رامین مستقیم و الکساندرا سندلز
نام پسرش را از جایی که دجله و فرات به هم می‌رسند گرفته و همسرش یکبار شکایت کرد که او یک گونه گوزن زرد کمیاب را از او بیشتر دوست دارد.
قلمرو او کویرهای نمکی تا قله‌های پربرف زاگرس است، از ساحل خلیج فارس تا جنگل‌های شمالی “ابر”.
محمد درویش، 47 ساله، گلادیاتور سبز ایران است و اغلب به تنهایی برای بهبود شرایط زیست‌محیطی کشورش تلاش می‌کند. او در کشوری که نگرانی‌های امنیتی و اقتصادی، شرایط شکننده اکوسیستم را تحت الشعاع قرار می‌دهد جرات کرده با انرژی هسته‌ای مخالفت کند، موضوعی که برای رهبران ایران از مقدسات است.
درویش خستگی‌ناپذیر در مورد توجه نسبت به محیط زیست می‌گوید: “در حال شکوفایی است اما تا به صورت یک جنبش درآید خیلی راه زیادی مانده. اما من مطمئنم محیط زیست یک روز یک جنبش تمام عیار می‌شود و ایران حزب سبز خواهد داشت و به مجلس نماینده خواهد فرستاد.”
او در حومه غربی شهر تهران زندگی می‌کند و به طور مداوم در مورد بیابان‌زدایی، جنگل‌زدایی، آلودگی، تغییرات آب و هوایی و دیگر مخاطرات این سرزمین خشک پیام می‌دهد.
او به رغم شرایط سیاسی کشور که فعالانش مدام با تهدیدهای پلیس روبرو می‌شوند، هر یکشنبه در تلویزیون ایران برنامه دارد و در یک روزنامه میانه‌رو ستون‌هایی در مورد محیط زیست می‌نویسد که خوانندگان زیادی دارد.
ناظران اطلاعاتی ایران تاکنون اظهارات ضدهسته‌ای درویش را تحمل کرده‌اند، شاید بخشی به این خاطر که مضمون آن‌ها محتاطانه است و او تاکید می‌کند که مخالفت او به تهدیدهای زمین‌شناختی مربوط است نه استراتژیک.
درویش می‌گوید: “من دانشمند هسته‌ای نیستم، اما معتقدم انرژی هسته‌ای برای تولید برق بسیار پرهزینه است و برای محیط زیست خطر دارد. در فجایع طبیعی، یا در صورت حمله اسرائیل، آلودگی هسته‌ای خطرناک‌ترین مسئله برای ماست… چرا باید شکنندگی خود را با استفاده از نیروگاه‌های هسته‌ای بالا ببریم، در حالی‌که تکنولوژی که بیشتر دوستدار محیط زیست باشد در دسترس است؟”
او سعی می‌کند جنجالی نباشد و به مقامات حمله نکند.
ایران در میان 132 کشور در سال 2012 در زمینه شاخص عملکرد محیط زیستی در رتبه 114 قرار گرفته. سوئیس رتبه اول را دارد و عراق در آخر لیست قرار دارد.
هفته پیش هوا در تهران آنقدر آلوده بود که اعلام شد مدارس و ادارات دولتی روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه تعطیل هستند و بیشتر پایتخت تعطیل شد.
درویش، زاده تهران است و در رشته محیط زیست در دانشگاه تهران تحصیل کرده و علاقه‌اش به محیط زیست را از دیدن باغ وحش در کودکی و خانه روستایی پدربزرگش می‌داند.
درویش می‌گوید، نسبت به ده سال پیش توجه خیلی بیشتر شده است؛ اما فعالیت زیست محیطی هنوز منحصر به بخشی بسیار محدود است. خیلی از ایرانی‌ها که بیشتر به فکر مخارج و سیر کردن خانواده‌شان هستند اصلا به آن فکر نمی‌کنند.
علی معینی 20 ساله، دانشجوی سینما و تئاتر می‌گوید تا به حال سخنان درویش را نشنیده و عنوان می‌کند که “برای من مشکلات اجتماعی و اقصادی اولویت دارد. مسایل زیست محیطی در درجه دوم است، اما همیشه به چشمم می‌آید.”
او همچنین مخالفت خود با پروژه عظیم رساندن آب دریای خزر به سمنان را اعلام کرده و این پیشنهاد محمود احمدی‌نژاد را یک حماقت فنی و طبیعی خوانده است. وی می‌گوید با او برخوردی نشده است.
منابع: لوس آنجلس تایمز– 4 دسامبر
