اتین موژوت
بشاراسد، رییس جمهور سوریه، در مصاحبه ای با فیگارو، چگونگی روند صلح میان فلسطین و اسراییل را توضیح داده و به سؤالاتی درخصوص پرونده هسته ای ایران و روابط این کشور با جامعه بین الملل پاسخ گفته است. این مصاحبه را در زیر می خوانید:
به نظر شما چه عناصری می توانند به مذاکرات صلح میان اسراییل و فلسطین کمک کنند؟
برای ایجاد صلح، احزاب باید مسؤولیت پذیر باشند والبته به یک واسطه هم نیاز هست. ما خود خواهان صلح ایم و تلاشی نیز از سوی اعراب برای ایجاد صلح به وجود آمده. متأسفانه دولت جدید اسراییل قصد شروع مجدد مذاکرات را ندارد، درحالی که سوریه بارها اظهار داشته که آماده انجام هرگونه مذاکره در این زمینه است. ترکیه نیز موافقت کرده به عنوان واسطه وارد عمل شود. رییس جمهور اوباما هم که بارها به ایجاد صلح تأکید کرده، ولی دستورالعمل آن چیست؟ ایالات متحده باید دستورالعملی را برای صلح تنظیم کند. امریکا برای این کار نباید منتظر دیگران بنشیند، باید خود دست به کار شود.
اسراییل اخیراً کشتی ای که بار آن اسلحه بود و از ایران می آمد را توقیف کرد. این سلاح ها احتمالاً برای تأمین نیازهای حزب الله بوده. آیا این تأمین دائمی اسلحه برای حزب الله مانعی در برقراری صلح نیست؟
اول باید بگویم این دروغی است که اسراییل مدام آن را به زبان می آورد. چه مدرکی نشان می دهد که این سلاح ها به هدف حزب الله یا هر کس دیگری ارسال شده؟ کاملاً بدیهی است که هر دولتی حق خریداری سلاح را دارد. سؤال اینجاست که آیا اسراییل حق دارد یک کشتی را در وسط مدیترانه بگیرد و ضبط کند. آیا اسراییل از سوی سازمان ملل این حق را به دست آورده که چنین کارهایی بکند؟ مشکل به اقدام اسراییل که خلاف حقوق بین المللی است برمی گردد، نه به محموله کشتی. اگر خریدن سلاح برای کشورهای منطقه ممنوع است، آیا اسراییل این حق را دارد که آزادانه از امریکا و اروپا سلاح خریداری کند؟ در اینجاست که می بینیم که رویکردهای دوگانه اتخاذ می شود. من باید اذعان کنم که ما هیچ اطلاعی از وجود سلاح در محموله این کشتی دریافت نکرده ایم. من فقط به گفته رسانه ها اشاره می کنم و به واقع نمی دانم آیا درست می گویند یا خیر.
شما متحد ایران و دوست رییس جمهور احمدی نژاد هستید. آیا فکر نمی کنید بهتر است که او پیشنهاد غرب مبنی بر ارسال اورانیوم به روسیه و فرانسه برای غنی سازی را بپذیرد و بدین ترتیب ایران را به سوخت صلح آمیز اتمی برساند و پرونده هسته ای نظامی را ببندد؟
اولاً باید بگویم که هیچ مدرکی دال بر نظامی بودن پروژه هسته ای ایران به دست نیامده. حتی در زمینه علمی نیز سطح اورانیوم غنی شده توسط ایران به میزانی که برای اهداف نظامی لازم است نرسیده. دوم اینکه برای ابراز عقیده پیرامون این مسأله باید به پیمان منع گسترش اتمی اشاره کرد. این پیمان حق غنی سازی اورانیوم را برای اهداف صلح آمیز می دهد.
درخصوص آخرین پیشنهاد غرب که مربوط به انتقال اورانیوم ایران به خارج است، این سؤال را باید مطرح کرد که: چه ضمانتی وجود دارد که سوخت هسته ای در نهایت به ایران داده خواهد شد؟ اروپایی ها پیشنهاد داده اند که کل اورانیوم یکجا انتقال داده شود. چرا نمی گویند به تدریج انتقال داده شود؟ ایران کشور انعطاف پذیری است و قبول کرده که اورانیوم را به صورت مرحله ای انتقال دهد؛ یعنی یک قسمت برای غنی سازی ارسال شود و پس از بازگشت، قسمت دیگری ارسال گردد.
دقیقاً بحث همین جاست. غربی ها خواستار انتقال کل اورانیوم هستند و مقامات ایرانی با آن مخالف اند.
به نظر من این مخالفت منطقی است. مقامات ایرانی انتقال تدریجی اورانیوم را پذیرفته اند و همان طور که گفتم چه ضمانتی از طرف اروپا برای برگرداندن آن به ایران وجود دارد؟ پس چرا انتظار دارند که ایران چنین خطری کند؟ اروپا و ایالات متحده نباید دیگر خواستار ارسال اورانیوم به صورت یکجا شوند.
کلوتیلد رایس، هموطن ما، همچنان در سفارت فرانسه در تهران بسر می برد و نمی تواند از ایران خارج شود. آیا شما به بازگشت او به فرانسه امیدوار هستید؟
آقای سارکوزی تابستان امسال این مسأله را با من در میان گذاشت. زمانی که در ایران بودم، به من گفتند که او از زندان خارج شده و در سفارت بسر می برد. این نیز نشان دهنده موضع انعطاف پذیر ایران است و بدین معنی است که مقامات این کشور نمی خواهند این مسأله به یک مشکل سیاسی تبدیل شود. این درحالی است که فرانسه پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران موضع بسیار سختی نسبت به این کشور اتخاذ کرده. من فکر می کنم شما باید با این مسأله به صورت یک مسأله قضایی و نه سیاسی برخورد کنید. جنبه سیاسی به بعد از تصمیم قضائی موکول می شود که آن هم به روابط خوب با ایران بستگی دارد. توصیه من به شما این است.
منبع: فیگارو، ۱۲ نوامبر
