کریس دو وینو
امروز روز بین المللی حقوق بشر است. شاید شما این را نمی دانستید. مهم نیست تنها شما نیستید که این را نمی دانستید. تقویم های امروزی پر شده است از روزها و مراسم ها و یادبود ها و بزرگداشت ها، از روز جهانی آبجو گرفته تا روز جهانی بغل کردن. اما از آنجایی که بسیاری از آمریکایی ها روز جهانی حقوق بشر را در تفویم خود علامت نزنده اند، از اعتبار حرفه ای ام استفاده کردم و به خود گفتم شما عمیقا به این موضوع اهمیت می دهید.
برای همکاران من که روی قضیه حقوق بشر و میزان نقض آن متمرکز شده اند، ایران یکی از کشورهایی است که این حقوق را نقض می کند. اما در میان خبر های متفاوتی که می رسد، به ندرت در مورد اعدام های در ملا عام، اتهامات سنگین علبه مخالفان سیاسی حکومت ایران می شنویم. ما بندرت در مورد اعدام اقلیت های مذهبی می شنویم یا در مورد سنگسار یا اعدام افراد زیر سن قانونی. از زمان به قتل رسیدن ندا آقا سلطان بدست حکومت ایران در سال 2009، آیا نام قربانیان دیگر نقض حقوق بشر در ایران را بیاد داریم؟
ایران 180، سازمانی که برای آگاهی بخشی در مورد سوابق نقض حقوق بشر در ایران و ایجاد شده است، روز گذشته در نیویورک غرفه ای باز کرد تا در روز جهانی حقوق بشر، در مورد موارد نقض آن در ایران خبررسانی کند، آن جا متوجه شدیم که چه نگرانی هایی در مورد این کشور وجود دارد. و با زیاد شدن تعداد افراد در لیست- از مخالفان ایرانی تا روحانیون ادیان- ما متوجه شدیم که مسئله حقوق بشر در ایران تا چه اندازه می تواند باعث اتحاد گروه های مدافع حقوق بشر شود.
آنچه در همه شرکت کنندگان در مراسم بزرگداشت مشترک بود این بود که “ما نمی دانستیم” دانستن اینکه اقلیت در ایران تحت فشار هستند، یک چیز است اما اینکه نام آنها و کسانی را که در خطر قرار دارند بدانیم هم یک چیز دیگر است. پنل ما در روز گذشته برای این موضوع طراحی شده بود. وقتی که الماش اسفاو درمورد بهائیان ایران حرف می زد و از اینکه چگونه به دلایل واهی از تحصیل محروم می شوند، دستگیر و حتی اعدام می شوند؛ و یا زمانی که برت کالدول، نماینده برادری بین الملی تیمستر، داستان منصور اسانلو را تعریف کرد؛ دبیر سندیکای اتوبوسرانی ایران که در یک دهه بیشتر روز های زندگی اش را تحت شکنجه و بازجویی در زندان گذرانده؛ با زمانی که کشیش رابرت استیرنز، درمورد کشیش یوسف ندرخانی حرف زند که به دلیل گرویدن به دین مسحیت زندانی است ، آن موقع بود که حقوق بشر بیش از بیش رنگ انسانی به خود گرفت و ملموس شد.
برنامه روز گذشته دانشجویان وابسته به گروه ایران 180 و آمار های آنان را درمورد نقض حقوق بشر در ایران، در سرتاسر آمریکا پخش شد. نتیجه اینکه آنها در مورد نقض شدید حقوق بشر در ایران آگاهی دارند اما اکثر پاسخ دهندگان، یعنی نزدیک به دوسوم آنها نمی دانستند که مذهب می تواند خود عاملی برای اعدام افراد شود. همچنین چیزی در مورد سرکوب اعضای سندیکا های مستقل، کسانی که در ملا عام از دولت انتقاد می کنند و نحوه لباس پوشیدن متفاوتی دارند، نمی دانستند.
یک مانع دیگر فعالان حقوق بشر این است که چهره تهدید آنقدر وسیع است که مردم از را بشدت می ترساند. تاریخ نشان داده است که در مورد ترس نمی شود قضاوت کرد.حتی دیوید کیس، سخنران مخالفان سایبری معتقد است که مخاطبان نقش مهمی در این روند بازی می کنند. او در مورد ناتان شارانسکی ، مخالف روس حرف می زند که از زندان های روسیه آزاد شد. زمانی که وکیل مدافع او اروین کوتلر، که بعد ها وزیر دادگستری کانادا شد، از میخائیل گورباچف درمورد اینکه چرا شارانسکی را آزاد کردید سووال کرد، وی گفت او تبدیل به یک موضوع بین المللی شده بود، دولت شوروی می دانست که با کشتن یا با نگه داشتن او در زندان بهای سنگینی را باید بپردازد. قطعا اگر زندانی از نظر ها پنهان مانده باشد، دیگر کسی متوجه ناپدید شدنش نمی شود.
در کل به نظر می رسد بسیاری از ما وقتی مورد سووال قرار می گیریم، حقوق بشر را یک ضرورت می دانیم. با این حال، نگرنی اصلی اینجاست که کسی در این مورد از ما سووالی نمی پرسد. کشیش ژاک دو گراف، از کلیسای باپتیست ها می گوید: “امروز یک فرصت از دست رفته بود مگر اینکه توانسته باشیم قدمی در راه حقوق بشر بر داشته باشیم.”
چه می شود اگر نام کشیش یوسف ندرخانی یا منصور اسانلو را زنده نگه داریم؟ چه می شود تا پیام رسان خواسته های دانشجویان و مخالفان و اقلیت های مذهبی و قومی باشیم؟ کسانی که هر روز مورد خشونت و بدرفتاری حکومت ایران هستند.
شاید برگزاری مراسم سالانه کمی سطحی به نظر برسد. اما وقتی یک روز از سال برای آیجو و بغل کردن در نظر گرفته شده است( که هر دو اینها در ایران ممنوع است) می توانیم مطمئن باشیم که روز 10 دسامبر که توسط سازمان ملل برای گرامی داشت روز حقوق بشر تعیین شده است، به ما در مورد کار مهمی که در 364 روز آینده در پیش داریم ، یاد آوری می کند.
هافینگتون پست، 12 دسامبر
