محتوای مشترک دراشکال متنوع
در بیست و هشتمین روز از بهار سال 90 نمایشگاهی از عکس های عباس کیارستمی با ارائه مجموعه تازه اش “دیوارها” در حالی در”گالری 10” به نمایش در آمده است که این مجموعه به طور همزمان در جشنواره “تصویر و زمین” کشور کانادا نیز رونمایی شده است.گزارشی است از مراسم افتتاحیه این رویداد هنری در تهران…
نمایشگاه عکس‌های عباس کیارستمی در یازده تابلوی 60 در 90 سانتی متری با عناوین “دیوار” و “برف” در حالی افتتاح شد که هنرمندانی چون جعفر پناهی،محمود دولت آبادی، نورالدین زرین کلک،منیر شاهرودی،،غلامحسین نامی و علی‌اکبر صادقی درآن حضور داشتند. این نمایشگاه حاصل چهار سال تلاش این هنرمند است که از دیوارهای ایتالیا، فرانسه و ایران گرفته شده است.
به گزارش روز به غیر از دو تابلوبا نام باران پشت شیشه و طبیعت از پشت پنجره ،باقی آثار از زوایای کناری درها و دیوارهای قدیمی با بافت های فرسوده و نیمه تمام به ثبت رسیده اند.عکاس در این تابلوها به دقت تلاش می کند تا با انتخاب کادربندی های مناسب و نورپردازی های دقیق دست به خلق لحظات و رویدادهایی بزند که از چشم غیر مسلح انسان فاصله زیادی دارد.کیارستمی با نگاه موشکافانه خود نسبت به سوژه های محیط دوربین ،دیوارهای مورد نظر خود را به عنوان پس زمینه های تابلو انتخاب کرده و در مرحله چاپ اثر از بزرگترین قطعات ممکن برای انتقال حس و حال و مفاهیم موجود استفاده می کند. هارمونی، آرامش و سایر مسائل مربوط به فـُرم هر سوژه که امروزه با تغییرات و تنوع نظریات زیبائی شناسی، قوانین متنوع‌تر و راحت‌تر شده و عکاس در عکاسی از طبیعت، ضرورتی در وفادار ماندن به قوانین قدیم نمی‌بیند هم در تابلوهای وی تعادل مربوط به خود را ارائه داده است.او که در چینش موضوعات مورد استفاده اش در قاب دوربین مهارت زیادی دارد درباره شکل انتخاب زوایای سوژه ها می گوید:“دلایل زیادی برای گرفتن عکس از پشت و ورای پنجره ها و دیوارها داشتم، اما ترجیح می دهم دلایلم را برای خودم نگه دارم.
کیارستمی جز یک عکس که باغی را از پشت دیوار چوبی ثبت کرده است و فقط درآن است که در قاب پنجره زنی در حال عبور دیده می شود؛ از موجودیت انسانی استفاده نمی کند ودر بقیه نمایه ها، طبیعت بکر حاضر درآثارش را به تمجید و خودستایی وادار می نمایاند.گریز از انسان گرایی و ستیز با دخالت سودجویی های بشری دربیشتر تابلوهای عکاس به درستی دیده می شود.خودش دراین رابطه می گوید:وقتی انسان ساکن خانه ها شد خانه شلوغ می شود پرده، مبلمان و… و هر جا آدم ها هستند طبیعت را تخریب می کنند،همین درخت های دروس را نگاه کنید و به یاد بیاورید چند سال پیش چگونه بودند و حالا چگونه اند.”
او با تکیه بر تجربیات خود از نمایشگاه های پیشین و شکل واحد آفرینش های این مجموعه با دیگر آثارش می کوشد تا محتوای مشترک همه کارهای خود را با تکنیک های بصری موجود در طبیعت افشا کند.به این ترتیب کیارستمی درچهارمین نمایشگاه عکس خود “طبیعت ” را به عنوان عنصر واحد تابلوها انتخاب می کند و سعی دارد از آن به بهترین شکل ممکن استفاده نماید. در این نمایشگاه کتاب‌های کیارستمی از جمله آب، باد و برگ، دیوار، سفیدبرفی، کلاغ‌ها و درخت‌ها و نوعی نگاه فروش می‌رفتند.
نمایشگاه از 23 اردیبهشت ماه تا 6 خرداد از ساعت 5 تا 8 بعدازظهر میزبان علاقه‌مندان است.
سخنان خواندنی کیارستمی:
کیارستمی در گفت‌و‌گو با نشنال امارات می گوید: بعد از آنکه از دانشگاه فارغ‌‌التحصیل شدم، شروع به کار روی فیلم‌های تجاری کردم که مرا با مکانیزم فیلمسازی و دوربین آشنا کرد. از آنجا بود که ساخت فیلم‌های کوتاه برای کودکان را آغاز کردم و پس از آن به مطالعه عکاسی پرداختم. بیشتر این عکس‌ها را زمانی گرفتم که به‌دنبال پیدا کردن لوکیشن برای ساخت فیلم‌هایم بودم. من این روند را مدیون ناآگاهی‌ام از دوربین، لنز و فیلتر می‌دانم. من فقط عکس می‌گیرم و بدون آنکه از فیلتر استفاده کنم، واقعا نمی‌دانم عکس چه از آب درخواهد آمد. طبیعتی که من به‌تصویر می‌کشم، دقیقا آن چیزی که یک عکاس حرفه ای می‌گیرد، نیست. به‌ویژه در رابطه با صحنه‌های برفی که به‌نظر من این عکس‌ها بسیار شبیه تصاویر آب‌رنگ در آثار هنری ژاپن است.
او درگفتگوی دیگری می گوید:برخی از عکس‌هایم را زمانی گرفتم که به دنبال لوکیشن برای فیلمبرداری آثارم بودم. حتی هنگام فیلمبرداری نیز یک یا دو روز را به عکس گرفتن اختصاص می‌دادم. با این حال وقتی فیلم می‌سازم، فقط یک کارگردانم و زمانی که عکس می‌گیرم، یک عکاسم.
نقاشی من خیلی بد بود، به طوری که دوره چهار ساله را در ۱۳ سال در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران به پایان رساندم! با اینکه رشته تحصیلی‌ام نقاشی بوده، اما هرگز نتوانستم نقاش خوبی شوم. سعی کردم تجربیات متفاوتی را از هنرهای مختلف به دست آورم، اما نمی‌دانم چرا درمورد نقاشی رغبتی نشان نمی‌دهم.
عباس کیارستمی در افتتاح نمایشگاه تازه اش خطاب به مخاطبان گفت: عکس‌های این مجموعه پیرو مجموعه “در” گرفته شده، وقتی مشغول عکاسی از درها بودم، دیوارها هم نظر مرا به خود جلب کردند.
این هنرمند در پاسخ به سوالی که چرا بعد از عکاسی از طبیعت به عکاسی از چنین مناظری روی آورده،مطرح کرد: به نظر من دیوار هم طبیعت است..کاربرد دیوار تنها جدا کردن و حائل بودن بین دو فضا نیست یا اینکه یک چشم‌انداز را پنهان کند. “دیوار خود نشانه ای از طبیعت است.”
