آخرین مصاحبه نیکوخرمند با روز
نیکو خردمند، بزرگ بانوی سینمای ایران درحالی که مدتها با بیماری مبارزه می کرد، سرانجام 4صبح روز سه شنبه، 26 آبان ماه دربیمارستان ابن سینا تهران دارفانی راوداع گفت.
فعالیت هنری او از سال ۱۳۳۷ با گویندگی در رادیوشروع شد. وی گویندگی فیلم را در سال ۱۳۳۹ آغاز کرد و گوینده نقش‌های کلودیا کاردیناله، آوا گاردنر، الیزابت تیلور، فخری خوروش، ایرن، کتایون و… بوده‌است. او گوینده نمایش‌های رادیویی برنامه دوم رادیو از سال ۱۳۴۲ تا سال ۱۳۴۷ و همچنین مجری برنامه معرفی تاتر در تلویزیون در سال ۱۳۵۱ بود.
فعالیت سینمایی او با بازی در فیلم “پرده آخر” (واروژ کریم مسیحی) در سال ۱۳۶۹ شروع شد.بازی در آثاری همچون: مسافران(بهرام بیضایی) بازیچه(تورج منصوری) غزال(مجتبی راعی) سفرپرماجرا(سیامک اطلسی) روانی(داریوش فرهنگ) کاغذ بی خط(ناصرتقوایی) صبحانه ای برای دونفر(مهدی صباغزاده) کافه ستاره(سامان مقدم) خاک آشنا(بهمن فرمان آرا) پیشنهاد پنجاه میلیونی(مهدی صباغزاده) و… درکارنامه هنری ایشان دیده می شود.پرونده هاوانا، عنوان آخرین اثر سینمایی نیکو خردمند به عنوان بازیگر است که تا به حال به اکران عمومی نرسیده است.
همچنین ایشان موفق به دریافت جوایزی همچون: سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم “بازیچه” وسیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم “پرده آخر” شده بودند.
نیکو خردمند در آخرین روزهایی که هنوز بیماری او را از پا نیاند اخته بود، درتهران باخبرنگار ورز گفت وگو کرد.
خانم خردمند از فعالیت هایتان در دوبله برایمان بگویید.
خب، در زندگی ام ده ها فیلم وسریال را دوبله کردم که در هرکدام شان انگیزه ای متفاوت داشتم. برای هرکدام از کارهایم نقشه های جدید می کشیدم و سعی می کردم اغلب با یکدیگر متفاوت باشند. البته خیلی از آنها هم به همین دلیل شبیه به یکدیگر می شدند. (می خندد). دوبله یک نوع دیگر از تجربه زندگی هنری ام بود. کاری طاقت فرسا اما شیرین.
به نظر شما که از اعضای با سابقه دوبله فیلم وسریال در ایران هستید مهم ترین ویژگی یک دوبلور چه می تواند باشد؟
تسلط کافی برصداخود و سیمای بازیگری که نقش ر ابازی می کند. این دو جزو لاینفک دوبله به لحاظ تکنیکی است. اما خارج از این دو نکته یک دوبلور باید به شدت در زندگی مراقب رفتار خود با اعضای جامعه باشد تا غذای روح خود را به درستی تامین و در هنگام کار ارائه کند. مراقبت از تارهای صوتی و وسواس درروش زندگی همه تاثیرات خود را برروی کار دوبلور می گذارند.
دوبله ایران در دهه های گذشته بسیار مسلط و تاثیر گذار بود. به طوری که ایرانی ها با دوبله های خودگاهی از یک فیلم ضعیف یک کار متوسط و گاه از یک فیلم متوسط فیلمی درخشان تحویل مجامع عمومی می دادند. اما متاسفانه امروزه این اتفاق دچار رکود شده وحالت بالعکسی به فیلم ها داده است. به نظر شما دلیل این مهم چه می تواند باشد؟
دلایل زیادی دارد. ولی اصلی ترین نکته ای که من الان می توانم به شما بگویم بحث مبالغ و دستمزدهایی است که پرداخت می شود. این نکته را حتما از زبان بسیاری از دوبلورها شنیده اید و شاید برایتان تکرار مکررات باشد اما با این همه هیچ گوشی شنوای این مشکل نیست. بسیاری از باسابقه های دوبله درایران از این کار به دلیل سختی و رنجش مالی خود را کنار کشیده اندو خیلی ها حتی از ایران کوچ کرده اند. شرایط تربیت، پرورش وآموزش دوبلورهای جوان هم که نامطلوب است.
شما ازدوبلورهایی هستید که درمورد فعالیت جوانان دراین عرصه بسیار سخت گیرانه عمل می کنید؟
من اصلا نمی خواهم که سخت گیرانه برخورد کنم یا نظر بدهم. بلکه رف بر سر این است که کسی که پشت میکروفن جادویی دوبله قرار می کیرد باید آمادگی کامل وشرایط مناسب را کسب کرده باشد. درمورد همه کارها این اتفاق می افتد. این نوع کارها هم بیشتر از بقیه به چشم می آیند و همه زود متوجه ضعف و قوت آن می شوند. حساسیت کارها بسیار زیاد است و نباید با آن مثل کارخانه های اتومبیل سازیمان برخورد کنیم که سالانه تولیدات انبوه با کیفیت های واقعا ناچیز دارند.
از میان بازیگری و دوبله کدامیک را بیشتر ترجیح می دهید؟
همه برایم عزیز هستند اما به واقع بازیگری دنیایی شیرینی برایم دارد که فراموش نشدنی است. دوبله هم همین طور است. اما به هرحال آغاز فعالیت هایم از بازیگری بوده و زندگی خود را مدیون آن هستم.
آیا بازیگری درکار دوبله شما هم تاثیر گذار بود؟
صد در صد. بازیگری اصلا در کل زندگی ام تاثیر گذارشد. این کار برایم مقدس است و درآن لذت می برم. در بسیاری از لحظاتی که دوبله می کنم از تکنیک های بازیگری استفاده می کنم.
