سایمون تیسدال
نبرد جناحی، هذیان گویی و خرافه پرستی، بی کفایتی اقتصادی و تعمیق شکاف با غرب، خصوصیاتی است که رهبری محمود احمدی نژاد برای ایران به ارمغان آورده است. انتخاب وی برای دور دوم ریاست جمهوری، از میان سرکوب خونین مخالفان در سال 2009، اکنون با اعدام های دسته جمعی و موج سرکوب های، چهره سبعانه تری از این دولت را به نمایش گذارده است.
دسترسی به اخبار کاملا موثق در کشوری که اطلاع رسانی مستقل تقریبا به خاطره ای دور دست تبدیل شده، کار دشواری است. ولی گروه های مدافع حقوق بشر، ناظران بین المللی و متخصصین ایرانی همه متفق القول هستند که رژیم ایران دست به یک سلسله کشتار های فله ای زده است. این کار بظاهر علیه قاچاقچیان و سایر جنایتکاران انجام می شود. در واقعیت، به گفته فعالین، تهران اکنون در کار ارعاب مردم است و این کار را از طریق اعدام ها پنهانی انجام می دهد تا مخالفان سیاسی و ناآرامی های احتمالی ناشی از شورش مردم کشورهای عربی را مهار کند.
به گفته عفو بین المللی ایران به اعدام 190 نفر، از ژانویه تا آخر ماه ژوئن سال جاری، اذعان دارد ولی تعداد 130 اعدام اظهار نشده نیز در این میان وجود دارد. این ارقام ایران را در رده بالای اعدام در سال جاری قرار می دهد. در سال 2010، بنا بر اظهارات مقامات رسمی 252 نفر درایران اعدام شدند، که گفته می شود 300 نفر دیگر را نیز باید به تعداد کشته شدگان این سال افزود.
عفو بین المللی، که یک سازمان مستقل نظارتی است می گوید تصویر واقعی از این هم وخیم تر است. این سازمان می گوید 25 نفر در یک روز ـ- 3 ژوئیه -ـ در زندان قزل حصار کرج در غرب تهران به دار آویخته شده اند. این اعدام ها، که گفته می شود مربوط به قاچاقچیان است، در رسانه های رسمی بازتاب پیدا نکرد. در همین گزارش ذکر شده است که هفت نفر در همان روز در زندان اوین تهران به دار آویخته شده اند. در این گزارش همچنین به اعدام های دسته جمعی تائید نشده در زندان های خراسان نیز اشاره شده است.
کمپین بین المللی حقوق بشر ایران، که آنهم یک سازمان مستقل است، ماه گذشته گزارش داد که 26 نفر از زندانیان زندان وکیل آباد در مشهد روز 15 ژوئن به دار آویخته شده اند. این گزارش به گفته محمود ذوقی، دادستان مشهد، اشاره می کند که اذعان داشته که در دو سال و نیم گذشته “تعداد زیادی اعدام” انجام شده است. ذوقی گفت: “آمار اعدام ها متناسب است و رسانه های خارجی اغراق می کنند.”
تعداد به دار آویختن در ملا عام هم افزایش یافته است. به گزارش عفو بین المللی از سال 2011 تعداد 13 مرد در انظار عمومی به دار آویخته شده اند. ایران همچنین با پشت کردن به تعهدات بین المللی خود دو نوجوان را در بند عباس در 20 آوریل اعدام کرد. در مجموع با میانگین دو اعدام در روز در سال جاری ، ایران بعد از چین در مقام دوم درجهان قرار دارد.
اعدام در انظار عمومی بوسیله آویزان کردن شخص از یک جرثقیل ساختمانی و بلند کردن وی در ارتفاع بالا انجام می شود. مارک والاس، یکی از سفرای سابق آمریکا و رئیس گروه اقدام علیه برنامه هسته ای ایران گفت باید تهران را وادار به توقف این اقدامات کرد. وی گفت: “جامعه بین المللی باید خواستار پایان یافتن این روش وحشیانه کشتارشود و عیله نقض حقوق بشر دراین کشور اقدام کند.”
وی گفت: “بی دلیل نیست که ایران درست در زمانی که جنبش های خاورمیانه درحال اوج گیری هستند، به اعدام های بیشتری در انظار عمومی دست زده است. از چه راه دیگری بهترمی تواند با «افکار خطرناک» همسایگان مبارزه کرد؟ بر همین منوال جای تعجب ندارد که ایران در سرکوب مردم سایر کشورهای منطقه نظیر سوریه نیز نقش داشته باشد.” ادعای اخیرتوسط خزانه داری آمریکا مطرح شده است.
شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل، به کمک سازمان های مدافع حقوق بشر، موفق شد در ماه فوریه از انجام یک اعدام در ایران جلوگیری کند؛ ولی اکنون پس از یک دوره وقفه در این زمینه، دوباره موج اعدام ها تشدید شده است. از آن زمان، ایران از پذیرفتن احمد شاهید، فرستاده ویژه سازمان ملل از شورای حقوق بشر این سازمان خودداری کرده است.
عبادی می گوید رژیم از اتهامات جنایی، بخصوص قاچاق مواد مخدر، به عنوان پوششی برای اعدام های سیاسی استفاده می کند. وی گفت: “مقامات ایرانی نشان داده اند که تنها به سرکوب آن عده که به انتخابات مجدد محمود احمدی نژاد اعتراض دارند اکتفا نمی کند؛ بلکه اکنون به اعدام آنها متوسل شده است. آنها از این تاکتیک آشنا استفاده می کنند که اعدام های سیاسی را توام با انجام اعدام مجرمان جرائم جنایی انجام می دهند. این گونه اعدام ها، اگر دنیا سکوت کند، ادامه پیدا خواهد کرد.”
منبع: گاردین - 7 ژوئیه 2011
