در حالی که پنج هفته از اعلام ممنوع‌الملاقاتی بهاره هدایت و مهدیه گلرومی‌گذرد، پیگیری خانواده‌های این دو فعال دانشجویی برای مشخص شدن دلایل این ممنوع‌الملاقاتی و زمان آن، تاکنون نتیجه‌ای دربر نداشته است. امین احمدیان، همسر بهاره هدایت در این‌باره به روز گفت: “روز سه‌شنبه بعد از اینکه متوجه ادامه ممنوع‌الملاقاتی بهاره و مهدیه شدیم، تصمیم گرفتیم به دیدار آقای رشته‌احمدی، معاون امنیتی دادستان برویم. ایشان روزهای چهارشنبه در زندان، ملاقات عمومی دارند. اما از ساعت 8 صبح تا 12 منتظر نشستیم و بی هیچ نتیجه‌ای برگشتیم. فقط یک نفر از ما شماره گرفت و گفت که از دفتر حاج آقا با شما تماس می‌گیرند.”
وحید لعلی‌پور، همسر مهدیه گلرو، نیز در این زمینه به روز چنین گفت: “بیشتر از 4 ساعت انتظار ما عملا نتیجه‌ای در بر نداشت. به ما اعلام کردند که آقای رشته‌احمدی در جلسه هستند. ایشان فقط یک روز در هفته ملاقات عمومی دارند و همین روزهم در جلسه بودند. می‌دانید که برای ملاقات با ایشان ابتدا باید با معاون‌شان صحبت کرد. اگر ایشان موافقت کردند، با آقای رشته‌احمدی صحبت می‌کنند و اگر ایشان هم موافق بودند، می‌توان ملاقات‌شان کرد. امروز اما اعلام کردند که ایشان در جلسه هستند و فقط از ما شماره تلفنی گرفتند و گفتند که با شما تماس می‌گیریم.”
بهاره هدایت و مهدیه گلرو، دو فعال دانشجویی، ماه گذشته به بند متادون زندان زنان اوین منتقل شده‌اند. از 5 هفته پیش نیز اعلام شده است که این دو ممنوع‌الملاقات هستند. گرچه هنوز هیچ مسوولی درباره علل این مساله توضیحی ارائه نکرده است. آنها اما دو هفته پیش، با خانواده‌های‌شان ملاقات کرده بودند؛ ملاقاتی که بعد اعلام شد به دلیل اشتباه مسوولان زندان بوده است: “5 هفته پی در پی است که به ما اجازه ملاقات نمی‌دهند، فقط دو هفته پیش با اشتباه مسوولان زندان اوین موفق به ملاقات شدیم.”
وحید لعلی‌پور، همچنین اضافه می‌کند: “سووال من این است که چرا مهدیه ممنوع‌الملاقات شده است؟ دلیل این کار چیست؟ بر طبق آیین‌نامه داخلی زندان، این کار خلاف قوانین است. یعنی آقایان دارند خلاف قوانین خودشان عمل می‌کنند. سووال ما این است که چرا این اتفاق افتاده؟ تا کی قرار است ادامه پیدا کند؟ اگر نمی‌گویید چرا ممنوع‌الملاقات شده‌اند، لااقل بگویید تا چه زمانی این مساله ادامه دارد؟ من به جاهای مختلف رفتم، قاضی پرونده، دادستانی، حراست زندان و… هیچ شخص و نهادی پاسخ‌گوی ما نیست.”
مهدیه گلرو و بهاره هدایت، پس از انتقال به بند متادون، در یک اتاق 30 متری، با چند زندانی دیگر، هم‌سلولی هستند. این دو تنها روزی 45 دقیقه اجازه هواخوری دارند. به غیر از آن، تماستلفنی در این بند نیز ممنوع است و ملاقات حضوری هم انجام نمی‌پذیرد. امین احمدیان در این‌باره به “روز” می‌گوید: “من متوجه نمی‌شوم که این افراد چه هدفی از این کارها دارند. گرچه بسیاری از زندانیان سیاسی در شرایط سختی هستند، اما حداقل اجازه تماس تلفنی یا ملاقات را دارند، اما همین مساله را هم از ما دریغ کرده‌اند. نکته جالب آن است که هیچ‌کس هم پاسخ‌گوی ما نیست.”
از طرف دیگر، نکته‌ای که باعث نگرانی خانواده این دو زندانی سیاسی شده، وضعیت نگران‌کننده جسمی این دو است. امین احمدیان می‌گوید: “بهاره در زندان مبتلا به سنگ صفرا شده است. برای درمان آن هم کاری نمی‌توان کرد جز عمل جراحی. این نکته به تایید پزشک زندان هم رسیده است و او هم در نامه‌ای که در پرونده بهاره هم هست، تاکید کرده که بهاره نیاز به عمل دارد. اما نه تنها مرخصی نمی‌دهند، بلکه ملاقات را هم قطع کرده‌اند.”
وحید لعلی‌پور نیز در این زمینه می‌گوید: “شرایط جسمی مهدیه مناسب نیست. او بیشتر از یک سال است که دچار عفونت معده شده اما کسی به آن توجهی نمی‌کند. از طرف دیگر اخیرا پزشک زندان به او گفته کبدش هم درست کار نمی‌کند. بارها از مسوولان تقاضای مرخصی کرده‌ایم. گفتیم یک هفته مرخصی بدهید تا مهدیه را درمان کنیم و خودمان دوباره او را تحویل دهیم. اما کسی به حرف ما توجهی نمی‌کند.”
بهاره هدایت و مهدیه گلرو، چندی پیش، به دادسرای اوین احضار شدند و اتهامات جدیدی به آنها تفهیم شده است. مهدیه گلرو متهم به تشویش اذهان عمومی، تبانی و تبلیغ علیه نظام شده و بهاره هدایت نیز در پرونده‌ای مشترک با مجید توکلی، متهم به تبانی و تبلیغ علیه نظام شده است. دلیل این مساله نیز نامه‌ها، پیام‌ها و نوشته‌هایی است که این دو به بیرون از زندان منتقل کرده اند و منتشر شده. وحید لعلی‌پور در این‌باره می‌گوید: “در روزی که با مهدیه ملاقات داشتم، این مساله را به من گفت. حال اینکه چطور فردی می‌تواند از داخل زندان تا این حد فعال باشد، از سووالات بی‌جواب است.”
وی می‌افزاید: “گاهی اوضاع از فرط تراژیک بودن، تبدیل به کمدی می‌شود. این همان وضعیت امروز ماست. دیگر نمی‌دانیم چه باید بکنیم و به کجا باید پناه ببریم. مهدیه اکنون با توجه به حکمی که دارد، مشمول آزادی مشروط است، اما نه تنها آزادش نمی‌کنند، بلکه پرونده جدید هم برایش تشکیل می‌دهند. او را به بندی منتقل کرده‌اند که الان دعا می‌کنیم ای کاش می‌شد او را مجددا به بند 209 ببرند. از وضعیتی که در این بیرون داریم، واقعا خسته شده‌ام. این وضعیت همه را کلافه کرده است. بارها آرزو می‌کنم ای کاش می‌شد به زندان بروم، در آن‌جا حداقل شاید می‌شد وضعیت مهدیه را بیشتر درک کنم.”
گفتنی است بهاره هدایت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم، چند روز پس از حوادث روز عاشورا در تهران، دی‌ماه سال گذشته بازداشت شد. گرچه اتهامات وی ابتدا شرکت در تجمعات بعد از انتخابات و فعالیت در دفتر تحکیم وحدت و نوشتن بیانیه‌های آن اعلام شده بود، اما چندی بعد دادستان تهران برای بهاره هدایت ۱۶ مورد اتهامی برشمرد که آن را شخصا به وی در سلول انفرادی تفهیم کرده بود: تبلیغ و سیاه نمایی علیه نظام، شرکت فعال در تجمعات بعد از انتخابات، مصاحبه و خبر رسانی با خبرگزاریهای بیگانه، توهین به رهبری، توهین به رئیس جمهور، تبانی و تجمع و اقدام علیه امنیت ملی از جمله این اتهامات بودند. هدایت پس از محاکمه توسط قاضی مقیسه در شعبه 28 دادگاه انقلاب، به 9 سال و نیم زندان محکوم و این حکم عینا توسط دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
بهاره هدایت همچنین در طول دوران زندان، در دو دادگاه دیگر هم شرکت کرد. یکی از این پرونده‌ها مربوط به بازداشت وی در روز 18 تیر سال 86 و در مقابل دانشگاه پلی‌تکنیک بود. وی همچنین در دادگاه دیگری نیز حاضر شد که به پرونده بازداشت وی در نخستین روز سال 88 در مقابل زندان اوین اختصاص داشت. ماه گذشته نیز در پی شکایت هنگامه شهیدی با اتهامات جدیدی رو به رو شد.
همچنین مهدیه گلرو فعال دانشجویی محروم از تحصیل، و دبیر انجمن اسلامی دانشکده اقتصاد علامه، روز یازدهم آذرماه سال گذشته همراه همسرش بازداشت شد.این فعال دانشجویی در دوران بازداشت و انفرادی به شدت از طرف بازجویان تحت فشار برای اخذ اعترافات قرار گرفت. بازجویان با بازداشت همسر وی می‌خواستند وی اتهام همکاری با سازمان مجاهدین را قبول کند که وی این اتهام را هیچ‌گاه نپذیرفت. همسر وی در هفته اول اسفند ماه بعد از حدود دو ماه بازداشت از زندان با قرار وثیقه آزاد و چند ماه بعد و در سال ۱۳۸۹ به یک سال زندان در دادگاه بدوی محکوم شد.
گلرو در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیرعباسی به اتهام تبلیغ علیه نظام، تجمع و تبانی علیه نظام محاکمه و به دو سال و چهارماه زندان محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به دو سال کاهش یافت.
گلرو در سال 86 نیز بعد از تحصن در مقابل دانشگاه علامه، بازداشت شده بود. برای همین بازداشت، وی به یک سال زندان محکوم شده بود که این حکم در همین دوره‌ی زندان به اجرا در آمده و به حکم وی اضافه شده است.
