پس از نمایندگان احزاب و گروه‌های سیاسی و همچنین روحانیون، این بار نوبت اصحاب رسانه و خبرنگاران بود که در سالن اجلاس سران به ضیافت افطار با حسن روحانی دعوت شوند؛ مراسمی که همچون دو ضیافت قبلی حاشیه دار بود و حاشیه ها از همان صبح روزی که قرار بود این برنامه برگزار شود با نوشته پرویز اسماعیلی، معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفترریاست جمهوری آغاز شد.
او در اینستاگرام رسمی اش نوشته بود: اجازه نمی دهم کسی با تهدید، کنار منتخب ملت عکس یادگاری بگیرد.
بحث دعوت و عدم دعوت از رسانه ها یا خبرنگاران برای جلساتی از این دست، همواره مورد اعتراض خبرنگاران بوده؛ آنها که حق خود می دانسته اند در چنین جلساتی شرکت کنند مسولان دولتی را متهم به خط کشی می کنند و در مقابل، مسولان دولتی هم استدلال هایی مطرح می کنند؛ اما تاکنون سابقه نداشته که کسی درجایگاه معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رئیس جمهور در روزی که او میزبان اصحاب رسانه و خبرنگاران است چنین واکنشی نشان دهد.
پرویز اسماعیلی نوشته بود: “طی این چند روز و در انبوه پیامک ها و پیام های شبکه ای، شاهد پیام هایی هستم که چکیده اش این است اگر دعوت نکنی بد خواهی دید. مثلا فعال یک سایت خبری زحمت کشیده پیام داده است که در آینده نزدیک نتیجه این اقدام سلیقه ای خود را در رسانه ها شاهد خواهید بود”. او در پایان هم افزوده بود: “اجازه نمی دهم کسی با تهدید، کنار منتخب ملت عکس یادگاری بگیرد”.
یک روزنامه نگار که در جلسه افطاری با روحانی حضور داشته در مصاحبه با روز می گوید که روزنامه های معروف اصلاح طلب، خبرنگاران حوزه دولت شان دعوت شده بودند اما از مجلات و سایت های اصلاح طلب دعوت نشده بودند. در کل هرچند حضور خبرنگارهای اصلاح طلب به نسبت پارسال کمی بیشتر بود اما باز هم تبعیض وجود داشت و اصولگراها و بی ربط ها تعدادشان بیشتر بود.
او علت چنین تبعیضی را اینطور بیان می کند: اصل موضوع روشن است. بخش هایی از دولت اهداف 24 خرداد را فراموش کرده اند و در جهت دیگری حرکت میکنند؛ جهتی که با خواسته رای دهنده ها منطبق نیست. این هم ناشی از ساخت قدرت و دولت در ایران است و بخشی هم به خاستگاه سیاسی و منش شخصیتی آدم ها برمیگردد.
این روزنامه نگار سپس ضیافت افطار با روحانی را بیشتر به یک «دورهمی» تشبیه می کند و می گوید: درباره مشکلات روزنامه نگاران یا رسانه ها حرف خاصی زده نشد، سال گذشته سخنرانی ها در این زمینه بهتر بود و به هرحال دغدغه هایی مطرح شده بود، امسال اما این افطاری بیشتر یک دورهمی و تجدید دیدار بودو دستاوردی برای روزنامه نگاران نداشت؛ حتی در سطح ایجاد یک فشار روانی مطلوب هم نبود.
او در عین حال معتقدست این جلسه برای روحانی هم دستاوردی نداشت: تعامل و ارتباط گیری دولت با بدنه اینجاها بیشتر خودش را نشان میدهد یعنی حتی با روزنامه نگاران حامی دولت هم نمی توانند ارتباط مطلوب برقرار کنند چه برسد به اینکه انتظار داشته باشیم به حقوق رسانه ها و روزنامه نگاران توجهی بشود یا پاسخگویی در کار باشد. البته باید توجه داشت که وقتی دولت تحول خواه سر کار آمد برخی از خبرنگارهایی که تا پیش از این تحول خواهی را در بستر واقعی و مدنی دنبال میکردند دارای منافعی شده اند و سعی میکنند خودشان را به نوعی به مرکز دولت نزدیک کنند و همین می شود یک پای دعوا. از سویی توجه به حقوق رسانه ها و آزادی بیان و.. هم از سوی دولت رها شده و اراده ای برای چنین مساله ای وجود ندارد. کسانی که در مجموعه دولت هستند فکر می کنند این موضوع حساسیت زا است.
این روزنامه نگار می افزاید: خاطره موج انتخاباتی ۹۲ در ذهن شان است و بیشتر فکر میکنند در صورت نیاز، کارهای رسانه ای و موج ها به شکل خودجوش شکل میگیرد و نیازی نیست آنها توجهی یا هزینه ای بکنند. در کل مسایل حساسیت زا در اولویت دولت نیستند، می گویند مذاکرات باید باشد و چاره ای نیست، اقتصاد را باید کار کرد اما به مسائل اجتماعی و فرهنگی که می رسند بیشتر وضعیت حالت نمادین دارد و اولویت و توجهی در کار نیست.
معرفی یک خبرنگار زن به حسن روحانی از سوی پرویز اسماعیلی و عکس سلفی او با رئیس دولت از حاشیه های این ضیافت بوده که برخی رسانه ها بدان اشاره کرده اند. پایگاه خبری صراط نوشته است: ذوق زدگی و شعف ایجادشده در این خبرنگار، هنگام احوالپرسی با رییس جمهور، دقایقی مهمانان ضیافت و کل مراسم را تحت الشعاع قرار داد و باعث شگفتی بسیاری از آنان شد.
برخی روزنامه نگاران هم در صفحات فیسبوکی خود به حاشیه های ضیافت افطار حسن روحانی و همچنین اظهارات پرویز اسماعیلی اعتراض کرده اند.
مهراوه خوارزمی، خبرنگار اصلاح طلب نوشته است: بماند که پیش از افطار دیشب رییس‌جمهوری، مسئول رسانه‌ای محترم دولت، گلی به جمال خودش زد و به‌جای عذرخواهی از آنها که به هر دلیل دعوت نبودند، آن متن به دور از ادب و اخلاق را نثار اهالی رسانه کرد… بماند که مجری منتخب برنامه به رسم خوش استقبالی و بد مشایعتی از خجالت دقایقی طولانی شدن سخنان بزرگانی چون شکرخواه و دعایی به شوخی و جدی درآمد و بماند که… فقط یکی به من بگوید که چرا این عنوان اهالی رسانه این همه گشاد است؟ هر طرف چشم چرخاندیم چهره گویندگان و مجریان تلویزیونی خورد توی چشم‌مان، با این حساب جای بسیار از همکاران نویسنده‌مان که هیچ، جای صفحه‌بندان محترم و ناظران چاپ روزنامه هم خالی بود.
اصغر زارع زاده کهنمویی دیگر روزنامه نگاری است که نوشته است: متاسفم برای شخص روحانی و نزدیکانش از جمله صادق و فریدون. آقاجان آدم قحط بود؟ مردم اگر می‌خواستن اسماعیلیون سر کار باشند به قالیباف رای می‌دادن خب. معاونت مطبوعاتی را دادی بس نبود، اینم دادی. حالا بعدها باید طبق طبق مصیبت جمع کنی. انتخاب مدیران رسانه‌ای در دولت اعتدال، یک حماقت محض بود.
رضا رئیسی دیگر روزنامه نگار اصلاح طلب اما پرویز اسماعیلی را خطاب قرار داده که آقای اسماعیلی! ما مجاهد روز شنبه نیستیم که آویزان رئیس‌جمهوری باشیم: نقد حقیر به این جمله زشت سخیف و وقیحانه‌ای است که شآن اهالی رسانه را تا حد خواستاران و یا بهتر بگوییم آویزانان برای گرفتن عکس یادگاری با رئیس‌جمهوری تقلیل میدهد. “پرویز اسماعیلی” که مصداق بارز و عصاره واضح مجاهدان روز شنبه است و از ستاد “محمدباقر قالیباف” به قلب اطلاع‌رسانی دولت روحانی آمده و ذوق زده از این کسب منصب در فیس بوک خود چنین انتصابی را بی‌سابقه می‌خواند، با چه حق و اجازه‌ای اهالی رسانه و شآن آنان را تا این حد تقلیل میدهد؟! آقای اسماعیلی مگر ما رئیس‌جمهور ندیده هستیم؟ شما اهالی رسانه را چه فرض کرده‌اید؟ ما روزنامه‌نگاریم، اهل اندیشه و قلم همانی که خداوند به خودش و آن‌چه می‌نگاردش قسم یاد می‌کند، این سیاست‌مداران هستند که به قلم و فکر و اندیشه ما محتاج‌اند و از آن بهره می‌گیرند و خود را به مخاطبان عرضه میکنند، رئیس‌جمهورها و ده‌ها مثل آنها می‌آیند و می‌روند، اما این ما هستیم که در خاک اندیشه‌ورزی و نگارگری این مرز و بوم ریشه داریم و ماندگار. شما البته در بندی از نوشته خود حساب عموم اهل رسانه را سوا کرده‌اید، شاید که از زیر بار این توهین آشکار شانه خالی کنید اما زهی خیال باطل، نوع نگاه تقلیل‌گر، باسمه‌ای و فاقد ادب و متانت شما به اهل رسانه که کعبه آمال و آرزویش عکس یادگاری گرفتن با رئیس‌جمهوری در مراسم افطاری است، عمق پندار معوج و ناپخته شما را به خوبی نشان میدهد. کار شما البته با سوابق درخشانی که طی این مدت از خود بر جای گذاشته‌اید و به وقت مقتضی گفتنی‌هایش بازگو خواهد شد، از این حرف‌ها گذشته، اما یادتان باشد اهالی رسانه که در سخت‌ترین شرایط به ایفای وظایف ذاتی خود می‌پردازند، جیره بگیر و وام‌دار هیچ‌کس نیستند و اجازه توهین به این صنف را فارغ از نگرش‌ها و گرایش‌های سیاسی نخواهند داد.
پرویز اسماعیلی، سخنگوی ستاد محمدباقر قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ بود. اوپس از آنکه حسن روحانی در برنامه های انتخاباتی تلویزیونی گفته بود “من سرهنگ نیستم حقوقدان هستم”، کمپین “من سرهنگ هستم” را راه اندازی کرد. انتصاب او به سمت معاونت ارتباطات دفتر ریاست جمهوری انتقادات بسیاری به دنبال داشته است.
