ماجرای شکل گیری یک ترانه ماندگار؛
تو ای پری کجایی؟
شبی که آوای نی تو شنیدم
چو آهوی تشنه پس تو دویدم
نشانه ای از نی و نغمه ندیدم
تو ای پری کجایی
که رخ نمی نمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمی گشایی
من همه جا پی تو گشته ام
از مه و مهر نشان گرفته ام…
دل من سرگشته توست
نفسم آغشته توست
بر باغ رویاها چو گلت بویم
در آب و آیینه چو مهت جویم
تو ای پری کجایی؟
در این شب یلدا ز پیت پویم
به خواب و بیداری نخست گویم
تو ای پری کجایی؟
مه و ستاره درد من می دانند
که همچو من پی تو سرگردانند
شبی کنار چشمه پیدا شو!
میان اشک من چو گل واشو
تو ای پری کجایی؟…
حسین قوامی خواننده ی تصنیف جاودانه تو ای پری کجایی
سال 53-54
استودیو 8رادیو ایران
ارکستر گلها آماده نواختن قطعه مورد نظر است. قطعه نواخته می شود. حسین قوامی (فاخته ای) آهنگ را اجرا می کند و آهنگ در اولین چخش از رادیو بسیار موفق نشان می دهد و بسیار زود در بین مردم جایگاه خود را پیدا می کند.
چگونگی شکل گیری آهنگ:
هوشنگ ابتهاج (ه.ا.سایه) که مسوول موسیقی رادیو شده بود در تماس تلفنی با همایون خرم که مسوول برنامه پرطرفدار موسیقی به نامFM بود، قرار ملاقاتی را راجع به فعالیت ها و کارهایی که می خواهد در رادیو انجام بدهد، می گذارد و در جریان این ملاقات در منزل خودش، پیشنهاد ساخت آهنگی مشترک را به همایون خرم می دهد. و در این ملاقات ابتهاج آرشیو کامل کارهای خرم را برایش پخش می کند، آهنگ هایی که خود همایون خرم تا ان زمان وقت نکرده بود انها را گوش کند و به این ترتیب همایون خرم را تحت تاثیر علاقه خود به موسیقی قرار می دهد و او هم با توجه به سابقه شعری بسیارخوبی که از هوشنگ ابتهاج داشت قبول می کند که با ابتهاج همکاری کند. هوشنگ ابتهاج تا آن زمان در زمینه شعر و غزل بسیار کار کرده بود ولی در زمینه ترانه هیچ گونه فعالیتی نداشت. در جریان این ملاقات به همایون خرم گفت که بسیار دوست می دارد تا اولین تجربه اش در زمینه ترانه بر روی اهنگی از او باشد.
چهار روز بعد از این ملاقات، خود آهنگ به سراغ همایون خرم می اید. همایون خرم در این باره می گوید: “در منزل نشسته بودم که احساس کردم از هر طرف باران نت می بارد و پر از آهنگ شده ام. سریعا شروع به نوشتن اهنگ کردم و باور کنید در کمتر از سه ساعت آهنگ را نوشته و ساختم، البتاه این سه ساعت مجموع تمامی آن احساسات و برخورد خود آقای ابتهاج بود که واقعا عاشقانه موسیقی را دوست می داشت و حتی من را با کارهای خودم تحت تاثیر قرار داد.”
بعد از ساخت اهنگ اولیه و اصلی و بعد از هماهنگی و شرح حال و هوای آهنگ، کار گذاشتن کلام بر روی آهنگ آغاز می شود و هوشنگ ابتهاج هم با نهایت دقت و لطافت، کلامی مطابق با آهنگ و بار احساسی آهنگ بر روی آن می گذارد و در بعضی قسمت ها هم شاعر و آهنگساز از نظرات یکدیگر هم استفاده می کنند.
همایون خرم که در آن زمان و در برنامه FM با خوانندگانی مانند شجریان، قوامی، ایرج، شهیدی و… کار می کرد، خواندن آهنگ را به حسین قوامی معروف به فاخته ای می سپارد که در آن زمان 70 سال سن داشت و او هم این آهنگ را به زیبایی اجرا می کند تا یکی از آهنگ های ملی و ماندگار ایران به ثبت برسد. ترانه ای که در بین نسل جدید امروز هم پر طرفدار است و حتی بازخوانی هم شده است.