اسراییل با کشتن عوامل حزب الله و یک فرمانده ایرانی در منطقه جولان سوریه، قصد دارد به تنش ها دامن زند. این درحالی است که تهران و قدرت های جهانی به عقد توافق در پرونده اتمی نزدیک شده اند و پیشرفت هایی نیز در بحران سوریه انجام شده است.
اسراییل روز یکشنبه در نزدیکی شهر القنیطره در بلندی‌های جولان که بخشی از آن را از سال ۱۹۶۷ تحت تصرف خود دارد، علیه یک کاروان حزب الله حمله هوایی انجام داد. در میان شش تن از اعضای کشته شده حزب الله لبنان، جهاد مغنیه، فرزند عماد مغنیه، فرمانده نظامی سابق حزب الله [که در سال ۲۰۰۸ کشته شده بود]، نیز حضور داشته. این حملات همچنین باعث کشته شدن یک ژنرال ایرانی متعلق به سپاه پاسداران شده. براساس اظهارات تل آویو که همواره به یک شیوه بیان می‌شود، این حمله بوسیله هلیکوپتر علیه “عناصر تروریستی”ای صورت گرفته که درحال تدارک سوءقصد علیه اسراییل بوده اند. با این حال، نسبت به واقعیت این امر تردید وجود دارد. ابتدا به این دلیل که حزب الله هرگز عامل انجام سوءقصدی در اسراییل نبوده و این حمله صرفاً علیه آماج های نظامی [درگیری با گشت‌ها، و حتی اسارت گرفتن سربازان] یا پرتاب موشک، به مانند سال ۲۰۰۶، انجام شده است.
حملات مکرر اسراییل علیه آماج‌های مختلف در سوریه
حسن نصرالله، رهبر حزب الله، روز پنج شنبه در مصاحبه با شبکه المیادین برای اولین بار اعلام کرد که حزب‌اش از سال ۲۰۰۶ موشک‌های ایرانی “فاتح-۱۱۰” را که می توانند به خاک اسراییل برسند دراختیار دارد. بی شک این مسأله از نگاه دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی اسراییل پنهان نمانده و تازگی ندارد. نصرالله صرفاً به طریقی قصد داشته هشدار خود را شدت بخشد. او با اشاره به حملات مکرر علیه آماج های مختلف در سوریه گفت: “هرگونه حمله علیه مواضع سوریه درواقع حمله به محور مقاومت است [دمشق، تهران، و حزب الله]، نه فقط سوریه. و این محور ممکن است تصمیم به انجام اقدامات تلافی جویانه بگیرد […] این حق محور است و ممکن است هر لحظه اتفاق بیفتد.”
اسراییل در ماه دسامبر به حومه دمشق در نزدیکی فرودگاه حمله کرد. درحقیقت، این اظهارات صرفاً بهانه‌ای بیش برای اسراییل نیست. یورام شوایتزر، مدیر سابق پروژه نظامی مبارزه علیه تروریسم در اسراییل، دراین خصوص می گوید: “حزب الله خواهان انجام یک جنگ آشکار و عیان نیست. این سازمان گزینه هایی دراختیار دارد که برآن اساس می تواند در سطوح مختلف دست به تلافی به مثل بزند. ما معتقدیم که این سازمان فعلاً نمی‌خواهد وارد درگیری شود.”
حلال خاشان، استاد علوم سیاسی در دانشگاه آمریکایی بیروت، به نوبه خود معتقد است که “حزب الله نمی تواند [به صورت گسترده] تلافی کند، زیرا اگر دست به تلافی بزند، جنگ دیگری روی خواهد داد. درحالی که حزب الله در سوریه است و برای مبارزه علیه اسراییل آمادگی ندارد.”
به نوشته روزنامه لبنانی “الاخبار”، اسراییل “می‌خواست ببیند آیا مقاومت در خواست خود دایر بر تلافی، جدی است یا خیر”، درحالی که روزنامه السفیر در تیتر خود می نویسد که اقدامات تلافی جویانه حزب الله “بیش از یک تلافی و کمتر از یک جنگ است”.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیری در اوج کمپین انتخاباتی
با اینکه تل آویو همواره به “تهدیدهای تروریستی” اشاره می کند، ولی برداشت‌اش از مسایل همیشه به یک شکل نیست. در ماه اوت، زمانی که جهادگرایان جبهه النصرة، به عنوان شاخه سوری القاعده، “پست‌های مرزی” نزدیک به القنیطره [در نزدیکی محدوده تحت اشغال اسراییل] را به تسخیر خود در آوردند، اورشلیم پست به نقل از یک مسؤول اسراییلی نوشت: “ما مداخله نمی کنیم. تنها نظاره‌گر هستیم.” و البته این چنین نبود. در گزارشی که اخیراً توسط ناظران سازمان ملل در بلندی‌های جولان نوشته شده، آمده است که برخوردهای دنباله‌داری میان مأموران اسراییلی و برخی گروه های شورشگر، ازجمله جبهه النصرة، روی داده و مصدومان غیرنظامی و شورشگر در بیمارستان‌های اسراییل بستری شده اند.
از نظر بنیامین نتانیاهو که در اوج کمپین انتخاباتی است، دورنمای رسیدن به توافق در برنامه اتمی ایران یک کابوس وحشتناک است که هر طور شده باید روند آن را مختل کرد. اسراییل با تلاش برای ایجاد درگیری‌های جدید و درحالی که کل منطقه به شدت بی ثبات است، این خطر را متحمل شده که مواضع گروه های جهادگرا را، به عنوان نیزه‌ای ازسوی برخی کشورها [قطر، عربستان سعودی،…] علیه تهران، استحکام بخشد. نخست وزیر اسراییل با دامن زدن به آتش سوریه قبل از هر چیز به دنبال تشدید تنش‌های منطقه‌ای است و دراین راستا خود را به عنوان متحد اجتناب‌ناپذیر کشورهای غربی می داند. این موقعیت باعث می شود تا اسراییل بتواند به سیاست اشغال‌گرایانه خود ادامه دهد و امکان انجام هرگونه مباحثه صلح با فلسطینیان را به تعویق اندازد.
منبع: اومانیته، ۲۰ ژانویه
