مسأله به واقع مهم است و نیاز است که مجدداً به آن بازگردیم. سجاد، پسر سکینه محمدی آشتیانی، ماه هاست که برای بی گناهی مادرش و نجات او از مرگ مبارزه می کند.
روز ۱۱ اکتبر او چندمین مصاحبه خود را با روزنامه نگاران آلمانی انجام داد و بار دیگر سعی کرد تا افکار عمومی جهانیان را به بی عدالتی ای که مادرش قربانی آن شده جلب کند. ولی نمی دانست که شجاعت اش، مبارزه مسالمت آمیزش و تماس های مکررش با روزنامه نگاران خارجی می توانند او را نیز به مخاطره بیندازند. به همین دلیل قرار ملاقات بعدی اش را در دفتر وکیل هوتن کیان در تهران تعیین می کند.
در اواسط مصاحبه تلفنی، صدای مینا احدی، رییس کمیته بین المللی مبارزه با سنگسار که سخنان را ترجمه می کرد، قطع شد و متوجه شدیم که عده ای به دفتر وکیل حمله ور شده اند.
و اکنون چگونه می توان نسبت به این یورش عکس العمل نشان داد؟ آیا باید نگران سجاد و هوتن که هیچ خبری از آنها نیست باشیم؟ خیر. هیچ عکس العملی نباید نشان داد. همه شرایط را عادی می دانند. هیچ کس تا زمانی که دولت آلمان از محل حبس دو تبعه خود مطلع می شود، در مورد محل حبس این دو ایرانی سؤال نمی کند و نه می پرسد که آیا زنده هستند. و اکنون برای اولین بار از آغاز این پرونده می توان گفت که سکینه و اطرافیانش در جهان تنها مانده اند.
و هیچکس نمی داند چگونه باید به دولتی که اینچنین رفتار می کند و ابتدایی ترین مسایل حقوق بشری را زیر پا می گذارد پاسخ دهد.
ولی حداقل می توانیم امیدوار باشیم که هزاران مرد و زنی که در سایت روزنامه “رگل دوژو” عریضه ای را برای آزادی سکینه به امضاء رسانده اند، مجدداً بسیج شوند، اعتراض کنند، فریاد بکشند و برای دولتمردان فرانسوی، یا حتی ایرانی، نامه بنویسند. کانال هایی وجود دارد که می توانند این پیام ها را منتقل کنند.
حداقل می بایست از آنهایی که در این روزها می توانند اقدامی قابل رؤیت به انجام برسانند، بخواهیم که نیروی خود را در اختیار این خانواده کوچک قرار دهند. روز چهارشنبه مارکو فری در مادرید در آغاز مسابقه فوتبال رئال مادرید و آ.ث. میلان با تی شرت “سکینه را آزاد کنید” در برابر دوربین های تلویزیون در استادیوم ظاهر شد. دانشجویان فرانسوی که برای اعتراض علیه دولت به خیابان ها می آیند، می توانند باندرول هایی تهیه کنند تا از این پسر ایرانی که به مانند برادر آنهاست و تنها جرم وی دفاع از مادرش است، حمایت کنند.
در مورد دولتمردان که در رأس آنها نیکولا سارکوزی قرار دارد، باید بگویم که آنان نیز نباید ساکت بنشینند. دستگیری سجاد حداقل به یک اظهارنظر برنار کوشنر می ارزد. ما منتظریم.
این حرکت که پسر را دستگیر کرده اند تا در آرامش خاطر مادر را اعدام کنند، به چند اقدام و اظهارنظر کوچک از سوی سفرا می ارزد. منتظر چه هستیم؟
این گستاخی، این چالش، این شیوه که آزمایشی برای مقاومت ما محسوب می شود، نیازمند اقدامات مهم از سوی جامعه بین المللی است و این جامعه نباید در برابر دولتی به این اهمیت، که مانند یک دولت گانگستر عمل می کند، خاموش بنشیند: جمهوری اسلامی بنزین خود را وارد می کند؛ همه می دانند که بازار و حتی حکومت با مشکلات بسیار جدی مواجه خواهد شد حتی اگر فقط یک هفته سوخت با ارزش به ایران نرسد؛ چرا صادرکنندگان فرانسوی و حتی اروپایی را دعوت نمی کنید تا موضعی مشترک و قاطع در برابر این حکومت اتخاذ کنند؟
آنچه مسلم است این است که نمی توانیم بنشینیم و هیچ کاری نکنیم. حکومت جمهوری اسلامی این چالش غیرمنطقی را راه انداخته و ساکت نشستن در برابر آن یک اشتباه بزرگ و شکست در برابر آن بسیار غیرمنطقی تر به نظر می آید.
سکینه یک زن در میان دیگر زنان است، و قربانی خودکامگی روزمره حکومتی شده است که به آخر خط رسیده. سجاد نیز یکی از “افراد معمولی جامعه” است که اغلب سرنوشت شان در چرخ بزرگ تاریخ خرد می شود و ازبین می رود. ولی اکنون آن دو به سمبل هایی تبدیل شده اند و این سمبل ها نیز خود به انگیزه مبارزه ای تبدیل شده اند که نمی توان در آن شکست خورد.
ما راه دیگری نداریم. باید هرچه سریعتر خواستار آزادی سجاد، هوتن کیان و سکینه شویم.
منبع: لو پوئن، ۲۸ اکتبر
