در حالی که حسن روحانی و دیگر مقامات جمهوری اسلامی توافق هسته ای را مورد تایید و ناشی از تصمیم آیت الله خامنه ای معرفی می کنند ، و برغم راه افتادن موج تبلیغاتی “حمایت رهبر از توافق”، اعضای جبهه پایداری کماکان در وبلاگ های وابسته به عوامل بسیج زمزمه “عبور مصباح از فصل الخطاب” را سر داده اند.
نخستین نشانه را هم مصباح یزدی باتقدیر از عزت الله ضرغامی، رئیس صدا و سیما که مذاکرات ژنو را حتی در حد اخبار عادی مورد توجه قرار نداد، بروز داد.
به نوشته تابناک، مصباح یزدی در دیدار با اعضای شورای معارف صدا و سیما گفته است:“برنامهها و کارهای صداوسیما در سالهای اخیر و در دوره مدیریت آقای مهندس ضرغامی بسیار بهتر از دورههای سابق شده و هنری که باید مسئول این دستگاه داشته باشد تا به تدریج به سوی آرمانها حرکت شود، با مدیریت ایشان محقق شده است”.
وی افزوده است: “هماکنون صداوسیمای جهموری اسلامی منحصر در پخش اخبار و انتشار اطلاعات ساده و روزمره نیست؛ بلکه به فرموده امام یک دانشگاه است. عمده آنچه که باید مردم یاد بگیرند از طریق صداوسیما است. نسبت مطالبی که مردم از این رسانه دریافت میکنند با سایر رسانهها (روزنامهها و کتاب) قابل مقایسه نیست. پیش از پیدایش تکنولوژیهای جدید رسانهای، عمده راه انتقال فرهنگ به مردم از راه گفتوگوهای شفاهی، وعظ و مجالس عزاداری بود؛ اما در عصر جدید، چه از آن وقتی که رسانههای نوشتاری فراگیر شد و چه از زمانی که رادیو و تلویزیون در دسترس قرار گرفت و جای خود را باز کرد، وظیفه فرهنگسازی و تحقق اهدف فرهنگی بر دوش رسانههاست. نقشی که رسانههای دیداری و شنیداری در فرهنگسازی و ساختن جامعه ایفا میکنند، هیچ دستگاه فرهنگی دیگری ندارند. این رسانه بزرگترین دستگاه سازنده فرهنگ کشور است. همکاری دستگاههای فرهنگی باید با رسانه ملی روزبهروز بیشتر شود؛ چراکه تولیدکننده بدون توزیعکننده امکان عرضه محصولات خویش را ندارد. به طور طبیعی هرچه ارتباط مولَد و موزَع بیشتر باشد، هر دو طرف از نتایج آن بیشتر بهرهمند میشوند و بهتر میتوانند به وظایف خود عمل کنند”.
حمایت او از صدا و سیما درست یک روز پس از آن صورت گرفت که ضرغامی و همکارانش به دلیل عملکرد مغرضانه در خصوص مذاکرات ژنو با انتقاد مواجه شده و حتی محافظه کاران هم این بی توجهی را محکوم کرده و برخلاف نظر رهبری دانسته اند.
تحرکات جبهه پایداری بر علیه دولت روحانی اما به حمایت از ضرغامی محدود نمانده و با وجود اعلام نقش آیت الله خامنه ای در مذاکرات، روح الله حسینیان در اظهاراتی درباره مذاکرات گفته است: “اگر روحانی بخواهد به جای گزارش عملکرد دولت گزارش مذاکرات را بدهد باید بداند که گزارش غرورآفرینی نیست چرا که ما در مورد توافقنامه، حرفهایی داریم و باید بدانیم که چه چیزی را از دست دادهایم و در قبال آن چه چیزی را گرفتهایم”.
علیرضا زاکانی، دیگر عضو تندروی مجلس و از نزدیکان به حلقه پایداری نیز گفته است:” در رابطه با مذاکرات ژنو بیش از همه می بایست از رهبر معظم انقلاب، مردم رشید ایران و دانشمندان غیور کشور و همه مسوولان صنعت هسته ای از گذشته تا کنون و تیم مذاکره کننده قبلی و فعلی هسته ای تشکر کرد و ضمن بیان دل نگرانی ها نسبت به بی مسئولیتی و زیاده خواهی های آمریکا و هم پیمانانش و بی اعتمادی به آنها، به تیم مذاکره کننده فعلی خدا قوت و خسته نباشید گفت و از آنان تشکر کرد. ضمن اینکه می بایست از خوشحالی مفرط بی پایه و یا غمگینی بی دلیل پرهیز کرد و گامهای آتی را با همبستگی و همدلی و بدور از برخورد جناحی در راستای تحقق آرمانهای انقلابی و تامین مصالح ملی طی نمود”.
علاوه بر اینها، مهرداد بذرپاش، از دیگر اعضای حلقه پایداری در مجلس هم ۴ سئوال از تیم هسته ای مطرح کرده و به نوشته رجانیوز، پرسیده است: “۱) اصلی ترین موضوع توافق مورد بحث ما با ۵+۱ اصل حق غنی سازی در خاک ایران است. سئوال من این است که در کجای این توافق حق غنی سازی برای کشورمان تصریح شده است؟د ر پاسخ عده ای از دوستان گفته اند که این حق مسلم است و در NPT به آن اشاره شده است. در صورت این پاسخ یک سئوال دیگر پیش می آید و آن این است که پس چرا ۱۰ سال است که در حال تحریم شدن هستیم؟ ۲) اصلی ترین تحریم ها علیه کشورمان اول تحریم فروش نفت به عنوان اصلی ترین منبع درآمدی کشور است و سپس ایجاد محدودیت برای جابجایی منابع مالی بین بانک ها برای امور تجاری که هیچ کدام از اینها در مرحله اول رفع نشده است. سئوال من این است که در پایان ۶ ماه و زمان نهایی طرح جامع که قرار است این تحریم ها رفع شود در ازای آن چه امتیازی خواهیم داد؟ ۳) طبق اصل ۷۷ قانون اساسی هر گونه موافقت نامه- قرارداد- عهد نامه میان ایران و سایر کشورها باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد. زمانیکه عضویت ایران در برخی از انجمنهای کم اهمیت را در مجلس تصویب می کنیم آیا توافق که نام دیگری از موافقت نامه است نباید به تصویب مجلس برسد؟ آیا اصرار بر اصل ۷۷ قانون اساسی تندروی و افراط است؟ ۴) در جملات طرفهای غربی در این یکی دو روز بارها صریحا ذکر شده است که حق غنی سازی در ایران را به رسمیت نشناختیم و یا راکتور آب سنگین متوقف شده است ولی طرف ایرانی می گوید حق غنی سازی را توافق کرده ایم و راکتور آب سنگین به کار خود ادامه می دهد. سئوال من این است پس ما با چه کسی توافق کرده ایم؟ قطعا بیان این حرفها از طرف ایرانی خیلی خوب است ولی خوبتر این است که این حرفها را با طرف مذاکره کننده توافق کنیم و آنها به این حقوق اذعان کنند. آیا این طور نیست؟”