خانواده های مهدی افشار نیک، علی اکرمی و محمد حیدری از تماس تلفنی این سه روزنامه نگار خبر دادند و به “روز” گفتند همچنان از محل نگهداری، اتهام و وضعیت این روزنامه نگاران بی خبرند.
به گفته خانواده ها، این سه روزنامه نگار که چهارشنبه هفته گذشته بازداشت شده اند در اولین تماس تلفنی خود تنها به احوالپرسی پرداخته و درباره وضعیت خود هیچ سخنی نگفته اند.
مهدی افشارنیک، علی اکرمی و محمد حیدری 13 مهرماه در منزل شخصی خود بازداشت شدند؛شعبه دوم بازپرسی دادسرای اوین در پاسخ به پی گیری خانواده های آنها گفته است که این روزنامه نگاران به قرار بازداشت خود اعتراض کرده اند و اعتراض شان به دادگاه انقلاب ارسال شده است.
بازپرس دادسرای اوین همچنین به خانواده های این سه روزنامه نگار گفته بود که روند رسیدگی به اعتراض این روزنامه نگاران بین یک و نیم تا دو ماه طول می کشد.
اولین تماس تلفنی
مهدی افشار نیک روز گذشته در تماسی کوتاه با خانواده تنها به احوالپرسی پرداخت؛ همسرش به “روز” میگوید: بعد از چند روز نگرانی و بی خبری مطلق از مهدی، او دیروز بالاخره تماسی کوتاه گرفت منتهی هیچ حرفی از وضعیت اش نزد و فقط احوالپرسی کرد. هرچه سئوال کردم فقط گفت نمی توانم جواب بدهم. پرسیدم کدام بند هستی؟ وضعیت ات چطور است و.. ؟ اما فقط گفت نمی توانم صحبت کنم. پرسیدم خوب هستی؟ گفت شما نگران نباشید.
شهلا صفی پور می افزاید: در اصل تنها صدای مهدی را شنیدیم؛گفت نگران نباشید. همین. یعنی هیچ خبری از او و وضعیت اش نداریم. شنبه که برای پیگیری به دادسرا رفته بودیم گفتند امکان ملاقات وجود ندارد بااین حال پنج شنبه که می گویند روز ملاقات زندان اوین است به زندان اوین می روم به امید اینکه بتوانم با مهدی ملاقات کنم. نمی توانم طاقت بیاورم؛نمیدانم در چه شرایطی است برای همین خیلی نگران ام بخصوص اینکه مهدی مشکل فشار خون دارد و تحت فشار عصبی که قرار می گیرد فشار خونش به شدت بالا میرود و همین مساله باعث نگرانی شدید ما شده است. امیدوارم حداقل بگذارند مهدی را ببینم و بدانم وضعیت جسمانی او چگونه است.
همسر مهدی افشارنیک پیش از این به “روز” گفته بود در دادسرای اوین به او گفته اند اتهام همسرش اقدام علیه امنیت ملی است.
خانم صفی پور از محل نگهداری همسرش ابرازبی اطلاعی کرده و گفته بود که این روزنامه نگار موقع بازداشت اشاره کرده که بازداشت کنندگان او از سپاه هستند.
بی اطلاعی معاون دادستان
مهری قاسم پور، همسر محمد حیدری نیز در مصاحبه با “روز” از تماس تلفنی کوتاه همسرش خبر می دهد و می گوید: محمد حدود ساعت 6 عصر بود که تماس گرفت و فقط احوالپرسی کرد. اجازه هیچ صحبتی نداشت چون هر چه پرسیدم جواب نداد؛ تنها گفت که شرایطش خوب است و از ما خواست نگران نباشیم.
خانم قاسم پور که روز گذشته برای پی گیری وضعیت همسرش به دادستانی مراجعه کرده بود میگوید: جواب دقیقی به ما ندادند گفتند پرونده اش اینجا نیست و باید بروید مجددا از دادسرای اوین پی گیری کنید.
او می افزاید: میخواستیم دادستان را ببینیم اما نشد و معاون او را دیدیم او هم به صورت شفاف و دقیق هیچ چیزی به ما نگفت؛فقط گفت رونداین طور موارد تا یک ماه طول می کشد. از او درباره محل نگهداری محمد پرسیدیم و گفتیم حداقل بگویید کدام بند و در چه وضعیتی است که اظهار بی اطلاعی کرد و این برای ما هم خیلی عجیب بود هم باعث نگرانی مان شد که چطور معاون دادستان نمیداند روزنامه نگاری که بازداشت شده کجا نگهداری می شود.
شقایق خانزادی، همسر علی اکرمی نیز در مصاحبه با “روز” از تماس تلفنی همسرش خبر می دهدو می گوید: علی روز جمعه تماس گرفت و فقط احوالپرسی کرد. هر چه هم پرسیدم فقط امیدواری داد که به زودی حل می شود و دیگر هیچ خبر دیگری نداریم.
خانم خانزادی در خصوص پی گیری های خود در قبال وضعیت همسرش میگوید: دیروز دادستانی رفتیم و تنها توانستیم نامه ای که درباره وضعیت علی نوشته بودیم ارائه دهیم. امروز هم به زندان اوین مراجعه خواهیم کرد شاید بتوانیم آنجا اطلاعاتی بگیریم. نمیدانم فعلا که هیج خبری نیست.
گاز اشک آور و سلاح ممنوع!
همزمان وب سایت کلمه از نصب پلاکاردی در مقابل در اصلی سالن ملاقات زندان اوین خبر داده که خانواده های زندانیان را از بردن گاز اشک آور و سلاح های سرد و گرم برحذر داشته.
براساس این گزارش مقابل در اصلی سالن ملاقات زندان اوین در نزدیکی میدان درکه تهران، پلاکارد بزرگی نصب شده که در آن، مسئولان این زندان خانواده ها را از آوردن وسایلی چون گاز اشک آور،
سلاح های گرم و سرد و دوربین های خاص برحذر داشته اند.
وب سایت کلمه در این زمینه پرسیده است: این تابلو چه مفهومی دارد و این همه افرایش کنترل برای یک ملاقات بیست دقیقه ای زندانی با خانواده از پشت لایه های فلز و سیمان برای چیست؟ مگر خانواده زندانیان سیاسی دسترسی به گاز اشک آور و باتوم دارند که از آنها درخواست می شود این وسایل را همراه نداشته باشند و مگر کسی از این مردم به چنین وسایلی دسترسی دارد؟ البته جز ماموران امنیتی و دولتی که در سالهای اخیر از این وسایل برای سرکوب مردم بی گناه استفاده کرده اند. نصب این پلاکارد در حالی صورت گرفته که براساس همین گزارش از چند هفته پیش در مقابل در ورودی سالن ملاقات زندان اوین تعدادی مامور مرد و زن، کیف و وسایل شخصی خانواده های زندانیان را بررسی می کنند و تلفن های همراه خانواده ها را از آنها می گیرند. در گذشته چنین کنترلی بر خانواده ها اعمال نمی شد، چرا که بیشتر زندانیان که به ملاقات کابینی با زندانی شان می روند، هیچ گونه تماسی با آنها ندارند و در ملاقاتهای حضوری هم همه ی اشیاء همراه خانواده ها قبل از ورود به سالن ملاقات حضوری، ضبط می شود و خود آنها هم توسط ماموران بازرسی زندان اوین مورد تفتیش دقیق بدنی قرار می گیرند. این بازرسی برای یک ملاقات از پشت شیشه های قطور و میله های آهنی، جای پرسش های زیادی را برای خانواده های زندانیان باقی گذارده است.
کابین های ملاقات زندان اوین با شیشه های قطور و دو جداره و گفت‌وگوی خانواده و زندانی از طریق گوشی تلفن و همچنین پایان گفت‌و‌گو با پایین آمدن ناگهانی یک پرده پارچه ای، اثرات مضری بر روحیه خانواده و زندانی دارد، تا جایی که به توصیه روانشناسان، زندانیانی که فرزند خردسال دارند، از این ملاقات ها برحذر داشته شده اند.
