حسین محمدی
با محمد سیف زاده، وکیل دادگستری و از بنیانگذاران کانون مدافعان حقوق بشردر مورد این نهاد غیردولتی وبرخوردهایی که با آن شده است، گفت و گو کرده ایم. به گفته آقای سیف زاده “کسانی که به کانون مدافعان حقوق بشر پروانه نداده اند باید تحت تعقیب قضایی قرار بگیرند.” وی در عین حال خبر می دهد که “اگر روال به همین گونه باشد، علیه تمام مسوولانی که دراین قضیه دخیل هستند، اعلام جرم می کنیم.”
این مصاحبه در پی می آید.
آقای سیف زاده! جرقه ایجاد کانونی به نام مدافعان حقوق بشر چگونه زده شد؟
طرح کانون مدافعان حقوق بشر پیشنهاد من بود. من سال ها قبل با خانم کار این صحبت را مطرح کردم، ولی متاسفانه ایشان به زندان رفتند و بعد هم از ایران رفتند. بعد با خانم عبادی صحبت کردیم و ایشان پذیرفتند. بعد ازاین مساله، من بلافاصله با مسوولان وقت وزارت کشور صحبت کردم و موافقت آنان را گرفتم. بعد هم با دوستان دیگر مثل آقایان دادخواه و سلطانی و شریف که هر کدام پرونده هایی داشتیم و به زندان رفته بودیم، صحبت کردیم. این درد مشترک باعث گردهمایی ما شد. همه هم تمایل داشتیم وکالت های سیاسی ـ مطبوعاتی را به رایگان انجام بدهیم.
بعد از این مساله به دنبال ثبت این کانون رفتید؟
به استناد اصل 26 قانون اساسی ما هیچ احتیاجی به مراجعه به کمیسیون ماده ده احزاب نداشتیم، با این حال به آن جا مراجعه کردیم و موجودیت کانون مدافعان حقوق بشر به ثبت رسید، یعنی طرح کلی ما را پذیرفتند. بعداز مدتی حک و اصلاحاتی در اساس نامه انجام شد و آن طور که مسوولان وزارت کشور می خواستند تغییرات انجام شد و آن هم به تصویب رسید. وزارت اطلاعات درباره یکی از دوستان اما و اگرهایی داشت که ایشان عضو هیات موسس نباشد و برخلاف نظر بعضی از دوستان، این را هم پذیرفتیم.
نام این شخص چه بود؟
اجازه بدهید نام ایشان مکتوم بماند.
شما به دستور آن ها گردن نهادید؟
گرچه موافق نبودیم، اما خواستیم هیچ بهانه ای وجود نداشته باشد.
بعد از این مسایل، همه مجوزهای لازم را اخذ کردید؟
در 17 فروردین سال 83، بنا به آنچه خبرگزاری مهر نقل کرده است ـ که مصاحبه های زیادی را هم علیه ما انجام داده ـ دادن پروانه به کانون مدافعان حقوق بشر به تصویب می رسد. کارها برای صدور پروانه هم انجام می شد که همراه خانم عبادی و آقایان دادخواه و سلطانی نزد وزیر کشور وقت رفتیم که بنا بود پروانه را امضا کنند و به ما بدهند. امابعد دولت عوض شد و از آن تاریخ به بعد دیگر پروانه را به ما ندادند.
پس این بحث ها درمورد نداشتن پروانه، چیست؟
مطلبی که اقایان می گویند کذب محض است. موجودیت کانون، اساس نامه و صدور پروانه به تصویب رسیده است. مسوولان کمیسیون ماده ده و مسوولان وزارت کشور که تا به حال پروانه را به ما نداده اند متخلف هستند و از طرف مدعی العموم تهران با شکایت ما قابل تعقیب کیفری خواهند بود.
شما اشاره کردید مجوز صور پروانه در فروردین هشتاد وسه صادر شد. در مدت یک سال و چهارماهی که از عمر دولت اصلاحات باقی مانده بود، چرا پروانه شما صادرنشد؟
عرض کنم برای ما هم این مساله بوده است که چرا با اینکه این مساله به تصویب رسیده بود، مجوز صادر نشد؛ ولی در هر حال اینکه اقایان می گویند پروانه نداریم، خودشان مسوول هستند؛ خودشان ندادند.
می خواهم ببینم چرا وزیر اصلاح طلب به شما پروانه نداد؟
اینکه چرا وزیر اصلاح طلب به ما پروانه نداد، برای ما هم جای سوال است و ایشان باید پاسخ گو باشند.
به نظر شما تحت فشار نهادهایی بوده اند؟
در جلسه ای که در خدمت ایشان بودیم، احساس ما این بود که ایشان تحت فشار هستند که پروانه ما را ندهند. ولی باز هم این احساس ما بود، خودشان باید پاسخ دهند.
پس علت اصلی تعطیلی کانون چه بود؟
ظاهرا گزارشی که دبیرکل سازمان ملل به اعضای مجمع عمومی می دهد و در آن جا 4 بار به گزارش های ما درباره نقض حقوق بشر در ایران استناد شده است، باعث عصبانیت اقایان و تعطیلی دفتر ما شده است.
ولی بحث اصلی مطرح شده همان مجوز است که همه جامطرح می شود.
آقای قشقاوی مطالبی را در این موضوع اظهارداشتند که باعث تاسف بسیار است. ایشان گفتند که یک چقال و بقال مجوز دارد ولی این ها ندارند. خب پروانه ما را شما ندادید و باید تحت تعقیب قرار بگیرید.
یعنی همه این افراد از قضیه پروانه شما مطلع هستند؟
ببینید، خود ایشان خبر نداشتند که وقتی اتباع ایرانی از کشورهای مختلف دنیا به ما نامه می نوشتند و از دولتی شکایت می کردند، ما این نامه را به وزارت امورخارجه ارجاع می دادیم و آقای متکی بارها نوشتند کانون محترم مدافعان حقوق بشر؟ یعنی وزیر این کشور، در نامه های رسمی این گونه ما را مورد خطاب قرار می دهند.
ارسال گزارش نقش حقوق بشر در ایران و فرستادن آن به سازمان های بین المللی به نظر شما می تواند توجیهی برای این کار باشد؟
گزارشات ما همه وجود دارد. در همه بیانیه ها آمده است هم وطنان عزیز و خطاب به سازمان های بین المللی نیست. امروز در دنیای فعلی، وضعیت ارتباطات با دنیا و با گسترش اینترنت مشخص است. کسانی که مثلا می گویند کانون با خارج از کشور رابطه دارد، باید در دادگاه حاضر شوند و این مساله را اثبات کنند.
شما چرا برای گرفتن پروانه خود فعالیت نمی کنید؟
ما برای وزارت کشور نامه دادیم که چرا پروانه نمی دهید، نامه ما را به ثبت نمی رسانند. از طرفی می گویند بیایید پروانه بگیرید، قوه قضاییه می گوید بستن این جا موقت است تا پروانه بگیرید، بعد نامه ما را ثبت نمی کنند. ما چه باید بکنیم؟
اگر وضع به همین منوال باشد چه خواهید کرد؟
اگر روال به همین گونه باشد، در دستور کار ما هست که علیه تمام مسوولانی که دراین قضیه دخیل هستند، اعلام جرم کنیم.
این مساله مشمول وزیر کشور دوران اصلاحات هم می شود؟
هر کس. من نمی دانم ایا واقعا به ایشان گفتند نده یا دوران شان تمام شد یا پرونده را برای صدور پروانه فرستادند و بعد بالا نیامد، من نمی دانم. اما قطعا مشمول چند وزیر کشور دولت فعلی و مسوولان کمیسیون ماده ده احزاب هست که پرونده ما زیردست شان است و کاری نمی کنند.
با این وضعیت چه خواهید کرد؟
ما کارمان قانونی بوده و خواهد بود. مگر ما قبلا جایی داشتیم؟ در سرسرای کانون وکلا می نشستیم کارهایمان را انجام می دادیم.