بیش از 150 نفر از مادران عزادار شنبه گذشته نیز همچون هفته های گذشته، برای یادآوری خواسته هایشان که آزادی زندانیان عقیدتی و مجازات آمران کشتار فرزندان شان است، تجمع کردند.
در این شنبه مادران عزادار را که با در دست داشتن شمع هایی به یاد عزیزانشان ، دور آب نمای پارک لاله جمع شده بودند، جمعی از هنرمندان، نویسندگان و فعالان جنبش زنان همراهی میکردند.
براساس گزارش سایت تغییر برای برابری، این هفته تعدادی عکاس و فیلمبرداربا دوربین های حرفه ای از فاصله دور از مادران عکس و فیلم تهیه کردند اما نیروی انتظامی هیچ ممانعتی به عمل نیاورد در صورتی که هفته گذشته دو نفر ازکسانی که با خانواده به پارک آمده بودند و با موبایل از این مادران عکس گرفتند بازداشت و با وساطت و پیگیری مادران آزاد شدند.
بر اساس این گزارش، مادران عزادار اخبار منتشر شده در برخی سایت ها مبنی برمتفرق کردن تجمع شان با گاز اشک آور توسط پلیس را تکذیب کرده اند.
جمع خودجوش
“مادرانی که فرزندان خود را ازدست داده یا جگر گوشه گانشان هنوز جزء مفقودین بوده یا در زندان ها به سر می برند ، کمیته مادران عزادار ایرانی را تشکیل داده اند . اعضای این کمیته و سایر زنانی که با آنان همدردی می کنند ، هر هفته روزهای شنبه از ساعت 5 الی 6بعد از ظهر در یکی از پارک های شهر خود با لباسی به رنگ سیاه به نشانه ی عزاداری گرد هم می آیند تا با لب های خاموش غم خود را بیان کنند”.
این توضیحی است که درباره مادران عزادار در وبلاگی تحت همین عنوان منتشر شد. تشکیل کمیته مادران عزادار از اقدامات خودجوشی بود که در پی وقایع بعد از انتخابات 22 خرداد انجام شد. به گفته خدیجه مقدم، فعال مسائل زنان، “بعد از کشته شدن ندا آقا سلطان در سی خرداد امسال پس از انتخابات و کشته شدن تعدادی از فرزندانمان در خیابان آزادی در روز ۲۵ خرداد، به صورت خودجوش چند نفر از مادران که بچه‌هایشان هم در زندان بودند، حرکت مسالمت آمیز اعتراضی را آغاز کردند.”
حرکت مسالمت آمیزی که خانم مقدم از آن سخن گفته، در روز هفت تیر، یک هفته پس از کشته شدن ندا آقا سلطان، در پارک لاله آغاز شد و همچنان شنبه هر هفته در این پارک ادامه دارد.
به گفته خانم مقدم که خود از اعضای کمیته مادران عزادار است “شروع این حرکت به خاطر آن بود که کشته‌شدگان فراموش نشوند. خونشان پایمال نشود. زندانیان عقیدتی آزاد شوند. الان در جامعه نگرانی از تجاوز و شکنجه وجود دارد و برای ما قابل تحمل نیست که این تعداد زندانی داشته باشیم که جرمی هم مرتکب نشده‌اند”.
مادران عزادار اما فراتر از این هم میروند، آنها خواهان مجازات آمران و عاملان قتل ها هستند و خانواده های زهرا بنی یعقوب، منصور اصانلو و برخی از خانواده های اعدام شدگان دهه 60 نیز با این مادران عزادار همراهی می کنند.
اولین گردهمایی مادران عزادار در پارک لاله ، با دخالت نیروهای انتظامی به خشونت کشیده شد و بیش از 20 نفر بازداشت شدند، اما این مادران به تجمع هر هفته خود ادامه دادند و علیرغم خشونت های بعدی در گردهمایی های بعدی شان خطاب به مسولان اعلام کردند:” سه ماه است که غروب هر شنبه در پارک لاله به رغم تهدیدهای پلیس گرد هم می آییم تا خون بهای فرزندان مان را با مجازات آمران و عاملان فجایع اخیر طلب کنیم، باشد که شاهد تکرار این جنایات نباشیم .ما تا آزادی زندانیان عقیدتی و مجازات جنایتکاران به اعتراض مسالمت آمیز خود ادامه خواهیم داد و نخواهیم گذاشت خون پاک فرزندان مان پایمال و فراموش شود”.
مادران عزادار همچنین در نامه ای دیگر خواستار تشکیل کمیته حقیقت یاب شده و خطاب به رئیس قوه قضائیه نوشته اند: “پیگیری واقعی و جدی فجایع اخیر بدون مشارکت مردم به ویژه زنان امکان پذیر نخواهد بود . از اینرو پیشنهاد می شود دفتر مشارکت های مردمی حقیقت یاب ، در قوه قضائیه برای کشف حقایق اتفاق افتاده در ماه های اخیرتشکیل شود و از زنان متخصص روانشناسی و روانپزشکی و مددکاری اجتماعی غیر دولتی دعوت به عمل آید تا فرزندان ما با اطمینان از حفظ امنیت و آبرو بتوانند از شکنجه و تجاوز و آزارهای جنسی که بر آنها اعمال شده سخن بگویند”.
اما کمیته مادران عزادار و گردهمایی این کمیته منحصر به تهران نیست. طی هفته های گذشته برخی شهرستان ها از جمله رشت، تبریز، اصفهان و شیراز نیز شاهد گردهمایی مادرانی بود که به نشانه همدردی با مادران داغدیده، در پارک ها با روشن کردن شمع و لباسی سیاه تجمع کرده اند.
درآن سوی مرزها و در کشورهایی چون ایتالیا و آلمان نیز تجمعات مشابهی ترتیب داده شده است. شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل،در تظاهرات آرامی که از سوی انجمن های متعدد زنان شهرهای مختلف ایتالیا در همدردی با مادران عزادار ایران برگزار شده بود، از تمام زنان دنیا خواست این رسم و سنت گرد هم آیی هفتگی مادران عزادار ایران را ادامه دهند.
او از زنان آزاده جهان خواست روزهای شنبه هرهفته از ساعت هفت الی هشت بعدازظهر با گرد هم آیی دریکی از پارک های شهرشان با پوشیدن لباس سیاه با مادران عزادار ایرانی همدردی نمایند و صدای آنان را به گوش جهانیان برسانند.
