مراسم اهدای جایزه قهرمان آزادی مطبوعات به اکبر گنجی روز دو شنبه در سالن شهرداری شهر وین برگزار شد. در این مراسم که با شرکت تعدادی از قهرمانان 60 سال گذشته برگزار شد اکبر گنجی ضمن سخنانی با یاد روزنامه نگاران زندانی ایران، و با اشاره به اینکه “سلطان جبار خودکامه ی ایران مستقیماً حکم سرکوب مردم را صادر می کند” تاکید کرد که “رژیم نامشروع حاکم بر ایران هیچ یک از اقشار اجتماعی و هیچ حوزه ای از ساحات جامعه را از سرکوب سیستماتیک خود محروم نکرده و نمی کند.”
گنجی ضمن ابراز سپاسگزاری از برگزار کنندگان این مراسم اعلام کرد “این جایزه حق تمامی کسانی است که اینک در زندانهای ایران در شرایطی بسیار غیر انسانی به سر می برند و تنها جرم آنها عقاید و فعالیت های سیاسی مسالمت آمیزشان است.”
این روزنامه نگار سرشناس ایرانی که سال های زیادی را در زندان های جمهوری به سر برده و چندیست در آمریکا اقامت گزیده، در ادامه گفت: “ما با رژیمی سر و کار داریم که آزادی عقیده، آزادی بیان و آزادی اجتماعات را به رسمیت نمی شناسد و مردم را از حقوق اساسی شان محروم کرده است. روزنامه نگارانی که حقایق را منتشر می سازند، روزنامه هایشان تعطیل می شود، شغل خود را از دست می دهند و به زندان های بلند مدت محکوم می گردند. در حال حاضر 26 روزنامه نگار، از جمله احمدی زیدآبادی، عیسی سحرخیز، مسعود باستانی، هنگامه شهیدی، بهمن احمدی امویی، کیوان صمیمی، عدنان حسن پور، هدی صابر، عبدالرضا تاجیک، سعید متین پور و… هشت وبلاگ نویس، مجتبی لطفی، علی بهزادیان نژاد و… در ایران زندانی هستند.این جایزه نوعی حمایت معنوی/اخلاقی از مبارزات همه ی روزنامه نگاران زندانی به شمار می رود و از این جهت برای من در خور اهمیت است.”
گنجی سپس گفت: “رژیم نامشروع حاکم بر ایران هیچ یک از اقشار اجتماعی و هیچ حوزه ای از ساحات جامعه را از سرکوب سیستماتیک خود محروم نکرده و نمی کند.سلطان جبار خودکامه ی ایران، در همه ی قلمروها دخالت کرده و مستقیماً حکم سرکوب مردم را صادر می کند. زمامداران این رژیم را باید در دیوان بین المللی کیفری به جرم جنایت علیه بشریت محاکمه و محکوم کرد. جنبش دموکراسی خواهی ایرانیان معطوف به نظامی دموکراتیک، کثرت گرا، سکولار و ملتزم به حقوق بشر است که به هیچ بهانه ای اقلیت های قومی، مذهبی و جنسی را به سیاه چاله ی تبعیض/نابرابری نراند.آزادی زنان، یکی از ارکان ازادی ایران است. زنان اینک در قلب جنبش مدنی ایران جای دارند.”
متن انگلیسی سخنان اکبر گنجی
I would like to thank IPI for electing me as one of the recipients of World Press Freedom Hero Award. But I would also like to announce that this award belongs to all those who are now suffering under inhuman conditions in the prisons of the Islamic republic of Iran. Their only sin is their peaceful political thoughts and actions. We are dealing with a regime that does not recognize freedom of thoughts, freedom of expression, or freedom of peaceful gathering and denies its own citizens their constitutional rights. Those journalists who publish the truth in this regime will end up seeing their papers shut down, losing their jobs, and ending up spending long terms in prison. At the moment there are 26 journalists and 8 bloggers in prison in Iran–among them Ahmad Zeydabadi, Isa Saharkhiz, Ma’ud Bastani, Hengameh Shahidi, Bahman Amu’i, Kivan Samimi, Adnan Hasanpour, Hoda Saberi, Abdolreza Tajik, Sa’id Matinpour (journalists), and Mojtaba Lotfi and Ali Behzadnia (bloggers).This award is a sign of moral support for all imprisoned journalists and for that reason is of particular significance for me. Once again, thank you!
The illegitimate regime that rules over Iran has spared and does no spare none of the social strata or social components from its systematic repression. A tyrannical and absolutist Sultan intervenes in all aspects of government and directly issues the orders to oppress the people. The people in position of responsibility in this regime will have to be tried and condemned in the International Criminal Court for crimes against humanity. The democratic movement in Iran is directed towards a democratic system, that is pluralist, secular, and committed to human rights and that under no circumstances allows the pushing the rights of racialized, religious, and sexual minorities into the dark dungeons of prejudice and inequality. The freedom of women is one of the principal components of this democratic movement. Women are today at the heart of this civil rights movement in Iran.
