خانواده حسن فتحی در مصاحبه با “روز” از صدور قرار کفالت برای این روزنامه نگار خبر دادند؛همزمان خانواده های رهبران بهایی از 4 سال زندان بدون مرخصی به “روز” گفته و خواهان برخورداری این زندانیان از حقوق قانونی خود از جمله مرخصی شدند.
همزمان نزدیکان مرضیه رسولی، روزنامه نگاری که نیمه شب 27 دی ماه در منزل خود بازداشت شده از بی خبری از وضعیت این روزنامه نگار خبر داده و اعلام کردند که اعضای خانواده او هر روز به دادسرای اوین مراجعه می کنند اما هیچ یک از مسوولان توضیحی در مورد وضعیت وی نمی دهند.
خانم رسولی که در بند 2 الف سپاه زندانی است دقایقی پس از بازداشت با خانواده خود تماس گرفته اما پس از آن هیچ خبری از او در دست نیست. خانواده مرضیه رسولی ضمن ابراز نگرانی نسبت به سلامتی این روزنامه نگار از مقامات قضایی خواسته اند آنها را از وضعیت وی آگاه کنند.
صدور قرار کفالت برای حسن فتحی
فاطمه هجرت، همسر حسن فتحی در مصاحبه با “روز” از صدور قرار کفالت برای این روزنامه نگار خبر داد و ابراز امیدواری کرد هر چه سریع تر همسرش آزاد شود.
حسن فتحی 22 آبان ماه و در پی مصاحبه با تلویزیون بی بی سی درباره انفجاردر پادگان سپاه بازداشت شد. رسانه های حکومتی اتهام او را همکاری با تلویزیون بی بی سی ذکر کردند؛ اتهامی که هم از سوی خانواده آقای فتحی و هم از سوی تلویزیون بی بی سی رد شد.
همسر او در مصاحبه با “روز” می گوید: همسر مرا بی گناه بازداشت کردند؛ او تنها به عنوان یک روزنامه نگار مصاحبه کرده بود و متهم به تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب شد که بی انصافی بود.
خانم هجرت می افزاید: یک ماه پیش پس از ملاقاتی که داشتیم به ما گفتند ظرف چند روز آزاد خواهد شد اما متاسفانه خبری نشد و ما هم در بی خبری از وضعیت آقای فتحی ماندیم تا بالاخره بعد از پی گیریهایی که کردیم قرار کفالت صادر کرده اند و تشریفات اداری دارد طی می شود؛ امیدوارم هر چه سریع تر آزاد شود.
پیشتر بیش از 100 روزنامه نگار ایرانی با انتشار نامه ای خواستار آزادی آقای فتحی شده و اعلام کرده بودندکه “او به بند است تا دیگران عبرت ببینند و حذر کنند از نقد و تحلیل و ورود به خطوط قرمز. او بی‌جرم و بی‌جنایت، بی‌حکم و بی شکایت به زندان است”.
4 سال زندان بدون مرخصی
خانواده های فریبا کمال آبادی و جمال الدین خانجانی هم در مصاحبه با “روز” خواهان برخورداری این زندانیان و 5 زندانی دیگر بهایی از حقوق قانونی و مرخصی از زندان شدند.
فریبا کمال آبادی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی، وحید تیزفهم ومهوش ثابت هفت تن از سران بهایی هستند که سرپرستی جامعه بهایی در ایران با عنوان گروه یاران را برعهده داشتند.
مهوش ثابت از اسفند 86 و 6 نفر دیگر از اردیبهشت 87 در بازداشت هستند و مسئولین علت بازداشت آنها را مسائل امنیتی عنوان و آنها را به جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام متهم کرده اند.
این 7نفر در دادگاه بدوی به 20 سال حبس تعزیری محکوم شدند اما دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی چون جاسوسی و همکاری با دولت اسرائیل، این حکم را به ده سال کاهش داد. اما حکم دادگاه تجدید نظر ازسوی دادستان کل کشور، برخلاف شریعت تشخیص داده شده و به 20 سال افزایش یافت.
آنها تاکنون امکان استفاده از مرخصی را نیافته اند؛ ایرج کمال آبادی، برادر خانم کمال آبادی به “روز” میگوید: فریبا به اتفاق خانم مهوش ثابت در زندان اوین هستند در سالنی همراه با حدود 30 زندانی سیاسی دیگر و ملاقات هفتگی به صورت کابینی با خانواده دارند.تا دو ماه پیش که کلا تلفن هایشان قطع بود اما دو ماه است که ماهی یکبار امکان تلفن کردن، آن هم به صورت خیلی محدود و تنها در حد احوالپرسی را دارند.
او می افزاید: متاسفانه خواهرم و سایر همراهانشان بدون هیچ گونه گناهی در زندان هستند. 4 سال تمام است که حتی یک روز هم مرخصی به آنها نداده اند و واقعا وضعیت خیلی سختی است. آنها باید آزاد شوند چون هیچ گناهی ندارند اما حتی به آنها اجازه استفاده از مرخصی که حق قانونی آنها است را هم نمیدهند.
از آقای کمال آبادی می پرسم که در پاسخ به پی گیریهای خانواده برای مرخصی، چه می گویند و چه دلیلی برای عدم مرخصی ذکر می کنند؟ می گوید: هیچ دلیلی نمی آورند فقط می گویند مرخصی به ایشان تعلق نمی گیرد؛ می گویند اینها زندانی مخصوص و امنیتی هستند و نمی توانند مرخصی بروند.
برادر خانم کمال آبادی می افزاید: ما هنوز منتظر آزادی آنها هستیم و امیدواریم هر چه زودتر بدون قید و شرط آزادشان کنندو حداقل قبل از آزادی به آنها اجازه داده شود از حقوق قانونی خود همچون مرخصی استفاده کنند.
کمال خانجانی، برادر جمال الدین خانجانی نیز باشاره به نیاز برادرش به جراحی چشم می گوید که تاکنون پی گیری های خانواده او برای مرخصی به جایی نرسیده است.
جمال‌الدین خانجانی که75 سال دارد واکنون به اتفاق عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم در زندان رجایی شهر به سر می برد، پیش از انقلاب، صاحب یک کارخانه آجرسازی بود که پس از پیروزی انقلاب مصادره شد.
آقای خانجانی، 25 اردیبهشت 87 درمنزل خود بازداشت شد و تاکنون به مرخصی نیامده است.
برادرش به “روز” میگوید: هیچ یک از این 7 نفر به مرخصی نیامده اند. 4 سال تمام است زندان هستند و حتی خانم برادرم مریض شد و سپس فوت کرد اما اجازه ندادند برادرم حتی برای چند ساعت هم که شده به مرخصی بیاید.
آقای خانجانی می افزاید: 4 سال است که عزیزان ما از کمترین حقوق قانونی خود نیز محروم هستند؛ برادر من را بردند بیمارستان جراحی کرد به زندان بازگرداندند.او نیاز به جراحی چشم دارد اما مرخصی نمیدهند. آقای توکلی هم به شدت مریض بود او را نیز به بیمارستان بردند و با همان شرایط باز به زندان بازگرداندند.نمیدانیم تا چه زمانی میخواهند این رفتارها را ادامه دهند و حقوق قانونی عزیزان ما را نادیده بگیرند. 4 سال زندان بدون لحظه ای مرخصی شوخی نیست؛ تصور کنید چه بر عزیزان ما میگذرد اما آنها همچنان روحیه خود را حفظ کرده اند و در عقاید خود ثابت قدم هستند.
