “گفته بودند درباره قربانیان کهریزک رسما گواهی دهد که تشخیص اش مننژیت است. اما پدر من گفته بود باید آنها را ببیند. بعد که دیده بود گفته بود این بچه ها زیر شکنجه فوت کرده اند و مننژیت نبوده. درباره بیمارانی هم که از میان آزاد شدگان بازداشتگاه کهریزک داشت گفته بودند که اگر به آنها گواهی میدهد باید عفونت مجاری تناسلی آنها را ناشی از مننژیت بنویسد اما پدرم نپذیرفته بود”.
پس از انتشار اخباری درباره بدرفتاری با زندانیان و بازداشت شدگان بعد از انتخابات در زندان ها و شیوع بیماری های عفونی در بین آنها، آقای سودبخش به عنوان کارشناس و همراه با تیمی، از بازداشتگاه کهریزک و همچنین زندان رجایی شهر بازدید و گزارشی درباره تجاوز به بازداشت شدگان تهیه کرده بود.
اکنون دو سال از ترور این استاد دانشگاه می گذرد و دامون سودبخش به “روز” میگوید: “اصلا نمیدانیم پرونده کجا است. اداره آگاهی، دستگاه قضایی و نهادهای مختلف در نهایت گفتند پرونده دست آنها نیست و از طریق وزارت بهداشت هم که وزیر بهداشت گفته بود پی گیری خواهند کرد پی گیری کردیم اما در نهایت زیرنامه ما نوشتندپرونده توسط مراجع ذیصلاح رسیدگی و بایگانی شد”
آقای سودبخش می افزاید: “هر چه تماس گرفتیم و سئوال کردیم پاسخی ندادند مراجع ذیصلاحی که به پرونده رسیدگی کرده اند چه کسانی بوده اند و نتیجه رسیدگی چیست و چرا بایگانی شده و …”
پرونده دکتر سودبخش قبلا در شعبه هفت بازپرسی مجتمع جنایی شماره ۲۷ قوه قضاییه تهران، زیر نظر قاضی شهریاری بود و علیرغم چهره نگاری قاتلان این پزشک متخصص، توسط شاهدان عینی ، هیچ مظنونی بازداشت نشد.
به گفته شاهدان عینی، دو موتور سوار دو ترکه و یک ماشین تاکسی پس از خروج دکتر سودبخش از مطب اش ، راه را بر او بسته و اقدام به ترور او کرده بودند.
موتور سواران ماسک یا کلاه کاسکت نداشتند و لذا شاهدان عینی موفق به چهره نگاری آنها شدند اما به این چهره نگاری از سوی دادسرا و وزارت اطلاعات هیچ توجهی نشد.
فیلم های دوربین های مدار بسته داروخانه و مطب و همچنین دوربین هایی که بعد از اعتراضات مردمی به انتخابات جنجال برانگیز سال ۸۸ و برای شناسایی معترضان، در محل کار گذاشته شده بود، هم توسط ماموران امنیتی ضبط شد اما درباره محتوای این فیلم ها و اینکه قاتلان در این فیلم ها شناسایی شده اند یا نه هیچ گونه توضیحی به خانواده اقای سودبخش ارائه نشد.
به گفته شاهدان عینی دکتر سودبخش در لحظه سوار شدن به ماشین شخصی خود به قتل رسیده بود: “قبل از باز کردن در، زمانی که یک تاکسی در فاصله ای بسیار کم در موازات ماشین قرار گرفته و راه فرار بر او را بسته بود و دو موتورسوار شامل چهار نفر , دو نفر در جلو خودرو و دو نفر در عقب خودرو اقدام به شلیک کرده اند که شلیک موتور جلویی خودرو به در خودرو دکتر سودبخش برخورد کرده و شلیک موتور عقبی به بدن او اصابت کرده است”.
پس از انتقال دکتر سودبخش به پزشکی قانونی هم تمام وسایل شخصی او و از جمله حلقه ازدواجش ناپدید شد و هیچ یک از این وسایل به خانواده او بازپس داده نشد.
دامون سودبخش، فرزند دکتر سودبخش به “روز” میگوید:” در همان ۲۴ ساعت اولیه گفتند که خصومت شخصی بوده اما این مساله واقعیت نداشت و برای همین از مصاحبه ها و دیالوگ های بعدی شان از بحث خارج شد. تاکنون هم نگفته اند چرا پدرم کشته شد، قاتلان او چه کسانی هستند و چرا به پرونده رسیدگی نمی شود. ما خواهان معرفی آمران و عاملان قتل پدرم هستیم و اینکه به پرونده شکایت ما رسیدگی شود.”
