متقاعد کردن بوش برای کمک

نویسنده

‏‏bush798.jpg

دولت فرانسه در سال 1831 اشراف زاده ای به نام الکسی دوتوکویل را به امریکا اعزام کرد تا سیستم زندان های این کشور را ‏بررسی کند. او در این سفر مجذوب روند سیاسی این کشور شد و اثری کلاسیک در این رابطه خلق کرد: “دموکراسی در امریکا”. ‏حال یک قرن و نیم پس از آن، در زمان ریاست جمهوری سارکوزی شاهد سفرهای وی به امریکا هستیم؛ هر چند که این سفرها ‏به خلق اثر “کلاسیک” دیگری منجر نمی شود.‏

‏ شاید دیدارهای رییس جمهور سارکوزی از امریکا نیز به اندازه اقامت توکویل در این کشور منجر به پیشرفت روابط فرانسه و ‏امریکا شود. ‏

یکی از مسائل کلیدی امروز اتخاذ یک سیاست مشترک اروپایی-امریکایی درخصوص ایران است. رییس جمهور سارکوزی به ‏منظور تقویت مواضع دیپلماسی غرب و هشدار نسبت به گزینه نظامی، درحال یافت راه حلی مؤثر برای تهدیدهای تهران است. پس ‏از آن، ایالات متحده نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و یگان فرامرزی آن تحت عنوان “نیروی قدس” را در لیست سازمان های ‏تروریستی وارد کرد. در این میان، سه بانک اصلی ایرانی و اسامی تعدادی از فرماندهان عالی رتبه نیز در لیست تحریم ها قرار ‏گرفت. ‏

تلاش ایالات متحده در اعمال تحریم علیه ایران در زمانی روی داده که تهران با تغییر و تحولات بزرگی دست به گریبان بوده است. ‏یکی از این تحولات بزرگ عزل علی لاریجانی از هیأت مذاکره کننده هسته ای و اعطای مقام ریاست مجلس ایران به او بود. ‏جایگزین کردن لاریجانی با یکی از شخصیت های مورد حمایت رییس جمهور احمدی نژاد به خوبی نشان داد که رییس جمهور ‏قصد اثبات تسلط خود بر امور کشوری را دارد و اینکه تهران به هیچ وجه نمی خواهد از مسابقه هسته ای نظامی خود عقب نشینی ‏یا چشم پوشی کند. تیک تاک ساعت ایران تاکنون بسیار سریع تر از ساعت دولت های غربی پیش رفته. ‏

داشتن سیاست منسجم درخصوص ایران میان کشورهای غربی یک مورد ضروری است، نه تجملاتی. بسیار مهم است که امریکا و ‏اروپا یک صدا از صلح سخن بگویند. بی شک واشنگتن نمی تواند به تنهایی این بحران را حل و فصل کند. کشورهای عضو ‏اتحادیه اروپا مهم ترین شریک تجاری ایران به شمار می روند و 35 درصد از سهم کل این بازار را دراختیار دارند. به همین دلیل، ‏اتحادیه اروپا می تواند یک فشار اقتصادی قابل توجه را بر ایران اعمال کند، ولی ازطرف دیگر، پاریس و واشنگتن باید به منظور ‏پیش بردن رویدادها در صحنه سیاسی ایران، تغییر و تحولاتی در زندگی روزمره مردم این کشور به وجود آورند. ‏

به یاد داریم که دانشجویان در تظاهرات خود به طور آشکار و با سر دادن شعار “مرگ بر دیکتاتور”، احمدی نژاد را از دانشگاه ‏راندند. و از چندین تظاهرات دیگری که توسط فعالان حقوق زنان و حقوق بشر برگزار گردیده نیز به خوبی می توان دریافت که ‏دولت جمهوری اسلامی در مرکز نارضایتی و سرخوردگی مردم قرار گرفته است. ‏

نزدیک شدن رییس جمهور سارکوزی به رییس جمهور امریکا بیش از هر چیز روی سه گزینه مهم استوار بوده: دیپلماسی، عملیات ‏نظامی و یافت یک راه حل برای معضل ایران ازطریق مردم این کشور و با حمایت از نیروهای دموکراتیک مخالف دولت. در ‏حالی که هرچه بیشتر اروپا روی گزینه دیپلماتیک پافشاری کند و در نهایت شکست بخورد، واشنگتن و تل آویو بیشتر به سوی ‏دورنمای گزینه نظامی گام برخواهند داشت. ‏

ایالات متحده و اروپا برای جلوگیری از رویارویی با ایرانی مجهز به سلاح اتمی و یا وقوع جنگ باید رو به سوی گزینه سوم، ‏یعنی راه حل از طریق مردم ایران، آورند. نقشی که اپوزیسیون ایرانی در این رابطه ایفا خواهد کرد، یک نقش بسیار کارآمد و ‏نتیجه بخش خواهد بود. در یک تحقیق انجام شده توسط گروه فکر “کمیته سیاست ایران” در سال 2006 در واشنگتن، توجهی که ‏دولت تهران به صورت عمومی نسبت به گروه های مختلف اپوزیسیون قائل است مقایسه شده. ‏

رییس جمهور سارکوزی هنوز این فرصت را دراختیار دارد تا بتواند در اتخاذ تصمیم در مورد گروه های اپوزیسیون ایرانی به ‏بوش کمک کند. بی شک الکسی دوتوکویل از اینکه یک رییس جمهور فرانسوی روابط میان امریکا و فرانسه را بهبود بخشیده و در ‏تقویت دیپلماسی و جلوگیری از جنگ نقش اساسی ایفا می کند احساس غرور خواهد کرد.‏

منبع: فیگارو، 7 اکتبر ‏

مترجم: علی جواهری