شریان های انسانی…
نمایشگاه نقاشی های امین نورانی در گالری اثر تهران برپاست. همکارمان در تهران گزارشی از رویداد هنری را آماده کرده است که در ادامه می خوانید…
حضور قدرتمند طراحی و نقاشی فیگوراتیو در هنر امروز شکلی قاطعانه، پر رنگ و واضح را به خود اختصاص داده، و این حضور مولفه های هنر تجریدی و تزیینی را به چالش جدی فرا خوانده است. نقاشی آبستره که امروز کمرنگ تر از دهه های پیشین خود را می نمایند، با اضافه کردن فیگور به هستی خویش در جستجوی جانی تازه می باشد. اما طراحی و نقاشی از انسان و رویکردهای معطوف به آن هنوز سرچشمه های جوشانی در خود می پروراند که بارقه های نوزایی و کشف افق های تازه از آن امید می رود. در واقع شناخت و نگاه عمیق به “انسان” مصافی جدی است که توانایی ممارست و رویکردهای مطالعاتی فراوانی را طلب می کند. در این بین هنرمندانی که خصوصا به عنوان “طراح” قصد طی طریق کردن در این مسیر را دارند، می بایست علاوه بر نگاه تیز بین و شکافنده، آگاهی به گذشته و حال اقلیم خود داشته باشند. چرا که انتخاب “طراح بودن” به معنای واقعی، فقط به سیاه کردن کاغذ و خط خطی کردنهای بیهوده و بازیهای فرمالیستی نمی باشد. بلکه حقیقتا در دست گرفتن نبضی است که شریانهای منتهی به آن سرچشمه از “واقعیت” و شناخت دنیای پیرامون دارد. تیغ تیز “جراح واقعیت” بیرون کشنده احساسات عمیق بشری نسبت به جهان پیرامونش است و واقعیت را با کالبدی نوین در معرض چشمان ما قرار می دهد.
امین نورانی در طراحی آثارش با موضوعات فیگوراتیو انسانی دراین نمایشگاه نگاه خاص خودرا دارد و با همین بینش به بازآفرینی محیط خود می پردازد با نمایشی تئاتر گونه ومتحرک وبا درک تواناییهای حسی محیطی خود و آن هم با نمایش ساده ترین و در عین حال ضروری ترین اجزاءبا شیوه ی مختص به خود کار خود را به اثری زنده مبدل می کند،برای او نقاشی همانند زندگی کردن است.
این نقاشی ها با وارد کردن تصویر در سطوح انتزاعی و در عین حال با فرمهای فیگوراتیو بسیار ساده شده و با حساسیت و نوآوری جدیدی در دنیای سوژه های فیگوراتیو نقاشی ایرانی می تواند تحولی ایجاد کند.
چشم اندازی که نورانی در این مجموعه نقاشی هایش ارائه می کند، در عین حال که فضاهایی محدود و محبوس به نظر می آیند، اما خالی و فاقد حیات نیستند. اتفاقا اجزا و عناصر متعدد و ریز و درشتی در این فضاها جای گرفته اند و به حیاتی متفاوت مشغولند.
ماهیت مفهومی این آثار، به نظر می رسد نه به صورت مطلق، گویای تنگناها و گرفتار شدن‌ها باشد. گرفتاری در فضاهایی بسیار محدود و پر از مانع شاید رویکرد فیگوراتیو نقاشی های او هم زاییده ی بیان نسبتا روایی او از این مفهوم باشد.
نورانی خود درباره آثارش در این نمایشگاه می‌گوید: همواره در نقاشی هایم رفتاری خلاق با پدیده ها و موضوعات دارم و هیچ گاه مرز مشخصی برای آن ها تعیین نمی کنم. به نقاشی انسان و فیگوراتیو پیکره انسان علاقه دارم، همچنین تقید به رفتار نقاشانه و نقاشی روی بوم را همواره در خود احساس می کنم.
نگاه نقاش در این روایت ها، همان “دانای کل” است که ناظر و مشرف بر اموراست، درست بر خلاف انسان و عناصری که در نقاشی هایش خلق کرده، که به هیچ عنوان قضایا را تشخیص نمی دهند و تنها بقایی نباتی را تجربه می کنند.
رنگ ها در نقاشی های این هنرمند تاثیری بیان گر و تکمیلی بر مفهوم را ارائه می کنند؛ و در پرداخت نور و سایه، با تضاد های رنگی شدیدی مواجه نمی شویم؛ همانطور که فضاهای بسته و نورهای مصنوعی ایجاب می کنند.
حرکتهای قلم نقاش در این آثار از رهایی خاصی برخوردار است و نوعی ریتم موسیقی وار القاء می کند که در این مورد خود هنرمند نیز با این موضوع موافق است که در حین طراحی به موسیقی نیز گوش می سپرده و در فضایی که مدلهایش، فیگورهای طرحهایش بودند، جریان داشته است. نکته بسیار مهمی که در آثار نورانی موج می زند نفوذ او به درون افکار و روح فیگورهاست.
در این آثار نورانی توانسته با به کارگیری نقوش رنگی متنوع و شیرین کاریهایی که خاص خود اوست کل اثر را از حالت تکراری گونه و کسالت بار خارج کند و نوعی تازگی و طراوت را به درون آنها بدمد. در کل می‌توان گفت کمپوزیسیونهای وی درنقاشی هایش با آن رنگهای آنالیز شده و با آن وسواس و دقت در اجرای تمیز و بی‌خدشه، همراه با حفظ و رعایت نظم و ترتیب خطوط کناره‌ای فرمها و شکلها، نهایتا ما را با “فضاهایی” محسوس مواجه می‌سازد. “فضایی” که از نظر کارآشنایان و صاحب نظران هنر نقاشی، حضور و وجودش در اثر هنری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و میزان درک هر هنرمند از این “فضا” و همچنین توان وی در نمایش آن، می تواند یکی از مولفه‌‌های مهم و تعیین کننده ارزش گذاری آثار به شمار آید. سطوح تخت و آنالیز شده نورانی به حکم تقسیمات متناسب بخشهای تاریک و روشن اثر و همچنین خوش ذوقی و خوش فکری وی در انتخاب بعضی از فرمها و المانها و همچنین استفاده از تاشها و اشاراتی که بعضا فرمهای سایه‌ها را به نمایش می‌گذارد، توانسته از این “فضا” و یا “حس فضا” برخوردار شود.
امین نورانی متولد 1343 تهران و کارشناس نقاشی از دانشکده هنرهای زیبا است. او که عضو پیوسته انجمن هنرمندان نقاش ایران است، پیش از این آثارش را در بیشتر از 20 نمایشگاه گروهی و انفرادی به نمایش درآورده است.
نمایشگاه آثار امین نورانی تا 6 دی میزبان علاقمندان خواهد بود. گالری “اثر” در خیابان ایرانشهر، کوی برفروشان، شماره 16 واقع است.