کاوه خلاق
معلمان امروز از ساعت 1 تا 5 ظهر جلوی ساختمان مجلس تجمع می کنند تا به استرداد لایحه هماهنگ حقوق توسط دولت اعتراض و از موضع مجلس دفاع کنند. با علی اکبر باغانی، دبیرکل کانون صنفی معلمان کشور درخصوص لایحه مزبور و تجمع معلمان گفت و گو کرده ایم. او به دولت هشدار می دهد که اگر این لایحه را پس بگیرد معلمان سر کلاس های درس حاضر نخواهند شد. متن گفت و گو را می خوانید.
عیدی معلمان، امسال همان 275 هزار تومان است. چرا عیدی شما افزایش نیافته؟
این را باید از دولتیان پرسید. دولت اصلا نسبت به معلمان توجهی ندارد. علامت های مشخصی هم در این زمینه نشان می دهد.
چه علائمی؟
عدم توجه به لایحه خدمات، بی توجهی به پرداخت مطالبات معلمان، تعاونی معلمان، مسکن و غیره. اینها همه علائمی است که نشان از بی توجهی دولت آقای احمدی نژاد نسبت به وضعیت معلمان دارد، اما این بی توجهی برای دولت مشکل ایجاد خواهد کرد.
در چند سال اخیر اصلا سابقه داشته که عیدی معلمان اضافه نشود؟
عیدی معلمان تابع عیدی سایر مشاغل است. اما امسال که تورم افزایش یافته، باآنکه عیدی کارگران افزایش خوبی یافته اما عیدی ما اصلا اضافه نشده است. به هرحال امسال فشار بیشتری نسبت به معملمان وجود دارد.
آموزش و پرورش می گوید حتی برای خریدن بخاری های استاندارد بودجه ندارد تا مدارس دچار آتش سوزی نشوند. آیا واقعا وزارتخانه آموزش و پرورش تا این اندازه دچار کمبود بودجه است؟
آموزش و پرورش اصلا به فکر اینجور چیزها نیست. من مقاله ای نوشته ام که هفته بعد در نشریه قلم معلم چاپ می شود. در آنجا نوشته ام که خانه از پای بست ویران است. ما مشکلات فراوانی داریم ازجمله اینکه 45 هزار کلاس داریم که در حال ریزش هستند. بخاری ها که مهم نیستند، سقف کلاس ها دارند می ریزند. 9 میلیون دانش آموز در مدارس سه شیفته درس می خوانند. معلمان مناطق محروم در این سه ماه در همان روستاها بیتوته می کنند و وسایل حمل و نقل برایشان وجود ندارد. ما در هیچ مدرسه ای ابزار آموزشی، مثل کامپیوتر به حد کفایت نداریم. مشکلات خیلی فراتر از این است که بخاری تهیه کنند. وقتی سقفی دارد می ریزد، وقتی صندلی و نیمکت استاندارد برای نشستن وجود ندارد، وقتی معلمان برای نشستن میز ندارند، بخاری که برای آقایان مشکلی محسوب نمی شود. آن ها می گویند خب بخاری برای سه ماه است و این سه ماه هم زود می گذرد و کسی بخاری نمی خواهد. اصلا معلمان دارای ارزش نیستند. حق مسکن به معلمان پرداخت نمی شود و خیلی مشکلات دیگر.
آیا معلمان هم به این وضع واقف هستند؟
واقف هستند اما به خاطر فشاری که به آن ها وارد می شود از اعتراض ابا دارند. الان بعضی از بچه های ما را تبعید کرده اند. آقای پیمان نودینیان را که در روز 13 مهر، روز جهانی معلم، سخنرانی کرده بود به یکی از روستاهای شهر طارم تبعید کردند که برای رسیدن به کلاس باید 4 ساعت در یخ و یخبندان پیاده راه برود. فشارهای دیگری هم به معلمان تهران، کرمان، یزد و اصفهان وارد شده است. در واقع معلمان از بی عدالتی در آموزش و پرورش آگاهند اما به این دلایل وارد صحنه نمی شوند اما همیشه اینگونه نیست. مثل فردا که یک تجمعی جلوی مجلس داریم.
یعنی به خاطر همین مشکلات است که اعتراضات گسترده معلمان نسبت به زمان خاتمی کمتر شده است؟
بله، به خاطر فشار بیشتر است. اما اگر دولت لایحه خدمات را پس بگیرد بحران ها علیه دولت شروع خواهد شد.
ظاهرا دولت این لایحه را به احتمال زیاد پس خواهد گرفت؟
اگر پس بگیرد ما اعتصاب هایمان را با شروع دوباره کلاس ها پی خواهیم گرفت. وزیر نفت گفته ما شیرهایمان را می بندیم، ما هم می گوییم کلاس هایمان را می بندیم تا حقوق مان به وزارت نفتی ها برسد. تمام شهرستانی ها برای آمدن به تهران و جمع شدن جلوی سازمان مدیریت آماده اند و اگر دولت به خواسته هایمان رسیدگی نکند ما هم دست به اعتصاب سراسری می زنیم.
از شعار نفت بر سر سفره مردم معلمان نصیبی بردند؟
ما حتی بویش را هم نشنیدیم چه برسد به اینکه سر سفره ما بیاید. در این مدت درآمدهای ما کاهش پیدا کرده. حتی معلمانی که با دولت موافق بودند الان دیگر موافق نیستند. چون فشارهای بیش از حدی به معلمان وارد شده. متوسط حقوق ما 278 هزار تومان است که کمترین حقوق دریافتی در بین ادارات است. حتی کمترین عیدی را هم به ما پرداخت می کنند که پول چند کیلو پسته هم نمی شود. اگر عیدی ما را بخواهید برحسب تورم و افزایش قیمت ها در نظر بگیرید امسال باید 1 میلیون و 700 هزار تومان شود.
میانگین حقوق شما 278 هزار تومان است اما خط فقر 543 هزار تومان محاسبه شده. چطور با این شرایط زندگی می کنید؟
معلمان به چند دسته تقسیم می شوند. بعضی از معلمان این شغل را شغل سومشان قرار داده اند. در آژانس ها، بیمارستان ها و در کارهای جانبی مثل معاملات کار می کنند و می آیند درس می دهند تا از همین چندرغاز هم نیافتند. حق شان هم هست چون به آن ها توجهی نمی شود. یک عده هم کارهای دیگری دارند و به حقوق معلمی نیاز ندارند. یک عده هم که خانم هستند و ظاهرا اصلا حق اعتراض ندارند. اما مشکل اصلی به مردم برمی گردد. مردم هنوز این آگاهی را پیدا نکرده اند که باید از معلمان دفاع کنند. مثلا ما پارسال 4 میلیون مردودی داشتیم. علتش را که از وزیر پرسیدم نتوانست پاسخ بدهد. شاید سال دیگر به 8 میلیون برسد و سال بعد تر هم به 10 میلیون. اگر نرسد جای تعجب دارد. چون معلم نمی تواند با 180 تومان و با قسط های زیادی که دارد زندگی کند. این مردودی ها ربط مستقیمی با مشکلات معیشتی معلمان دارد.
دولت چرا 6 ماه حقوق کارمندان فلسطینی را یک جا پرداخت می کند اما به حقوق کارمندان خودش بی تفاوت است؟
چون فهم فرهنگی ندارد. درک عمیق فرهنگی ندارد. وزیر ما یک وزیر عامی است. اصلا تخصص وزارت ندارد. یک مهندس عادی است، خسته، بازنشسته و ناتوان که درک عمیقی از فلسفه تعلیم و تربیت و تاثیر فرهنگ بر جامعه ندارد. اصلا 80 درصد مدیریت آموزش و پرورش دست افرادی است که رشته شان غیر مرتبط با نوع کارشان است. در ضمن این ها آموزش و پرورش را خیلی سیاسی کرده اند. یعنی گروهی سیاسی به جای یک گروه متخصص دارندآموزش و پرورش را اداره می کنند. مثلا در تهران مدیران و رییس سازمان همگی نیروهای سیاسی متعلق به یک گروه خاصی هستند.
فردا جلوی مجلس تجمعی دارید. ارتباطتان با نمایندگان مجلس چگونه است؟
ما فردا از نظر نمایندگان دفاع خواهیم کرد. آقای حاج بابایی، آقای نوعی اقدم و آقای حق شناس و نمایندگان دیگر خواهان تصویب لایحه خدمات هستند. به هرحال آینده این ها به انتخابات بعدی گره خورده.
یعنی موضع مجلس بهتر از موضع دولت است؟
در این زمینه بله. هم به خاطر انتخابات بعدی هم به خاطر زحمتی که روی لایحه کشیدند نسبت به دولت عمیق تر فکر می کنند. نمایندگان مجلس فهیم تر از اعضای دولت هستند. اعضای دولت در حد اداره یک مدرسه هستند نه اداره یک کشور. اما عده ای از نمایندگان به دلیل تجربه ای که در قوه مقننه دارند مسایل را بهتر می فهمند.