کلمان ماتیو
تلگراف محرمانه ای که توسط ویکی لیکس دریافت شده، به ماجرای آزادی کلوتیلد رایس، دانشجوی فرانسوی بازداشت شده در ایران، اشاره می کند.
از روز دوشنبه ویکی لیکس به طور روزانه اسناد محرمانه ای را در مورد مسایل موجود در سیاست بین المللی افشا می کند. روزنامه لوموند که یکی از چند روزنامه منتشرکننده این اخبار به شمار می رود، روز دوشنبه به زوایای تاریک آزادی کلوتیلد رایس پرداخت. این دانشجوی ۲۴ ساله در ماه ژوئیه ۲۰۰۹ توسط دولت جمهوری اسلامی دستگیر و به ایجاد بی ثباتی در ایران و گزارش دهی جنبش معترضان پس از انتخابات به دیپلماسی فرانسه متهم شد. او سپس زندانی شد و پس از مدتی مجبور به اقامت درسفارت فرانسه در تهران گردید. کلوتیلد رایس روز ۱۵ می ۲۰۱۰ محکوم و فردای آن روز به فرانسه بازگشت.
تلگرافی که روز ۱۲ اوت ۲۰۰۹ تحت عنوان “ایران: نظرات فرانسوی ها در مورد شیوه مدیریتی گروگان ها” در پاریس نوشته شد، توسط لوموند نقل گردید. این روزنامه به دیدار میان فرانسوا ریشیه، مشاور الیزه در امور استراتژیک، پاتریس پائولی، رییس بخش آفریقای شمالی و خاورمیانه وزارت خارجه فرانسه، و کاتلین آلگرون، دیپلمات آمریکایی اشاره کرد. دو نماینده فرانسه شیوه پاریس را در این رابطه تشریح کردند و با “سر و صدا” در مورد حقوق بشر، حکومت ایران را که نگران وجهه خود بود به تکاپو انداختند. دوازده روز پس از آزادی کلوتیلد رایس، ایالات متحده مطلع گردید مجید کاکاوند، که واشنگتن خواستار تحویل او به دلیل قاچاق غیرقانونی تجهیزات حساس الکترونیکی شده بود، در پاریس آزاد شده است.
نقش سوریه
واشنگتن از خود می پرسد آیا آزادی کلوتیلد رایس در ازای آزادی مجید کاکاوند که می تواند برای برنامه هسته ای ایران مفید باشد انجام نشده است. پاریس چند روز پس از این آزادی ها نهایت تلاش خود را کرد تا به متحدان خود نشان دهد زد و بندی در این اقدامات وجود نداشته. فرانسوا ریشیه طی یک مصاحبه جدید در روز ۴ سپتامبر به کاتلین آلگرون اطمینان داد که دولت فرانسه نیز به مانند دولت آمریکا متعجب شده است. لوموند در این رابطه می نویسد: “دولت فرانسه نمی تواند در تصمیم گیری های قضایی دخالت کند.” ازطرف دیگر، فرانسوا ریشیه به دیپلمات آمریکایی گفت که “مجید کاکاوند تحت نظارت شدید عوامل اطلاعاتی فرانسه قرار دارد”.
تلگراف دیگری نیز حکایت از آن دارد که الیزه تلاش های بسیاری کرده تا نقش مهم سوریه در آزادی دانشجوی فرانسوی را به باور همگان برساند. در این مدرک همچنین آمده است که مقامات فرانسوی “به واقع نمی دانند مقامات سوری یا رییس جمهورشان چه کاری انجام داده است”. هدف این اقدام سه جانبه است؛ یک اقدام سیاسی که “به سیاست گشایش سارکوزی با سوریه اعتبار بخشید”، ولی در سال ۲۰۰۸ مورد انتقاد بسیاری قرار گرفته بود. این همچنین یک اقدام مضاعف دیپلماتیک است. دولت فرانسه با تأکید بر نقش “میانجی” و “تأثیرگذار” و با مبالغه در سپاسگذاری هایش تلاش می کند تا نشان دهد “سوریه چه نقش مهمی می تواند در منطقه ایفا کند”. ازطرف دیگر، دیپلمات های فرانسوی برآورد می کنند که در این زمینه موفق عمل کرده اند. آخرین هدف پاریس این است که “توافق های به وجود آمده میان سوریه و ایران را برهم زند”.
به نوشته لوموند، فرانسوا ریشیه روز ۱۱ اوت به کاتلین آلگرون اظهار داشت: “البته ما نمی دانیم سوری ها به واقع چه کار کرده اند. ولی به هرحال از آنان تشکر کردیم. این مسأله حداقل می تواند مقامات ایرانی را دچار سردرگمی کند.”
منبع: پاری ماچ، ۲ دسامبر
