ماتیو لندون
یکی از جنبه های تأسف بار و در عین حال فرعی مداخله امریکا در عراق این است که مرگ صدام حسین جهان را از داشتن یک دشمن اصلی محروم کرد و این درحالی است که جهان به چنین دشمنی نیاز مبرم دارد. همه این تصور را داشتند که کیم جونگ ایل، رهبر کره شمالی، می تواند این خلاء را پر کند، ولی این طور نشد. در هفته گذشته، برمه هر آنچه را که می توانست انجام داد و سعی کرد تا در سطح جهان مطرح شود، ولی با توجه به این موضوع که این کشور قرنها در پشت صحنه حضور داشته، مطمئناً حفظ چنین جایگاهی به طول نخواهد انجامید.
در واقع، این احمدی نژاد است که در حال حاضر جایزه شرورترین ها را از آن خود کرده. او بی شک در ایراد سخنان فتنه انگیز تبحر دارد، ولی در عمل به حد کافی متعادل برخورد می کند. عجیب است که ایالات متحده نسبت به اظهارات او بسیار بیقرارتر از دیگر کشورهای جهان به نظر می رسد و این در حالی است که آزادی عقیده در امریکا به عنوان یک عرف تلقی می شود.
در ایران نباید به جستجوی سلاح های کشتارجمعی بود، زیرا این کشور هنوز به چنین تسلیحاتی دست پیدا نکرده و مطمئناً نمی توان از یک بهانه دو بار استفاده کرد. ولی ازطرف دیگر، باید تهران را از دستیابی به چنین سلاحی بازداشت و راه حل را می توان در جنگی بازدارنده جستجو کرد. بمب اتمی به واقع یک عامل مهم و سرکوب کننده است: در حال حاضر، حتی نیازی نیست که از آن استفاده شود، بلکه صرفاً تهدید برای دستیابی به آن نیز کفایت می کند.
زمانی که ایران به چنین سلاحی دست یابد، می توان گفت که در همان زمان مشکلات این کشور آغاز می شود: اگر از این سلاح استفاده کند، خود را انگشت نما خواهد کرد و اگر استفاده نکند، صرفاً دردسرهای آن را متحمل شده و کشورهای دیگر به عدم جرأت آن در استفاده از چنین جنگ افزاری پی خواهند برد. البته بهتر است که در برابر دشمنان خود از استدلال هایی که دوستان ما را می رنجاند استفاده نکنیم. ایران دارای یک دولت زن ستیز و مخالف با همجنس گرایی است، ولی بسیار تبعیض آمیز است اگر بیش از حد بر این مسأله پافشاری کنیم، زیرا عربستان سعودی نیز، به عنوان یکی از متحدان ما، دقیقاً این چنین رفتار می کند.
آیا ایران قصد نابودی اسراییل را دارد؟ در حقیقت، کلیه کشورهای عربی چنین نیتی را در ذهن می پرورانند و به همین میزان نیز برای آزادی مردم فلسطین می کوشند، ولی هیچ گاه چنین سخنانی به مرحله عمل نمی رسد. و اگر بخواهیم مهر خاموشی بر دهان تمامی کشورهایی که وجود اسراییل را نمی پسندند بزنیم، مطمئناً در آن زمان مرگ دیپلماسی نیز نزدیک خواهد بود.
یکی از ویژگی های بمب اتمی، جدا از ویژگی مرگبارش، این است که نمی توان آن را به فروش رساند و کسانی که آن را در اختیار دارند، کمتر به هواپیماها و تانک های ما دست درازی می کنند. با نگاهی به وضعیت امریکا در عراق، قدری اغراق آمیز خواهد بود اگر بخواهیم درخصوص ایجاد صلح در کل منطقه سخن گوییم. ناظران امر بر این موضوع معتقدند که امریکا با ایجاد صلح در عراق همان تعداد کشته را داده که با جنگ علیه ایران خواهد داد. دلیل اینکه رییس جمهور امریکا نیروهای نظامی خود را در رویارویی های خارجی درگیر می کند این است که قصد دارد مشکلات داخلی خود را از اذهان پاک کند. پس نباید برای فراموش کردن شکست در عراق، جنگ با ایران را آغاز نمود. درست به مانند این است که برای آرام شدن درد دندان، عمداً به پای خود بکوبیم تا درد دندان را فراموش کنیم.
جنگ با ایران دارویی است که باید آن را بسیار با احتیاط مصرف کرد.
منبع: لیبراسیون، 3 اکتبر
مترجم: علی جواهری