شاید فردا شاهد وقوع جنگ هایی باشیم که ازپیش تعیین شده اند. در اینجا صحبت از ایران و سوریه است. جنگهایی که بی شک تأثیر مستقیم بر زندگی ما و فرزندان مان خواهد داشت.
در آخرین موردی که به این مسأله اشاره شده، در روزنامه نیویورک تایمز به تاریخ ۲۱ ژوئیه بوده است. این روزنامه یکی از طرفداران وقوع جنگ به شمار می رود، چرا که همواره حامل پیام های “نظام آمریکایی” بوده. و گاهی با جزئیات بسیار کامل به موضوعاتی مانند گروه های جنایتکار اشاره می کند که چطور همزیستی بین المللی را به خطر می اندازند. و گاهی نویسندگان مقالات و حتی رییس این روزنامه اقدامات جنایتکاران را بسیار عادی و قابل قبول توصیف می کنند.
گاهی مغایرت هایی به چشم می خورد: “دولت اوباما فعلاً تلاش های دیپلماتیک خود را برای حل و فصل درگیری های سوریه کنار گذاشته”.
به ملغمه واژه های مختلف در این جمله توجه کنید: “فعلاً” نشان دهنده این است که بعداً امکان انجام تلاش های دیپلماتیک وجود دارد. واژه “تلاش ها” برای “حل و فصل دیپلماتیک” به خواننده این ایده را می دهد که تاکنون تلاش های اوباما یک نوع “حل و فصل دیپلماتیک” بوده ولی “متوقف شده”.
نیویورک تایمز در جمله بعدی خود می نویسد که “اوباما کمک به نیروهای شورشگر را افزایش داده و تلاش های خود برای ایجاد ائتلاف میان کشورها برای سرنگون کردن حکومت بشاراسد را دو برابر کرده”.
پس واژه “افزایش داده” نشان دهنده آن است که این کمک ها از قبل وجود داشته. تا همین جا می بینیم که ایالات متحده در حال نقض منشور سازمان ملل است و تلاش می کند کشوری با تمامیت ارضی را از خارج سرنگون سازد. و سپس می نویسد “تلاش هایش را دو برابر کرده”. این بدین معنی است که ایالات متحده طی یک سال اخیر هزینه جنگ علیه سوریه را پرداخت کرده و در نهایت نیویورک تایمز به ما می گوید که اینها همه “حل و فصل های دیپلماتیک” است.
پس اینها همه نقشه هایی برای سرنگون کردن یک دولت بوده و هست. نیویورک تایمز در ادامه می نویسد که “مذاکراتی با ترکیه و اسراییل در خصوص این موضوع و سرنگونی حکومت سوریه انجام شده”. پس می بینیم که حق “نابودی زرادخانه های یک کشور” به راحتی به اسراییل داده شده. درعین حال می بینیم که اعضای القاعده ازطریق هوایی از انگلستان، آمریکا و فرانسه وارد این کشور می شوند و در دستگاه های اطلاعاتی در دمشق علیه ژنرال های اسد سوءقصد انجام می دهند. اینها مواردی است که به عنوان عملیات تروریستی تلقی می شوند.
نیویورک تایمز می نویسد که دولت اوباما تسلیحات برای نیروهای شورشگر تأمین نمی کند، بلکه “اطلاعات فنی و تجهیزات ارتباطاتی می دهد” تا توان مبارزاتی نیروهای اپوزیسیون را افزایش دهد.
همان طور که ملاحظه می کنید همه چیز به شیوه کاملاً دیپلماتیک در جریان است. آندرو جی تابلر از مؤسسه سیاست خاورنزدیک در واشنگتن می گوید: “ما خواستار نابودی کنترل شده حکومت اسد هستیم.” و سپس با احتیاط کامل می افزاید: “ولی به مانند هر نابودی کنترل شده ای، همواره مسایلی وجود دارد که ممکن است خوب پیش نرود.” بله دقیقاً. سخنان او ما را به یاد سه “نابودی کنترل شده” در۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ انداخت.
حیف است که چین و روسیه پذیرفته اند در این “تلاش های دیپلماتیک” سهیم باشند. واشنگتن همه چیز را با هم می خواهد: سرنگونی اسد، ایجاد یک حکومت همسو در سوریه و موافقت همه کس با نقشه هایش.
منبع: کی برشا، ۳۰ ژوئیه
