گپ

انتقاد صریح اهالی نمایش از سیاست های حکومتی

این یک خیانت است…

اشاره:

سی امین جشنواره ی بین المللی تئاتر فجر، به عقیده ی بسیاری از کارشناسان و منتقدان تئاتر یکی از کم مایه ترین دوره های خود را سپری کرد.

بسیاری از گروههای مشهور وکارگردانان بزرگ تئاتر ایران با تحریم چندساله ی خود همچنان نشان عدم کفایت مدیران و سیاست های برگزاری جشنواره را برپیشانی تئاتر فجرگذاشته اند. کارگردانانی چون حمید سمندریان، علی رفیعی، فرهاد مهندس پور، حمید امجد، کوروش نریمانی ومحمد رحمانیان از حضور در این جشنواره امنتاع کردند تا این جشنواره نشانی از سطح اول نمایش ایران را به همراه نداشته باشد.

علاوه بر این، حضور گروه های درجه دوم از کشورهای اروپایی و آسیایی در بخش بین الملل نیز باعث نارضایتی تماشاگران تئاتر درسالن های نمایش بود. گروه هایی که از چین، فرانسه، ایتالیا، آلمان و مجارستان به ایران دعوت شده بودند و آثارشان از نظر کیفی به ضعیف ترین شکل ممکن بر صحنه های تالار وحدت و تئاتر فجر رفت.

تولید تنها 15 اثر نمایشی در بخش صحنه ای جشنواره برای این دوره و اجرای مجدد آثاری که در طول سال در سالن های تهران و شهرستان ها به اجرای عمومی رسیده بودند نیز گله های هنرمندان و مخاطبان را دوچندان کرد. در همین زمینه، همکارمان در تهران گزیده ای از سخنان اهالی هنر نمایش را در این صفحه گردآوری کرده است که در ادامه می خوانید…

 

سیروس همتی: (کارگردان و بازیگر)

جشنواره امسال از همان آغازین روزهای انتشار فراخوان با مشکلات فراوانی روبرو شد.وقتی در کمتر از 3 ماه دبیر جشنواره به دستور معاونت وزیر ارشاد تعویض می شود و به یکباره شکل اجرا و برپایی جشنواره تغییر می کند به طور قطع چنین فستیوالی هم برپا خواهد شد.به قول معروف می گویند این خانه از پای بست ویران است…یعنی اینکه متاسفانه دست های مداخله جویانه در روند سیاست گذاری ها آن قدر زیاد و متنوع شده است که دربرابر آسیب های این رویداد هنری تنها می شود “خانه نشینی” را گزید.تنها عده ای منتخب که اتفاقا آثارشان عاری از رسالت اصلی و اساسی تئاتر است برای اجرا و حضور در جشنواره حضور دارند.بنابراین نباید توقعات چندان پیچیده ای از برپاکنندگان داشت.

 

 

اسماعیل خلج: (نویسنده و کارگردان)

تئاتر ایران این روزها یتیم است.یتیم به معنای این که به معنای واقعی هیچ پدری ندارد.هیچ مدیری ندارد و هیچ فرد متخصصی در آن به شکل پویا فعالیت ندارد.به همین تناسب جشنواره هم اوضاع نابسامان و بیمارگونه ای پیدا کرده است.بسیاری از انگیزه ها و استعداد های درخشان در طول سال با بروکراسی اداری و تحمیل باید نبایدهای بیش از اندازه تلف می شوند و نتیجه همین می شود که این روزها در سالن های تئاتر به عنوان نمایش های به اصطلاح درخشان ایران به اجرا می رسند.متاسفانه همین ها آثار هم چشم انداز مناسبی را برای اجراهای خود نمی بینند.یعنی اینکه به محض پایان یافتن جشنواره اوضاع قرارداد و اجراهای گروهها مشخص نیست و بلاتکلیفی گروهها در بحث آینده ی کاری و امنیت شغلی همچون آفتی پایان ناپذیر بر خانواده تئاتر ایران رخنه کرده است.

 

مسعود موسوی: (کارگردان)

بزرگترین مشکل جشنواره تئاتر فجر امسال سردرگمی شورای انتخاب در معرفی آثاری است که به صحنه رفته است.شورایی که به نظر می آید انتخاب سالم و مستقلی را نداشته است و آقایان و مدیران وزارت ارشاد دخالت های مستقیمی را اعلام لیست نهایی داشته اند.

 

عیلرضا مهران: (بازیگر و کارگردان)

تئاتر فجر بهترین ویترین تئاتری ها است و امسال همه چیز به مراتب بهتر از سال های گذشته بوده است.

 

 

هادی مرزبان: (کارگردان)

نگاه دبیر جشنواره به حوزه آکادمیک و دانشگاهی دربخش های مختلف قابل توجه بود اما باید دید برآیند آن پس از اختتامیه چگونه است. امیدواریم که پیگیری های رحمت امینی در وعده وعیدهایی که درباره حمایت از حوزه دانشگاهی داده اند به شکل عملیاتی باشد.

 

منیژه محامدی: (کارگردان)

حضور گروههای مختلف دولتی جهت کنترل محتوای آثار منتخب ، پیش از اجرا دربازبینی ها ودرحین اجرا به شدت افزایش پیدا کرده است.متاسفانه در میانه دو اجرای نمایش ها تذکرات زیادی به گروههای ایرانی و خارجی داده می شود که باعث برهم خوردگی نظم و تمرکز درون گروهی آن ها می شد.شنیده ام که ماموران معاونت فرهنگی هنری وزارت ارشاد قبل از هر اجرا از سالن ها و وضعیت پشت صحنه نمایش ها در اتاق های گریم و لباس نیز بازدید به عمل می آورند.در طول چندین سالی که در تئاتر ایران فعالیت دارم منهای دوسال اخیر به هیچ عنوان چنین چیزی را ندیده و نشنیده بودم.به نظر می آید به تدریج رنگ و روی ایرانی بودنمان را از دست داده ایم.

 

عبدالله برجسته: (کارگردان)

 دبیرخانه جشنواره تئاترفجر تاکنون به هیچ یک از قرارهای خود در بخش مالی متعهد نبوده است و مشخص نیست که وضعیت اقتصادی گروههایی که در بخش چشم انداز قرار دارند چه می شود.قرار براین بود که به هر گروهی که در این بخش حضور دارند تا سقف بیست میلیون تومان کمک هزینه ارائه دهند اما حالا که تنها چند روز به پایان آن باقی مانده است فقط یک پنجم آن چه در فراخوان اعلام شده است را به برخی از گروهها داده اند.بسیاری از کارگردانان برای نمایش های خود از جیب خرج کرده اند و با مشکلات زیادی گریبانگیر شده اند.از انجمن هنرهای نمایشی که منبع تزریق مالی گروهها است خبر داده اند تا اطلاع ثانوی هیچ وجهی پرداخت نمی شود.این رویه یک خیانت به تئاتری ها محسوب می شود و امیدوارم که وضعیت اقتصادی این نمایش ها شفاف سازی شود.