دفاع ایرانی از مردم مصر

نویسنده

» مقاله سانفرانسیسکو کرونیکل درباره موضع میرحسین موسوی

علی اکبر دارینی

رهبر مخالفان ایران ابراز امیدواری کرد که تظاهرات فراگیر مصر موفق به ایجاد تحولاتی شود که تا کنون در کشور خودش ناممکن بوده است.

میر حسین موسوی نا آرامی های مصر، تونس و یمن را با جنبش اعتراضی متعاقب انتخابات بحث انگیز ریاست جمهوری در ایران مقایسه کرد.

موسوی که ادعا می کند پیروز واقعی انتخابات بوده، اعلام کرد جنبش اعتراضی ایران نقطه آغازین این تحولات بوده اما در نهایت هدف “سرکوب حاکمان” قرار گرفت.

موج اعتراضاتی که پس از انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد در ایران به راه افتاد، بزرگترین چالش پیش روی رهبری دینی ایران از زمان به دست گرفتن قدرت در انقلاب 1979 محسوب می شد. صدها هزار نفر در حمایت از موسوی به خیابان ها سرازیر شدند و برخی از روحانیون بانفوذ نیز جانب مخالفان را گرفتند.

اما برخورد سنگین نظامی، به سرکوب اعتراضات منجر شد و بسیاری از مخالفان، از چهره های شاخص سیاسی گرفته تا فعالان خیابانی، روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشر دستگیر شدند. مخالفان از دسامبر 2009 تا کنون موفق به برپایی یک تظاهرات گسترده نشده اند.

موسوی گفت امیدوار است در پی به  راه افتادن موج نا آرامی ها از تونس که منجر به برکناری رئیس جمهور مستنبد این کشور در اوائل ماه جاری شد، اعتراضات مصر و یمن نیز در ایجاد تغییرات در این دو کشور با موفقیت همراه شود. 

موسوی در بیانیه ای که در وب سایت کلمه منتشر شد، نوشت: “ملت ما انقلاب بزرگ مردم شجاع تونس  و اعتراضات به حق مردم مصر و تونس را ستایش می کند. ما از خدا می خواهیم که در این تلاش راستین موفق شوند.”

موسوی گفت ایرانی ها با خواسته “رأی من کجاست؟” به طور صلح آمیز به خیابان ها آمدند و اکنون مردم مصر نیز فریاد می زنند “ملت خواهان برکناری رژیم است.”

تندروهای ایران با موضعی حق به جانب سعی کرده اند از ناآرامی های اخیر بهره برداری کنند و آن را برداشتی از انقلاب 1979 ایران خوانده اند؛ انقلابی که با سرنگونی دولت طرفدار آمریکا شاه و به قدرت رسیدن روحانیون افراطی همراه بود.

احمد خاتمی در مراسم نماز جمعه گذشته گفت: “یک خاورمیانه اسلامی در حال شکل گرفتن است. یک خاورمیانه جدید بر اساس اسلام در حال ظهور است، بر اساس دموکراسی دینی.”

وی گفت شعار “الله  اکبر” معترضان، نشانه ای از ظهور یک خاورمیانه جدید مبتنی بر ارزش های اسلامی و نه اهداف آمریکایی است.

روابط دیپلماتیک ایران و مصر در سال 1979 و پس از آنکه ایران امضای معاهده صلح کمپ دیوید میان انور سادات رئیس جمهور وقت مصر و اسرائیل را محکوم کرد، قطع شد. در اواخر دهه 1980 آنها تماس خود را در پائینترین حد ممکن از سر گرفتند. اکنون هر یک از این دو کشور در خاک کشور دیگر، صاحب دفتر حفاظت از منافع، و نه سفارتخانه، است.

منبع: سافرانسیسیکو کرونیکل- 29 ژانویه