در حالیکه بسیاری ازسیاسی زندانیان سیاسی از حق مرخصی محروم اند، برخی از آن‌ها با اتهامات جدیدی نیز روبه‌رو و در دادسرا حاضر شده‌اند. علاوه بر این طی هفته گذشته تعدادی از فعالان سیاسی و مدنی برای اجرای احکام به زندان احضار شده اند.عبداللهمومنی، سخنگو و رییس شورای مرکزی سازمان ادوار تحکیم، از جمله این زندانیان است که با وجود محکومیت 4 سال و یازده ماهه، مجددا برای تفهیم اتهامات جدید در دادسرای زندان اوین حاضر شد. با همسر عبدالله مومنی و همسر ابوالفضل قدیانی در مورد وضعیت این زندانیان گفت و گو کرده ایم.
فاطمه آدینه‌وند، همسر مومنی، در مصاحبه با “روز”، درباره اتهامات جدید عبدالله مومنی می‌گوید: “عبدالله را به دلیل نامه‌ای که خطاب به رهبری نوشته بود، احضار کرده‌اند.قبل از این هم چندین بار گفته بودند به دلیل انتشار آن نامه به عبدالله مرخصی نمی‌دهند. این‌بار هم که او را به دادگاه برده‌اند”.
مومنی در نامه خود خطاب به رهبر جمهوری‌اسلامی، به شرح شکنجه‌هایی پرداخته بود که در زمان بازداشت در مورد وی اعمال شده بود.
همسر این فعال سابق دانشجویی درباره اتهامات مومنی می‌گوید: “به من و عبدالله می‌گویند چرا نامه نوشته‌اید یا مصاحبه می‌کنید. ما صادقانه آ‌نچه را که اتفاق افتاده حکایت کردیم. الان به خاطر نقل صادقانه اتفاقاتی که در دوران بازجویی رخ داده، عبدالله متهم به نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی شده است”.
آدینه‌وند ادامه می‌دهد: “عبدالله در زندان دچار بیماری پوستی شده است. ناراحتی کلیه او هم که سابقه داشته است. امروز به من گفت پرده گوش‌اش هم دچار مشکل شده و عفونت کرده. پزشک زندان بارها اعلام کرده که عبدالله باید برای درمان به خارج از زندان منتقل شود، اما به خاطر همین نامه به او مرخصی نمی‌دهند. این در حالی است که هم ناراحتی پوستی و هم پاره شدن پرده گوش عبدالله، بعد از دوران بازجویی اتفاق افتاده است”.
قدیانی گفت از این افراد درخواستی نکنید
ابوالفضل قدیانی، عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب، مسن‌ترین زندانی سیاسی حامی جنبش سبز هم در زندان اوین است. وی به یک سال حبس تعزیری محکوم شده و برای گذراندن دوران محکومیت خود در بند 350 است.
زهرا رحیمی، همسر قدیانی، درباره وضعیت او به “روز” می‌گوید: “امروز [دوشنبه] آقای قدیانی را دیدم. ایشان روحیه بسیار مناسبی دارند. قرار بود با توجه به نظر پزشکی قانونی، برای چک‌آب به بیمارستان منتقل شوند که متاسفانه این اتفاق نیفتاد”.
وی توضیح می‌دهد: “آقای قدیانی از قبل پرونده پزشکی داشتند. علاوه بر تیرویید، ایشان هم مشکل قلبی دارند و هم پروستات.مااین پرونده پزشکی را به زندان فرستادیم. پزشکی قانونی بعد از معاینه اعلام کرد ایشان حتما نیاز دارند که به خارج از زندان منتقل شوند. دو هفته پیش هم از دادستانی با من تماس گرفتند و اعلام کردند از پزشک وقت بگیرم تا آقای قدیانی به آن‌جا منتقل شود،اما این اتفاق امروز نیفتاد”.
زهرا رحیمی با اشاره به اینکه بعد از مراجعه به دادستانی، متوجه شده نامه‌ای برای زندان فرستاده نشده، می‌گوید: “برای این کار باید از دفتر دادستانی نامه‌ای به زندان می‌فرستادند تا امکان این مساله فراهم شود. ابتدا به من گفتند که نامه فکس شده و باید از اوین پیگیری کنم. بعد از اصرار من، متوجه شدم اساسا نامه‌ای به زندان ارسال نشده است. قول مساعد دادند که این اتفاق هفته آینده رخ دهد”.
اما چرا خانواده قدیانی برای این زندانی سیاسی درخواست مرخصی پزشکی نمی‌دهند؟ آیا دادستانی با این امر مخالفت می‌کند؟خانم قدیانی می گوید: “واقعیت این است که ما چنین درخواستی نداده‌ایم. آقای قدیانی تاکید کرده‌اند که نباید به هیچ وجه چنین درخواستی از این افراد داشت. او معتقد است مرخصی، مرخصی پزشکی، ملاقات حضوری، تماس تلفنی و … از حقوق زندانیان است و مسوولان موظف‌اند براساس قانون این امکانات را در اختیار زندانیان قرار دهند. به همین دلیل معتقدند نباید در این زمینه‌ها درخواستی نوشت. حتی برای بحث معاینه ایشان نیز، من در برگه درخواست فقط نوشتم اقدام کنید”.
بازداشت سعید جلالی‌فر
سعید جلالی فر، فعال حقوق بشر روز یکشنبه، بازداشت و به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل شده است. آن‌گونه که هرانا گزارش داده، بازداشت این فعال حقوق بشردرحالی صورت گرفته که تاکنون دادگاهی جهت محاکمه وی تشکیل نشده است. و ی که درآذرماه ۸۸ بازداشت شده بود،اواخر اسفند ماه همان سال با قرار وثیقهٔ ۱۰۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد. برخی منابع اعلام کرده‌اند که مراجعه وی به زندان اوین جهت جلوگیری از به اجرا گذاشتن وثیقه وی بوده است.
در همین حال، مهران فرجی، روزنامه‌نگار، به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظالم به یک سال حبس محکوم شد. این حکم توسط شعبه 28 دادگاه انقلاب و توسط قاضی مقیسه صادر شده است.
مهران فرجی آذرماه سال پیش بازداشت و پس ازدوماه با سپردن قرار وثیقه یکصد میلیون تومانی آزادشده بود.
