نادر کرمی
پس از انتشار نامه کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری(آی تی یو سی) به محمود احمدی نژاد که در آن نسبت به وضعیت حقوق کارگران و سرکوب مطالبات آنان اعتراض شده و بر این اساس اعلام شده بود که شکایتی علیه دولت جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار (آی ال او) مطرح شود، دبیر کل آموزش بین الملل (ایی آی) نیز با انتشار سومین نامه خود موضع اعتراضی این نهاد بین المللی را علیه اقدامات سرکوبگر دولت ایران ابراز داشت.
در سومین نامه آموزش بین الملل با اشاره به بازداشت بیش از 45 معلم در همدان اعلام شده است که چنین اقداماتی از سوی نیروهای امنیتی ناقض تعهدات قانون اساسی و بین المللی جمهوری اسلامی است.
همچنین در موضع گیری دیگری “فدراسیون کار و کنگره سازمانهای صنعتی آمریکا” که مهمترین و عمده ترین نهاد کارگری در ایالات متحده است نامه ای منتشر کرده است که به سیاق بیانیه کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری (آی تی یو سی) به نقض حقوق کارگران در ایران پرداخته است.
در نامه فرد ون لی وون دبیر کل آموزش بین الملل خطاب به رییس جمهوری اسلامی که به سایر مقامات نظام از جمله رهبری، رئیس مجلس شورای اسلامی، وزیر کار و امور اجتماعی، وزیر امور خارجه، نماینده دائم ایران در موسسات سازمان ملل و همچنین سازمان بین المللی کار و کنفدراسیون بین الملی اتحادیه های کارگری رونوشت و ارسال شده، آمده است :
من بار دیگر از طرف آموزش بین الملل (ایی آی) برایتان نامه می نویسم و دستگیری تعداد بیشتری از اعضای انجمنهای متعدد صنفی معلمین را بخاطر تظاهرات مسالمت آمیز و بحق خود برای دستمزدی شایسته زندگی محکوم می کنم.
در 18 فروردین ماه 1386 نیروهای امنیتی بیش از 45 معلم را در همدان دستگیر کردند. همه آنها بجز 9 نفر روز بعد و 5 نفر دیگر در 26 فروردین ماه آزاد شدند. اما 4 نفر آنها به نامهای آقایان قدیمی، رفاهیت، زارعی و غلامی تا نوشتن این نامه همچنان در زندان بوده اند. در 27 فروردین ماه 1386 نیروهای لباس شخصی دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران آقای باغانی را در محل کارش در مدرسه راهنمایی رشد در منطقه 7 تهران دستگیر کردند. آقای باغانی قبلا همراه با 300 معلم دیگر که اعضای هئیت مدیره کانون صنفی نیز جزو آنها بودند در 23 اسفندماه 1385 نیز بازداشت شده بود. ایشان و اعضای هئیت مدیره تا 8 فروردین ماه 1386 در زندان نکه داشته شدند.
آقای رئیس جمهور، بدنبال نامه هایی که آموزش بین الملل قبلا به شما در مورد دستگیریهای قبلی و ارعاب معلمین و نمایندگان آنها نوشت، و در پی ملاقاتی که به تقاضای هئیت ایرانی در آی ال او با گروه کارگران در اول فروردین ماه 1386 برگزار شد وابسته کارگری در هئیت ایرانی در آی ال او دراین مورد اعلام کرد که:
“از آنجا که در قانون اساسی و حقوق شهروندی، حقوق معلمان برای برگزاری تجمعات مسالمت آمیز و آزادی بیان آنها به رسمیت شناخته شده است، رئیس قوه قضائیه دستور آزادی فوری همه تظاهرات کنندگانی را که در مقابل مجلس دستگیر شده بودند صادر کردند. طبق گفته ایشان حقوق معلمان در برگزاری تجمعات مسالمت آمیز و مشروع باید رعایت شود.”
هر چند که رویدادهای اخیر نشانگر رفتاری متفاوت از سوی بخشی از مقامات ایرانی است.
بسیار باعث تعجب است که دستگیری های توده وار اخیر بعد از آن اتفاق افتاد که شورای همآهنگی انجمنهای فرهنگی معلمان اعلام کرد که در تاریخ های 26 و 27 فروردین ماه 1386 اعتصاب خواهند کرد. معلمان از افزایش فشار و بازجویی های دولتی گزارش داده اند و در تهران بسیاری از معلمان از جمله اعضای هئیت مدیره کانون صنفی معلمان بالاجبار به دادگاه انقلاب فراخوانده شدند. حداقل 6 نفر از آنها به زندان اوین منتقل شدند که عبارتند از: حمید پوروثوق؛معاون دبیرکل کانون صنفی معلمان، سید محمود باقری، محمد تقی فلاحی، علی اصغر منتجبی، محمد رضا رضایی، و علیرضا اکبر نابی.
ایران از اعضای قدیمی سازمان بین المللی کار (آی ال او) است و بنابراین ضروری است که از بیانیه آی ال او در مورد اصول بنیادین و حقوق کار که آزادی تجمع و حق قرارداد جمعی را تضمین می کند تبعیت کند.
معلمین برای تائید حقشان در دستمزدی شایسته زندگی تظاهرات می کنند. کیفیت آموزش کودکان نیازمند معلمینی است که خوب آموزش دیده باشند، دستمزد کافی دریافت کنند و در شرایط کاری خوبی قرار بگیرند. در این صورت آنها می توانند کارشان را در کلاس خوب انجام دهند. معلمان و نمایندگان انجمن های آنها با سازماندهی تظاهرات صراحتا خواستار مذاکره ای عادلانه و گفتگویی اجتماعی هستند.
آموزش بین الملل به شما آقای رئیس جمهور توصیه می کند که:
آزادی بدون قید و شرط همه معلمان و نمایندگان آنها را که بخاطر تظاهرات دستگیر شده اند تامین کنید،
باب مذاکرات جدی با نمایندگان معلمین را در زمینه تقاضای طولانی مدت آنها برای بهبود دستمزدهاشان و شرایط قابل احترام کاری بگشائید،
اطمینان بدهید که در آینده حقوق معلمین و سازمانهای کارگری برای فعالیتهایشان و در برگزاری جلسات و اعتراضات عمومی مرتبط با شرایط کار و سیاست اقتصادی اجتماعی مورد احترام قرار می گیرد.
آموزش بین الملل از پاسخ مثبت به این خواسته ها استقبال می کند، اما در این میان به نظارت خود در باره اوضاع و احوال در ایران ادامه خواهد داد.