“روز دوشنبه وقتی مطابق معمول برای ملاقات کابینی به زندان مراجعه کردیم، عبدالله مومنی را برای ملاقات نیاوردند. مسوولان ابتدا توضیح چندانی درباره غیبت عبدالله ندادند، اما سپس اعلام کردند که بیمار است و به علت مشکلات جسمی به بهداری منتقل شده است”. این آخرین خبری است که فاطمه آدینه‌وند، از همسرش دارد.
وی می افزاید: “آن‌طور که دیگر زندانیان گفته‌اند، عبدالله را ابتدا به دلیل دل درد شدید به بهداری خود زندان برده اند، اما او به خاطر نوع برخوردی که برخی کارکنان با وی داشته‌اند، حاضر نمی‌شود درمان خود را ادامه دهد و به بند باز می‌گردد. اما بعد از چند ساعت میزان درد آن‌قدر می‌شود که او را باز هم به بهداری منتقل می‌کنند. از آن روز هم ما خبری درباره وضعیت سلامتی اش نداریم. فقط خود عبدالله تماس کوتاهی گرفت و گفت که یک آمپول برای کاهش درد به او زده‌اند”.
این نخستین بار نیست که عبدالله مومنی سخنگو و رییس شورای مرکزی سازمان دانش‌آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) در زندان دچار مشکلات جسمی می‌شود. وی پیش از این نیز دچار ناراحتی کلیه، بیماری پوستی، مشکل روده و مشکلاتی در گوش خود شده بود.
عفونت گوش وی به دلیل ضرباتی بود که در زمان بازجویی، در ناحیه گوش و صورت‌اش تحمل کرد و باعث آسیب پرده گوش چپ او شد.
اکنون همسر عبدالله مومنی، ضمن ابراز نگرانی از وضعیت او می‌گوید که مسوولان زندان هیچ جواب مشخصی درباره وضعیت سلامتی همسرش به او نداده‌اند: “من چندین بارپرسیدم که حال عبدالله چطور است؟ چه مشکلی داشت و آیا او را درمان کرده‌اند یا خیر؟ اما کسی پاسخ درستی به من نداد. من حتی خواهش کردم که اجازه دهند عبدالله تماسی بگیرد و من متوجه شوم که حداقل مشکل حادی ندارد، اما جز یک تماس کوتاه، اتفاق دیگری نیفتاده است. من چیز زیادی نمی‌خواهم. عبدالله یک زندانی است که برای بهبود وضعیت مردم و مملکت تلاش می‌کرده و نباید تا این حد در حق وی اجحاف شود. رسیدگی به وضعیت فردی که در زندان دچار مشکل شده، حق یک زندانی است”.
در همین حال گفته می‌شود مشکلات پوستی عبدالله مومنی نیز بیشتر شده اما مسوولان زندان به وی اجازه استفاده از مرخصی درمانی را نداده‌اند. این در حالی است که مسوولان بهداری اوین نیز پذیرفته بودند که وی برای درمان بیماری‌های خود، نیاز دارد که در بیرون از زندان به درمان بپردازد.
همسر وی پیش از این گفته بود که مسوولان دادستانی، انتشار نامه سرگشاده این فعال سابق دانشجویی به رهبر جمهوری‌اسلامی درباره رفتارهایی که با وی در زندان و در زمان بازجویی انجام شده را علت عدم اعطای مرخصی به او دانسته اند.
مومنی تاکنون چندین بار به علت انتشار این نامه مورد بازخواست قرار گرفته و در حفاظت اطلاعات زندان اوین، بازجویی شده است.
عبدالله مومنی روز سی‌ام خرداد سال 88 در محل ستاد شهروند آزاد بازداشت و بیش از سه ماه را در سلول‌های انفرادی بندهای 209 و 240 و زیر شکنجه به سر برد که بیش از 40 روز آن در بی‌خبری کامل بود. وی اسفندماه همان سال به مرخصی آمد، اما پس از بازگشت به زندان در فروردین ماه سال 89، تاکنون نتوانسته به مرخصی بیاید. وی در طول مدت مرخصی هم بارها توسط بازجویانش احضار شد. بازجوها از او خواسته بودند علیه رهبران جنبش سبز ودفتر تحکیم وحدت وجنبش دانشجویی در رسانه ها و دانشگاهها مصاحبه وسخنرانی کند، اما مومنی از پذیرش درخواست باز جوها سر باز زد و به زندان بازگشت.
