“رخت چرک را باید در نزد خانواده شست.” این جمله دقیقاً مخالف با تبادل نظرهایی است که در نامه های تند رد و بدل شده میان رییس جمهور فوق محافظه کار سابق، محمود احمدی نژاد، و معاونش، محمدرضا رحیمی، دیده می شود. تیرگی روابط میان این دو زمانی آغاز شد که وی، به عنوان معاون رییس جمهور بین سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳، در ۲۱ ژانویه به جرم “فساد مالی” به ۵ سال و ۹۱ روز زندان و پرداخت جریمه‌ای در حدود ۳ میلیارد و ۸۵۰ میلیون تومان [معادل ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار یورو] محکوم شد. از آن زمان، این دو دوست سابق گرمابه به شدت علیه یکدیگر موضع‌گیری کرده‌اند.
چهار روز پس از اعلام رسمی حکم دادگاه، دفتر رییس جمهور سابق، بیانیه ای را صادر کرد که هدف اش حمایت از همکار سابق نبود، بلکه در آن آورده شده محکومیت وی هیچ ارتباطی با دو دولت پیاپی محمود احمدی نژاد ندارد. در این بیانیه، رییس دولت سابق بر این مسأله تأکید ورزیده که “تمامی مسایل مربوط به آقای رحیمی […] به سال های ۲۰۰۷ بازمی گردد که وی ریاست دیوان محاسبات کشور را، به عنوان نهادی زیرمجموعه مجلس، برعهده داشته.”
محمود احمدی نژاد محکومیت معاون سابق خود را به عنوان “حربه‌ای برای حمله” می بیند که می تواند ازسوی دولت حسن روحانی علیه دوران ریاست جمهوری وی مورد استفاده قرار گیرد.
محمدرضا رحیمی به دلیل این بدگمانی و عدم حمایت ازسوی رییس سابق خود ناگهان نامه سرگشاده ای را به محمود احمدی نژاد نوشت که محتویات آن به دلیل وجود برخی افشاگری ها و لحن شدیدش همگان را متعجب ساخت. او در ابتدای نامه خود به تاریخ ۲۷ ژانویه با اشاره به یکی از مصراع های سروده شده توسط سعدی، شاعر بزرگ ایرانی، می نویسد: “چون دوست دشمن است شکایت کجا برم؟”
“زندگی سالم”
او سپس جملات بسیاری را در وصف دوستی “دیرینه” خود با احمدی نژاد می نویسد که با رنجش و خیانت هایی توأم گشته. او می نویسد: “ آقای احمدی نژاد، دوست عزیز و قدیمی! با اطلاعی که به صحت و سلامت زندگی من که از نزدیک با آن آشنا هستید داشتید، آیا بهتر نبود گواهی می‌دادید که من به بیت المال خیانت نکرده‌ام؟ […] شاید فراموش کرده‌اید که رحیمی محکوم امروز، چوب لجبازی‌ها و آبروبری‌های گاه و بیگاه شما را می‌خورد.”
محمدرضا رحیمی همچنین می نویسد زمانی که رییس جمهور سابق از وی خواست از کاندیداتوری خود در آخرین انتخابات ریاست جمهوری به نفع اسفندیار رحیم مشایی منصرف شود، “بازی را بار دیگر در صحنه رفاقت باختم”.
اسفندیار رحیم مشایی به دلیل اتخاذ مواضعی که چندان براساس اسلام نبود، درنهایت توسط شورای نگهبان از انتخابات ریاست جمهوری برکنار شد. رحیمی در جای دیگری از نامه اش می نویسد: “هربار که به مشورت می‌نشستیم به سروش آسمانی کذایی بیشتر توجه می‌کردید تا مشورت‌های ناشی از تجربه های مختلف من.”
او همچنین می نویسد: “همه آنچه ظرف چندین سال بر من رفته است، یک طرف ماجرا است و البته این زخم وقتی «کاری» می شود که جنابعالی نیز مصلحت را در آن می‌جویید که دامن خود را از آن برچینید!”
منبع: لوموند، ۲۸ ژانویه
