آنخلس اسپینوزا
حسین درخشان، اولین وبلاگ نویس ایرانی که ملیت کانادایی دارد همچنان در محلی نامشخص در ایران در بازداشت بسر می برد. او پس از ۸ سال اقامت در خارج از کشور به ایران بازگشت و از اواخر ماه اکتبر ۲۰۰۸ دیگر نتوانست وبلاگ خود را به روز کند. دوستان و آشنایان درخشان از همان زمان دیگر او را ندیدند و نگران سلامتی او هستند. به دنبال تأیید بازداشت درخشان از سوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی، سازمان عفو بین الملل به شدت بازداشت خودسرانه او را محکوم کرد و این درحالی است که از محل حبس وی نیز هیچ اطلاعی در دست نیست و امکان ملاقات او نیز وجود ندارد. این اقدام دولتمردان جمهوری اسلامی در واقع سرکوب جدیدی است علیه آزادی بیان.
حسین درخشان که ۳۳ سال دارد، روز اول نوامبر توسط شش مأمور لباس شخصی در منزل والدینش در تهران دستگیر شد. این طور که به نظر می رسد آنها حکم جلب درخشان را داشته اند. علیرضا جمشیدی، سخنگوی قوه قضاییه، در تاریخ ۳۰ دسامبر ۲۰۰۸ بازداشت او را تأیید کرد و اظهار داشت که او در اختیار دادگاه انقلاب تهران است.
سخنگوی قوه قضاییه اظهار داشت که از جمله اتهامات وی، مسایلی است که در مورد “ائمه اطهار” مطرح شده. با این حال، او ذکر نکرد که آیا اتهاماتی مربوط به اسراییل نیز به او وارد است یا خیر.
دوستان درخشان از این نگران بودند که شاید اتهامات او در رابطه با سفرش به اسراییل در سال ۲۰۰۶ باشد. این درحالی است که جمهوری اسلامی اسراییل را به رسمیت نمی شناسد. حسین درخشان پس از سفر به اسراییل در وبلاگش نوشته بود: “شاید دیگر نتوانم تا یک مدت طولانی به ایران برگردم”.
از دید ناظران امر، بازداشت و حبس درخشان نشان دهنده موج جدیدی از سرکوب هاست که توسط دولت محمود احمدی نژاد نسبت به آزادی های اساسی اعمال می شود. با اینکه شخص رییس جمهور وبلاگ خود را دارد و تمامی طلبه ها و آیت الله های قم نیز برای اشاعه عقاید خود به اینترنت دسترسی دارند، ولی به نظر می رسد که دولتمردان جمهوری اسلامی از این نگرانند که آزادی بیان باعث کاهش قدرت و کنترل آنها بر امور کشوری شود. نوامبر گذشته، وبلاگ نویس دیگری به نام اسماعیل جعفری به دلیل “تبلیغ علیه نظام و انتقال اطلاعات به خارج از کشور” به ۵ ماه زندان محکوم شد. به نقل از گزارشگران بدون مرز، دو روزنامه نگار دیگر، مجتبی لطفی و شهناز غلامی نیز در بازداشت بسر می برند.
نگرانی دولت جمهوری اسلامی برای نظارت بر اطلاعاتی که شهروندانش به آن دسترسی دارند باعث شده حدود پنج میلیون وب سایت در ایران فیلتر شود: سایت های سیاسی، سایت های مربوط به حقوق بشر، سایت های مربوط به گروه های اپوزیسیون. فیلترها تا بدانجا پیش می رود که حتی سایت های مربوط به موسیقی و زوج یابی نیز فیلتر می شوند. به عنوان مثال سایت Hamsarchat به دلیل اشاعه فرهنگ روسپی گری از سوی مسؤولان جمهوری اسلامی فیلتر شده است.
ولی با این که امکان دسترسی به اکثر سایت ها وجود ندارد و اینترنت با سرعت بالا نیز در دسترس همگان نیست، در ایران در حدود بیست میلیون نفر از اینترنت استفاده می کنند.
منبع: ال پائیس، ۲۳ ژانویه